Choroba zwyrodnieniowa stawów rozwija się etapami i pogarsza się z czasem. Dowiedz się więcej o tym, jak wpływa na Twój organizm na każdym etapie.
Większość ludzi cierpi na tę chorobę powodującą zużycie kolan, bioder, rąk i kręgosłupa, ale może ona wystąpić w każdym stawie.
Lekarze stosują wiele metod w celu zdiagnozowania choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Mogą oni zbadać Pani/Pana nogi, wykonać zdjęcia rentgenowskie oraz zapytać o objawy. Oto w jaki sposób lekarz wie, jakie stadium choroby może Pani/Pan mieć.
Etapy choroby zwyrodnieniowej stawów
Etap 0
Chrząstka stawowa pomiędzy kośćmi jest zdrowa i nie ma żadnych oznak choroby. Leczenie nie jest konieczne.
Etap 1
Możesz zacząć tracić chrząstkę, ale przestrzeń stawowa prawdopodobnie nie zmniejsza się w tym stadium. Na końcach kości mogą zacząć się tworzyć narośla zwane ostrogami kostnymi. Z ich powodu zginanie i prostowanie nogi może sprawiać ból, ale przez wiele lat możesz tego nie odczuwać.
Etap 2
Kolano zaczyna boleć po ciężkim treningu lub po dniu, w którym jesteś bardzo aktywny. Przestrzeń pomiędzy kośćmi może się zmniejszać, ponieważ zmniejsza się ilość chrząstki. Pojawiają się u Ciebie ostrogi kostne.
Etap 3
Ból pojawia się i ustępuje w miarę poruszania się. Masz mniej miejsca w stawie z powodu ubytku chrząstki, a Twoje kości ulegają znacznym zmianom. Ich końce mogą być grubsze, gęstsze i zdeformowane. Masz też więcej ostróg kostnych. Ponadto, może gromadzić się płyn, który powoduje obrzęk.
Etap 4
Jest to najbardziej ekstremalna część choroby. Codzienny ruch sprawia intensywny ból. W stawie znajduje się bardzo mało lub nie ma w ogóle chrząstki. Ostrogi kostne są znacznie większe. Końce kości są twardsze i zdeformowane.
Leczenie wczesnego stadium choroby zwyrodnieniowej stawów
Etapy od 1 do 3 to wczesne fazy choroby zwyrodnieniowej stawów. W tym okresie lekarz może zalecić połączenie zmian stylu życia, leków i zabiegów.
Ważne jest, aby zmniejszyć nacisk na kolana i unikać czynności, które nasilają ból. Oznacza to utratę wagi, jeśli ma Pani nadwagę (BMI 25-29,9) lub otyłość (BMI 30 i więcej). Pomaga również regularny trening. Jeśli jesteś bardzo aktywna, zamień ćwiczenia o dużej sile uderzenia, takie jak bieganie, na ruch o małej sile uderzenia, taki jak pilates lub spacer.
Ćwiczenia ogólnie ułatwią Ci poruszanie się, sprawią, że kolana będą bardziej stabilne dzięki silniejszym mięśniom i zmniejszą ból. W codziennych objawach mogą pomóc również gorące i zimne środki.
Lekarz może również zalecić stosowanie taśmy Kinesio taping i akupunktury. Jego nie wiadomo, jak dobrze działają te metody medycyny alternatywnej, ale może warto spróbować.
W miarę postępu choroby i nasilania się bólu, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), które połykasz lub nakładasz na skórę, zapewniają ulgę i współpracują z metodami nielekowymi. Jeśli te dont pomóc lub arent opcje, inne leki przeciwbólowe są dostępne. Należą do nich:
-
Acetaminofen
-
Krem kapsaicynowy z ekstraktu z papryki chili
-
Lek przeciwdepresyjny o nazwie duloksetyna (Cymbalta)
-
Wewnątrzstawowe wstrzyknięcia glikokortykoidów
-
Tramadol
Ablacja prądem o częstotliwości radiowej chłodzonym wodą może być skuteczna, jeśli inne metody leczenia nie poprawiają objawów. Technika ta pozbywa się nerwów, które informują mózg o tym, że odczuwasz ból. Wyniki utrzymują się do momentu odrośnięcia nerwów - około 6 miesięcy do 2 lat. Możesz poddać się temu zabiegowi tyle razy, ile potrzebujesz, aby uzyskać stałą ulgę.
Choroba zwyrodnieniowa stawów może wpływać na ustawienie kolana, gdy uszkadza jedną stronę bardziej niż drugą. Laska lub orteza pomaga w tej kwestii i zapewnia wsparcie, jeśli ma Pani wrażenie, że może Pani upaść, gdy położy Pani ciężar ciała na najbardziej dotkniętym kolanie. Pomocna może być również osteotomia. Podczas tego zabiegu lekarz nacina i zmienia kształt kości udowej lub piszczelowej, aby naprawić problem z ustawieniem.
Leczenie późnego stadium choroby zwyrodnieniowej stawów
Kiedy inne metody leczenia zawodzą, ostatnią opcją jest artroplastyka. Podczas tej operacji lekarz usuwa uszkodzone części kolana i umieszcza w ich miejsce część metalową lub plastikową. Jeśli to nie zadziała, połączenie kości poprzez fuzję może złagodzić ból. Wadą tego zabiegu jest to, że po jego zakończeniu inne stawy są bardziej obciążone. Trudniej jest także się poruszać.
