Wiele kobiet w ciąży ma poranną chorobę. Ale dla kilku, jego znacznie bardziej intensywne. Mniej niż 3% kobiet w ciąży dostaje coś, co nazywa się hyperemesis gravidarum. Nie ma na to lekarstwa, ale jest to przejściowe i istnieją sposoby, aby sobie z tym poradzić.
Co to jest?
Kiedy masz hyperemesis gravidarum, dużo wymiotujesz, czasami prawie bez przerwy. Może to prowadzić do problemów takich jak odwodnienie i utrata wagi. Poranna choroba często zanika pod koniec pierwszego trymestru, ale hyperemesis gravidarum zwykle trwa dłużej.
Zwykle pojawia się między 4 a 6 tygodniem ciąży, a najgorsze może być w okolicach 9-13 tygodnia. Wymioty są tak silne, że większość kobiet nie jest w stanie wykonywać swoich typowych codziennych czynności. Objawy zwykle poprawiają się do 20 tygodnia, ale nie zawsze.
Lekarze nie wiedzą, co powoduje ten stan, ale uważają, że jest on związany ze wzrostem poziomu hormonów.
Kobiety, które miały ten stan podczas pierwszej ciąży, mają większe szanse na ponowne wystąpienie go podczas kolejnej. Nie wiadomo, jak można temu zapobiec, choć przyjmowanie multiwitaminy przed zajściem w ciążę może nieco pomóc.
Komplikacje
Hyperemesis gravidarum może powodować problemy zarówno dla Ciebie, jak i Twojego dziecka. Może ona wpływać na:
-
Twoja waga.
Utrata 5% jest powszechna.
-
Twoje nerki.
Mogą one przestać dobrze pracować, co spowoduje, że będziesz sikał mniej niż powinieneś.
-
Twoja równowaga mineralna.
Możesz mieć niski poziom minerałów, zwanych elektrolitami, których potrzebuje Twój organizm. Należą do nich sód i potas. Gdy masz ich za mało, może to powodować zawroty głowy, osłabienie i zmiany w ciśnieniu krwi.
-
Twoje mięśnie.
Niedożywienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej i konieczność odpoczynku w łóżku mogą osłabić Twoje mięśnie.
-
Twoja ślina.
Możesz zrobić zbyt dużo. Połknięcie jej może jeszcze bardziej nasilić mdłości.
Lekarz będzie musiał pomóc w opanowaniu tego zjawiska. Bez leczenia istnieje większe prawdopodobieństwo, że dziecko urodzi się przedwcześnie lub będzie miało niską wagę urodzeniową. Każde z nich może narazić je na ryzyko problemów zdrowotnych.
Leczenie
Leczenie zależy od objawów i wpływu choroby na zdrowie. Do 5% kobiet z tym schorzeniem musi zgłosić się do szpitala. Twój lekarz może najpierw zalecić:
-
Zmiany w stylu życia.
Jeśli możesz jeść, spożywaj mniejsze, częstsze posiłki. Pij mniejsze napoje, ale częściej i przez słomkę. Spróbuj zimnych potraw, jeśli gorące wywołują mdłości. Lekarz może zalecić picie napojów sportowych uzupełniających elektrolity oraz suplementów diety. Wysypiaj się i staraj się kontrolować swój stres.
-
Ginger
. Przyjmowanie 1 do 1,5 grama dziennie w kilku małych dawkach może pomóc niektórym kobietom. Możesz go dostać w herbacie, lizakach lub suplementach.
-
Pirydoksyna. Ta witamina, znana jako witamina B6, jest często przepisywana na nudności w ciąży. Typowe dawki to?10 mg do 25 mg, 3 razy dziennie. Przyjmowanie większej ilości może prowadzić do tymczasowego uszkodzenia nerwów.
-
Tiamina.
Witamina ta (zwana również witaminą B1) w dawkach 1,5 miligrama dziennie może łagodzić wymioty.
-
Leki
. Lekarz może przepisać jeden lub więcej leków, które pomogą Ci mniej wymiotować. Możesz je przyjmować doustnie, w czopkach, dożylnie lub w zastrzyku. Pomocne mogą być również leki zobojętniające. Innym możliwym leczeniem jest IV sterydy. Lekarz upewni się, że wszystkie przyjmowane przez Ciebie leki są bezpieczne dla Twojego dziecka.
Jeśli nadal wymiotujesz i jesteś odwodniona, lekarz może zalecić zgłoszenie się do szpitala. Po przybyciu tam możesz otrzymać:
-
Płyny dożylne.
Lekarze podadzą Ci sól fizjologiczną oraz ewentualnie elektrolity i witaminy, które pomogą Ci utrzymać odpowiednie nawodnienie.
-
Żywienie przez rurkę.
Jeśli nie jesteś w stanie nic utrzymać, lekarz może podać Ci pokarm przez rurkę, która przechodzi przez nos do żołądka. W skrajnych przypadkach może być konieczne podłączenie rurki bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego.
-
Żywienie dożylne.
Pozwala to na całkowite ominięcie żołądka.
Kiedy nie będziesz już tak często wymiotować, będziesz w stanie utrzymać pokarm i zachować odpowiednie nawodnienie, być może będziesz mógł zaprzestać leczenia.
Postaraj się pamiętać, że w końcu to się skończy - a po tym nastąpi narodziny Twojego dziecka.
