Matt McMillen
Większość osób cierpiących na raka prostaty nie umrze z jego powodu. Ale nadal zabija więcej amerykańskich mężczyzn niż jakikolwiek inny rodzaj raka z wyjątkiem raka płuc, ponieważ rak prostaty jest bardziej powszechny.
Rak prostaty potrzebuje testosteronu, aby się rozwijać. Dlatego leczenie ma na celu odcięcie dopływu tego męskiego hormonu płciowego, którego większość wytwarzana jest przez jądra. Blokowanie męskich hormonów płciowych nazywane jest terapią pozbawienia androgenów (ADT). Androgen to słowo określające męskie hormony takie jak testosteron. Najczęściej terapia hormonalna obejmuje leki i jest określana jako chemiczna lub medyczna kastracja, ponieważ tłumi hormony płciowe.
Choć znacznie rzadziej, niektórzy mężczyźni decydują się na kastrację chirurgiczną, w której usuwane są jądra. W ostatnim badaniu przeprowadzonym na prawie 25 000 mężczyzn, tylko około 5% poddało się kastracji chirurgicznej. Oba rodzaje kastracji oferują podobny średni czas przeżycia wynoszący około 2 do 2 i pół roku.
Gdy nowotwór rośnie, mimo że produkcja testosteronu pozostaje na niskim poziomie, jest to moment, w którym prawdopodobnie zostanie postawione rozpoznanie raka gruczołu krokowego opornego na kastrację (CRPC).
Rodzaje CRPC
Rak prostaty oporny na kastrację jest zaawansowanym rakiem prostaty. Nie ma na niego lekarstwa, ale nowe metody leczenia mogą pomóc w wydłużeniu życia.
CRPC może mieć charakter przerzutowy lub niemetastatyczny.
CRPC z przerzutami. Występuje wtedy, gdy rak gruczołu krokowego rozprzestrzenił się lub dał przerzuty do innych części ciała, takich jak kości i węzły chłonne. Standardowa terapia hormonalna nie pomaga, ponieważ rak nauczył się rosnąć nawet bez zasilania testosteronem. Prawie każdy, u kogo rak prostaty się rozprzestrzenił, będzie miał w końcu oporną na kastrację postać choroby. Stanowią one większość zgonów z powodu raka gruczołu krokowego.
Nieprzerzutowy CRPC. Rak nie rozprzestrzenił się i występuje tylko w prostacie. Rozrost nowotworowy nie reaguje już na leczenie hormonalne.
Objawy CRPC
Jeśli CRPC nie rozprzestrzenił się, pacjent często może nie zauważyć żadnych objawów. Z kolei objawy CRPC z przerzutami mogą zależeć od wielkości guza i tego, czy dotarł on do płuc, odbytnicy i innych organów i tkanek. Możesz:
-
mieć problemy lub ból podczas sikania
-
Widać krew w moczu
-
Utrata wagi
-
Uczucie zmęczenia lub osłabienia
-
Bóle kości
-
Brak tchu
Diagnozowanie CRPC
Lekarz ma kilka sposobów na sprawdzenie, czy rak gruczołu krokowego stał się oporny na kastrację.
Badanie krwi. Podczas stosowania terapii hormonalnej stężenie testosteronu w surowicy będzie mniejsze niż 50 nanogramów na decylitr. Dzięki temu poziom antygenu swoistego dla prostaty (PSA) nie powinien się zwiększać. Lekarz będzie regularnie sprawdzał stężenie PSA, aby upewnić się, że pozostaje ono niskie. Wzrost stężenia PSA jest podstawowym objawem tego, że Pana rak gruczołu krokowego stał się oporny na kastrację.
Badania obrazowe. Aby sprawdzić, czy rak rozprzestrzenił się na inne części ciała, lekarz prawdopodobnie zleci badania obrazowe, takie jak:
-
Tomografia komputerowa (CT)
-
Rezonans magnetyczny (MRI)
-
Skanowanie kości
Leczenie CRPC
Leczenie niemetastatycznego CRPC (nmCRPC). Jeżeli u pacjenta występuje CRPC, który nie rozprzestrzenił się jeszcze poza gruczoł krokowy, głównym celem leczenia będzie opóźnienie rozprzestrzeniania się choroby. Leczenie ma również na celu wydłużenie życia pacjenta i umożliwienie mu prowadzenia normalnego trybu życia.
Może to być złożone. Prawdopodobnie zostanie Pan poddany ADT, aby poziom testosteronu pozostał niski. Jeśli pozwoli się mu wzrosnąć, może to przyczynić się do postępu raka. W tym czasie będzie Pan musiał omówić z lekarzem ryzyko i korzyści wynikające z leczenia. Będzie Pan musiał również sprawdzić, jak leczenie raka będzie współdziałać z lekami przyjmowanymi przez Pana w związku z innymi problemami zdrowotnymi, które może Pan mieć.
Ponieważ większość chorych na raka gruczołu krokowego jest starsza, często występują u nich inne choroby związane z wiekiem, zwłaszcza choroby serca. ADT może wpływać na stan Pana serca, co może skomplikować leczenie. Może również zwiększać ryzyko upadków i złamań, wpływać na procesy poznawcze, zaburzać zdolność do uprawiania seksu i wiele innych.
Leczenie raka gruczołu krokowego z przerzutami (mCRPC). Jeśli CRPC rozprzestrzenił się na inne części ciała, takie jak kości, dostępne są opcje leczenia. Podstawowym celem terapii jest złagodzenie objawów i spowolnienie wzrostu nowotworu. Pozostanie Pan na ADT, aby kontrolować komórki raka gruczołu krokowego, które nadal mogą na nią reagować. W przeciwnym razie poziom testosteronu może wzrosnąć i spowodować wzrost guza.
Inne zabiegi, które możesz otrzymać obejmują:
-
Chemioterapia, która pomoże Ci dłużej żyć.
-
Immunoterapia, która wykorzystuje układ odpornościowy do walki z rakiem. Najczęściej stosuje się ją u osób z niewielkimi lub żadnymi objawami raka gruczołu krokowego.
-
Promieniowanie, które atakuje komórki rakowe, które rozprzestrzeniły się na kości.
-
Nowsze terapie hormonalne, które pomagają przedłużyć życie.
Rokowanie w przypadku CRPC
W badaniach klinicznych najnowsze leki na nmCRPC mogą opóźnić rozprzestrzenianie się raka prostaty średnio do prawie 3 i pół roku. Osoby, które przyjmowały te leki żyły średnio o 14 miesięcy dłużej niż osoby, które przyjmowały placebo.
Przeciętna osoba, u której CRPC się rozprzestrzenił, będzie żyła mniej niż 2 lata z mCRPC. Jednak nowe terapie zaczynają wydłużać ten czas, więc jest nadzieja, że osoby z tym schorzeniem będą mogły żyć dłużej.
Czy CRPC dotyka w różny sposób różne grupy etniczne/rasowe?
Prawdopodobieństwo zachorowania na raka gruczołu krokowego jest znacznie większe u osób rasy czarnej niż u osób innej rasy lub pochodzenia etnicznego. Częstość występowania raka gruczołu krokowego jest najniższa wśród niehiszpańskich Azjatów. Czarne osoby są również bardziej prawdopodobne niż non-Black ludzi, aby być zdiagnozowane z zaawansowanym rakiem prostaty. Jednak w przypadku leczenia, osoby rasy czarnej mają co najmniej podobne wyniki w porównaniu z osobami rasy innej niż czarna. Naukowcy nie rozumieją w pełni przyczyn tych różnic.
