Nie wiesz, czego się spodziewać, gdy Twoje dziecko przechodzi ze szkoły średniej na studia? Skorzystaj z porad lekarza, aby pomóc swojemu dziecku w płynnym przejściu do życia na uczelni.
Kiedy dzieci wyjeżdżają na studia, stają się bardziej niezależne, ale nadal potrzebują Twojego wsparcia.
Jest to duża zmiana w relacjach z dzieckiem. Często rodzice nie są przygotowani na dystans i niezależność, jakich potrzebują młodzi dorośli - mówi Annette Reiter, licencjonowany terapeuta małżeński i rodzinny z Sankt Petersburga (FL).
Możesz zastanawiać się, czy Twoje dziecko jest zdrowe i czy nadąża za obowiązkami szkolnymi. Ale chcesz też dać mu wystarczająco dużo przestrzeni do rozwoju i samodzielnej nauki.
Pięć poniższych wskazówek może pomóc w ułatwieniu tego przejścia Tobie i Twojemu dziecku.
Okaż im zaufanie
Niektórzy rodzice chcą codziennie dzwonić lub wysyłać SMS-y do swoich dzieci, aby porozmawiać o ich ocenach i zadaniach domowych - mówi Reiter. Lepiej jednak dać dziecku do zrozumienia, że mu ufasz, pozwalając, by wzięło odpowiedzialność za swoje szkolne zadania.
Jeśli dziecko nie ma poważnych problemów z nauką, pozostaw je w spokoju - radzi Reiter.
Gdy dziecko powie ci o problemie, z którym się boryka - na przykład o konflikcie ze współlokatorem - nie spiesz się, by go rozwiązać. Zamiast tego słuchaj i podpowiadaj, jak go rozwiązać.
Reiter wyjaśnia, że nadszedł czas, by to one rozwiązały większość drobnych problemów w swoim życiu. Jeśli zawsze biegniesz im na ratunek i nie pozwalasz im doświadczyć stresu, nie będą miały sposobów radzenia sobie ze stresem w dorosłym życiu.
Opracuj plan utrzymywania kontaktu
Porozmawiaj z dzieckiem o tym, jak często będziecie się kontaktować, kiedy będzie na studiach. Znajdź takie sposoby utrzymywania kontaktu, które będą odpowiadały wam obojgu.
Bądź elastyczny, jeśli chodzi o korzystanie z technologii preferowanych przez dziecko, takich jak wideoczat, SMS-y czy komunikatory internetowe - mówi Cora Collette Breuner, MD, MPH, profesor medycyny młodzieżowej na Uniwersytecie Waszyngtońskim.
Zauważa ona, że jeśli dzieci wiedzą, że starasz się poznać je na ich poziomie, bardziej się otworzą.
Dzieci doceniają też, gdy wysyłasz im czasem zabawne wiadomości - mówi dr Laura Kastner, psycholog kliniczny z Uniwersytetu Waszyngtońskiego.
Zamiast wysyłać SMS-y z pytaniem, jak poszedł im test, wyślij im zabawne zdjęcie rodzinnego psa grzebiącego w śmieciach - radzi.
Zwracaj uwagę na oznaki kłopotów
Jeśli dziecko nagle bardzo zmieniło swoją osobowość - na przykład, jeśli bardzo towarzyskie dziecko zaczęło spędzać dużo czasu w samotności - może to być powód do rozmowy z nim. Czy dobrze sobie radzi? Jakie są jego oceny? Czy dużo imprezuje, za dużo śpi lub wykazuje inne oznaki, które mogą Cię zaniepokoić?
Jeśli tak, zachęć dziecko, aby poszło do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Jeśli dziecko mieszka w akademiku z doradcą, można skontaktować się z nim, aby uzyskać informacje zwrotne. Warto także odwiedzić kampus, aby osobiście sprawdzić, co słychać u dziecka.
Rozmawiaj o wizytach z wyprzedzeniem
Kiedy studenci wracają do domu na wakacje lub ferie, oczekują, że będą mieli więcej swobody niż w szkole średniej. Najlepiej porozmawiać z uczniem z wyprzedzeniem o zasadach panujących w domu.
Omów swoje oczekiwania dotyczące takich spraw, jak godzina policyjna, pranie i utrzymywanie czystości w pokoju - mówi Breuner.
Podczas wizyt spodziewaj się, że będzie chciała spędzać czas ze swoimi przyjaciółmi. Porozmawiaj z dzieckiem z wyprzedzeniem o tym, w jakich rodzinnych obiadach i spotkaniach ma uczestniczyć. Jeśli uzgodnicie to przed powrotem dziecka do domu, może to zapobiec zranionym uczuciom - mówi Kastner.
Okaż dziecku taki sam szacunek. Jeśli masz zamiar odwiedzić dziecko na uczelni, porozmawiaj z nim wcześniej. Nie pojawiaj się w akademiku czy mieszkaniu, jeśli nie jesteś naprawdę zaniepokojony.
Ciesz się nowym związkiem
Niektórym rodzicom trudno jest porzucić rolę, którą pełnili, gdy ich dziecko chodziło do szkoły średniej. Zamiast tego możesz cieszyć się korzyściami płynącymi z nowej roli.
Przyjemnie jest patrzeć, jak dziecko staje się dorosłe, i poklepywać się po plecach za dobrze wykonaną pracę - mówi Reiter.
