Kiedy można zrezygnować z uprawiania sportu?

Gina Shaw Ten artykuł pochodzi z archiwum lekarzy

Doctor archiwizuje zawartość po 2 latach, aby zapewnić naszym czytelnikom możliwość łatwego znalezienia najbardziej aktualnych treści.

Zobacz najnowsze wiadomości i funkcje dotyczące zdrowia i rodzicielstwa

">

Z archiwum lekarza

W kwietniu twój dziesięciolatek był chętny do rozpoczęcia rozgrywek Małej Ligi. Teraz jest czerwiec lub lipiec, a on ociąga się, gdy tylko nadejdzie czas, by chwycić za rękawicę. Nie chcę już grać w baseball, mówi.

Chcesz jednak, aby nauczył się kochać aktywność fizyczną. Chcesz się upewnić, że dostaje 60 minut aktywności dziennie.

Czy można więc pozwolić mu zrezygnować z gry? Jaki jest wystarczający powód, by zrezygnować z uprawiania sportu?

Jak pomóc mu opanować emocje, by nie stracił motywacji do aktywności?

Odpowiedzią jest spojrzenie wstecz na to, dlaczego chciał grać w pierwszej kolejności, mówi dr George Scarlett. Jest on zastępcą przewodniczącego Wydziału Edukacji Eliot-Pearson na Uniwersytecie Tufts i autorem książki The Baseball Starter: A Handbook for Coaching Children and Teens.

Zapytane o to, większość dzieci mówi, że są zmotywowane i chcą uprawiać sport, bo chcą:

• Dobrze się bawić

• Poprawić swoje umiejętności

• Poczuj emocje związane z rywalizacją

Zauważyłeś, że czegoś brakuje na tej liście? Właśnie tak - wygrana. Małe dzieci nie decydują się na grę w baseball, piłkę nożną, tenisa czy jakikolwiek inny sport, ponieważ chcą wygrywać. Robią to głównie dlatego, że chcą się dobrze bawić. Chcą się bawić.

Wskazówki, jak zachęcić dziecko do gry

W wieku 7, 8 i 9 lat wiele dzieci jest gotowych zakochać się w sporcie, mówi Scarlett. Ale żeby tak się stało, muszą być otoczone wsparciem, a nie tylko trenowane podczas meczów.

Wspierać ich miłość do bycia aktywnym i pomóc zmotywować ich do ruchu:

• Pomóż im uprawiać sporty podwórkowe

• Zachęcaj je do czytania o bohaterach sportowych

• Rozmawiaj z nimi o historii sportu

• Pozwól im bawić się z przyjaciółmi kartami handlowymi lub innymi pamiątkami

Przede wszystkim, mówi Scarlett, upewnij się, że twoje dziecko gra z przyjaciółmi. Zbyt często, mówi, trenerzy są tak skupieni na budowaniu konkurencyjnych drużyn - nawet wśród 8-, 9- i 10-latków - że tworzą składy z najlepszych graczy. Przez to mniej utalentowane dzieci zostają na ławce.

Dzieci muszą uczestniczyć w zajęciach i dobrze się bawić z przyjaciółmi, a nie siedzieć na ławce w drużynie składającej się z zawodników, których nie znają - mówi.

Kontynuacja

Zadawaj pytania i obserwuj

Kiedy więc Twój syn chce zrezygnować z baseballu lub Twoja córka z lacrosse, najpierw zapytaj dlaczego.

Jeśli czuje się nadmiernie zaangażowana i zestresowana, ponieważ jest to jedna z wielu aktywności, w które jest zaangażowana, może to być dobry powód, aby ją porzucić. Ale jeśli powie któreś z poniższych:

• Nienawidzę tego!

• Nie jestem w tym dobry!

• To już nie jest zabawa.

• Trener jest wredny.

• Inne dzieci mnie nie lubią.

Być może odkryłeś problem związany ze sposobem uprawiania sportu. Idź na mecz lub trening i obserwuj. Jak silna jest presja, aby osiągnąć sukces? Jak surowy jest trener? Czy dzieci wydają się dobrze bawić? Czy każdy ma szansę na grę?

Jeśli nie skupiamy się na zabawie, to rozwiązaniem może nie być rezygnacja z tego sportu, ale z tej drużyny. Poszukaj drużyny i trenera, który:

• Stosują pozytywną motywację, a nie krytykę i krzyki

• Niech każdy ma szansę na zabawę

• Niech dzieci grają z przyjaciółmi, a nie z rekrutowanymi gwiazdami.

• Poświęć tyle czasu, ile potrzeba, aby wytłumaczyć dzieciom i popracować z nimi nad nowymi umiejętnościami.

• Nie forsuj dzieci do tego stopnia, by ryzykowały kontuzję

A jeśli Twoje dziecko nadal chce rzucić palenie? Niech tak będzie. Jeśli zmusisz dziecko do uprawiania sportu, kiedy ono tego nie chce, to nikt nie będzie szczęśliwy. Celem w tym wieku jest pomoc w rozwijaniu trwającej całe życie miłości do ćwiczeń, a nie odwracanie ich od nich.

Ale co z zaangażowaniem w drużynę? Scarlett mówi, że nie powinno to być czynnikiem dla młodszych dzieci. Zazwyczaj dziecko nie wie, w co się pakuje, mówi. Zobowiązania są dla szkół średnich i wyższych, nie dla dzieci.