Diagnoza ADHD nie jest tak jednoznaczna. doctor przygląda się kontrowersjom wokół tego schorzenia.
Czy znasz kogoś, kto ma wątpliwości, czy ADHD istnieje? A może sam masz wątpliwości?
Wszystkie główne grupy medyczne - w tym Amerykańska Akademia Pediatryczna, Amerykańskie Towarzystwo Medyczne, Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i Narodowe Instytuty Zdrowia - uznają zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi za ważne schorzenie, które powinno być leczone.
Ale są ludzie, w tym niektórzy lekarze i terapeuci, którzy się z tym nie zgadzają.
Wpisz w wyszukiwarkę hasło Czy ADHD jest fałszywe? lub Krytycy ADHD, a otrzymasz strony z artykułami mówiącymi, że jest to kontrowersyjne. Obejmują one książki i artykuły w mediach głównego nurtu.
Niektórzy twierdzą, że problem zaczyna się od tego, jak diagnozuje się to zaburzenie.
Zbyt wiele przypadków?
Krytycy kwestionują wysoką liczbę przypadków ADHD.
W większości krajów europejskich nie spotyka się dzieci, u których zdiagnozowano ADHD w takim stopniu, jak u amerykańskich dzieci, mówi dr Marilyn Wedge, autorka książki "A Disease Called Childhood".
Prawdą jest, że w ostatnich latach zdiagnozowano więcej osób. Może to częściowo wynikać z faktu, że więcej osób wie o tej chorobie, a także z tego, że w 2013 roku zmieniły się wytyczne, których pracownicy służby zdrowia używają do jej diagnozowania.
Czy to rzeczywiście ADHD?
Innym problemem jest to, że dzieci są często źle diagnozowane, mówi dr Richard Saul. Napisał on książkę "ADHD nie istnieje" i jest członkiem Amerykańskiej Akademii Pediatrii oraz Amerykańskiej Akademii Neurologii.
Nie ma wątpliwości, że objawy ADHD są prawdziwe, mówi Saul. Ale zwraca uwagę, że istnieje wiele chorób i problemów zdrowotnych, które mogą [powodować] te objawy.
Do typowych problemów, które mogą powodować nadpobudliwość i problemy z koncentracją uwagi, należą zaburzenia snu, depresja oraz problemy ze słuchem i wzrokiem - mówi Saul.
Trudna diagnoza
Lekarz lub terapeuta bierze pod uwagę historię twojego zdrowia, objawy, o których im mówisz, te, które mogą zauważyć podczas obserwacji, oraz opinie innych osób, które dobrze cię znają (zwykle rodziny i nauczycieli szkolnych dziecka). Lekarze mogą posłużyć się Skalą Oceny Nauczyciela Connersa lub kwestionariuszem Vanderbilta, aby ocenić, jak często występują pewne zachowania i jak duży stanowią problem, np:
-
Nie słucha, kiedy mówi się do niego wprost
-
Ma problemy z organizacją zadań i działań
-
Ma problemy z czekaniem w kolejce
Lekarz lub terapeuta] może popełnić błąd, zwłaszcza jeśli nie ma dużego doświadczenia z ADHD, mówi Imad Alsakaf, MD, asystent profesora psychiatrii na Uniwersytecie Creighton w Omaha, NE.
Częściej jednak osoby z tym zaburzeniem mają również inne problemy zdrowotne, takie jak depresja lub nadużywanie substancji. Problemy te mogą maskować ADHD i w rzeczywistości utrudniają postawienie właściwej diagnozy, mówi psycholog Phil Glickman, PsyD.
Sauls radzi, aby udać się do lekarza w celu przeprowadzenia pełnego badania fizycznego i zebrania wywiadu zdrowotnego. Twierdzi, że rozsądnie jest również wybrać się do psychologa. Oni mają czas, by przeprowadzić bardzo dokładną ocenę - mówi.
W 2013 roku FDA zatwierdziła NEBA, urządzenie medyczne, które wykorzystuje fale mózgowe, aby pomóc klinicystom określić, czy objawy dziecka mogą być spowodowane ADHD czy innym schorzeniem.
Różnice między mózgami
Lekarze nie wiedzą wszystkiego o tym, jak ADHD działa w mózgu. Jednak badania obrazowe, takie jak MRI, pokazują, że istnieją wyraźne różnice między ludźmi, którzy mają to zaburzenie, a tymi, którzy go nie mają, mówi Alsakaf.
Wskazuje on na korę przedczołową, obszar mózgu, który odgrywa rolę w zachowaniu, rozwiązywaniu problemów i emocjach. U osób z ADHD jego aktywność jest inna niż u osób bez tej choroby.
Różnice te nie są jednak wystarczające do zdiagnozowania zaburzenia.
Rola leczenia
Niektórzy eksperci wskazują na fakt, że leczenie przynosi efekty jako dowód na to, że zaburzenie jest prawdziwe.
Kiedy pracuję z dorosłymi z ADHD lub rodzicami dzieci z ADHD, którzy są sceptyczni, mówię im, że badania tysięcy pacjentów pokazują, że leczenie behawioralne, takie jak terapia rozmowa i/lub leki, poprawiają objawy ADHD - mówi Glickman.
Leczenie często obejmuje przyjmowanie leków i terapię. Ponieważ niektóre z tych leków mogą być stymulujące, niektórzy nastolatkowie i dorośli, którzy nie mają tego zaburzenia, używają ich, aby zwiększyć swoją koncentrację.
Lekarze widzą pacjentów, którzy szukają leków tworzących nawyk i którzy twierdzą, że mają objawy ADHD, aby uzyskać receptę, mówi Alsakaf. Ale na ogół nie jest to regułą.
Jeśli masz wątpliwości
Drugą opinię można uzyskać od specjalisty, np. psychiatry lub psychologa, który jest dobrze wyszkolony w zakresie diagnozowania i leczenia.
Może on porozmawiać z pacjentem o tym, jak działa ADHD w sposób, który odnosi się do niego, i pomóc w znalezieniu skutecznej strategii leczenia, mówi Alsakaf. A to może znacznie poprawić jakość życia pacjenta.
Jeśli okaże się, że to ADHD, Wedge sugeruje opcje leczenia, które nie są lekami, w tym regularne ćwiczenia, ograniczenie czasu na ekranie (zwłaszcza w przypadku mediów o szybkim tempie, takich jak gry wideo) i zachęcanie do samokontroli, aby pomóc dzieciom zachować spokój i dobrze radzić sobie w szkole i poza nią.
