Dowiedz się o podróży Richarda Pryora z SM.
Jego diagnoza
Pryor został zdiagnozowany z SM w 1986 roku. Jego objawy były początkowo łagodne, ale w 1993 roku powiedział New York Timesowi, że doświadczył objawów SM, w tym problemów z widzeniem, zawrotów głowy, drżenia, osłabienia, kłucia skóry, problemów z poruszaniem się, chronicznego zmęczenia i impotencji.
"Bycie zdiagnozowanym było najtrudniejszą rzeczą, ponieważ nie wiedziałem, o czym mówią", powiedział Pryor. "A lekarz powiedział 'Nie martw się, za trzy miesiące będziesz wiedział'. Więc zajmowałem się swoimi sprawami, a potem, pewnego dnia, to mnie przeskoczyło. Nie mogłem się podnieść... Twoje mięśnie cię oszukują; mnie też".
Później żartował: "Poszedłem do okulisty. Wiesz, że twoje oczy są złe, kiedy nie widzisz litery 'E'".
Trudności w radzeniu sobie
Nie zawsze potrafił zachować poczucie humoru w związku ze swoim stanem. Kiedy jego była żona Jennifer Lee-Pryor (z którą później ponownie się ożenił) przyszła mu z pomocą w 1988 roku, zastała Pryora cierpiącego na myśli samobójcze i nadużywającego narkotyków. Żył z bronią w zasięgu ręki, gotów zabić się, jeśli jego objawy się pogorszą.
Lee-Pryor zaczęła pracować nad zapewnieniem mu opieki, której potrzebował w miarę postępu choroby. Pomogła mu również uzyskać więcej możliwości występów i uprawiania komedii, którą zawsze kochał. Skupiła się na utrzymywaniu go w kontakcie z przyjaciółmi i rodziną, a także na robieniu rzeczy, które sprawiały mu przyjemność.
Jego ostatnie dni
Pod koniec życia Pryor nie mógł mówić. Jego córka Rain Pryor powiedziała dziennikarzom, że nie mógł przełknąć jedzenia i był przykuty do łóżka przez większość czasu. Wyjaśniła, że dzielił się swoją miłością do niej, rozdając pocałunki. "To jest najlepsze, co może zrobić", powiedział Pryor.
Pryor zmarł w 2005 roku. Za życia zdobył nagrodę Emmy, pięć nagród Grammy i pierwszą doroczną nagrodę Kennedy Center Mark Twain Prize for American Humor.?
