Czy pisanie o martwym bawole wodnym pomogło uratować życie Johna Mulligana?
Jak pisanie uratowało mi życie
Był nękany przez retrospekcje i odrętwiały z powodu stresu, aż...
Z archiwum lekarza
20 marca 2000 (San Francisco) -- Sześć lat temu weteran z Wietnamu John Mulligan był bezdomnym "żołnierzem z wózkiem na zakupy" w North Beach w San Francisco, człowiekiem nękanym przez retrospekcje i odrętwiałym z powodu zespołu stresu pourazowego. Jego życie zmieniło się jednak podczas warsztatów pisarskich dla weteranów prowadzonych przez znaną pisarkę Maxine Hong Kingston.
Podczas pierwszych warsztatów Mulligan napisał o przerażającej scenie z wojny: jego kumple skierowali broń na bawoła wodnego dla zabawy, sportu i nietrafionej zemsty. Krew, hałas, poczucie straty i marnotrawstwa były tam wszystkie.
Mulligan, obecnie 49-letni powieściopisarz, opuścił warsztaty tak podekscytowany, że "gwizdał i skakał". W kolejnych latach wielokrotnie odkrywał, że ujęcie w słowa okropności z przeszłości pomagało mu oczyścić umysł i podnieść na duchu. "Musiałem stawić czoła swoim demonom" - mówi. "Byłem pustą skorupą chodzącą po ulicy, a pisanie sprawiło, że poczułem, że mam duszę".
Dusze mogą być poza zasięgiem nauki, ale wielu badaczy powtarza wnioski Mulligana: Pisanie o stresujących wydarzeniach może być potężnie terapeutyczne dla ciała i umysłu.
Stawienie czoła mrocznym wspomnieniom
Dziesiątki badań wykazały, że większość ludzi, od uczniów szkół podstawowych do pensjonariuszy domów opieki, studentów medycyny do więźniów, czuje się szczęśliwsza i zdrowsza po napisaniu o głęboko traumatycznych wspomnieniach, mówi dr James Pennebaker, profesor psychologii na Uniwersytecie w Teksasie i lider lub współlider wielu z tych badań.
Zainteresowanie Pennebakera potencjałem terapii pisaniem zostało wywołane przez rozmowy z rządowymi operatorami poligrafu. Dowiedział się, że tętno i oddech przestępcy są znacznie wolniejsze bezpośrednio po przyznaniu się do winy niż przed. Od tego czasu spędził większość swojej kariery na udowadnianiu, że wszyscy możemy czuć się lepiej po konfrontacji z przeszłością poprzez pisanie.
Pennebaker twierdzi, że efekt nie jest tylko emocjonalny. Jedno z jego badań, opublikowane w Journal of Consulting and Clinical Psychology w kwietniu 1988 roku, wykazało, że studenci college'u mieli bardziej aktywne komórki limfocytów T, wskazujące na stymulację układu odpornościowego, sześć tygodni po napisaniu o stresujących wydarzeniach. Inne badania wykazały, że ludzie mają tendencję do mniejszej liczby wizyt u lekarza, lepiej funkcjonują w codziennych zadaniach i osiągają wyższe wyniki w testach psychologicznych po takich ćwiczeniach pisarskich - mówi.
Wypisywanie się z astmy i zapalenia stawów
Nowe badanie, opublikowane w numerze Journal of the American Medical Association z 14 kwietnia 1999 roku, pokazuje, że ekspresyjne pisanie może nawet złagodzić objawy astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów.
Joshua Smyth, PhD, asystent profesora psychologii w North Dakota State University, i współpracownicy poprosili 70 osób z astmą lub reumatoidalnym zapaleniem stawów o napisanie o najbardziej stresującym wydarzeniu w ich życiu. Uczestnicy badania pisali o swoim bólu emocjonalnym przez dwadzieścia minut prosto przez trzy kolejne dni. Inna grupa 37 pacjentów pisała o swoich planach na dany dzień.
Cztery miesiące później 47% grupy, która pisała o urazach z przeszłości, wykazało znaczącą poprawę - mniejszy ból i większy zakres ruchu u pacjentów z zapaleniem stawów, zwiększona pojemność płuc u astmatyków - podczas gdy tylko 24% grupy, która pisała o swoich codziennych czynnościach, wykazało taki postęp.
Ból z przeszłości
Naukowcy nie wiedzą dokładnie, dlaczego pisanie o bolesnych wydarzeniach może poprawić stan zdrowia, ale odpowiedź prawdopodobnie leży gdzieś w wciąż tajemniczych powiązaniach między stresem a chorobą, mówi Pennebaker.
Liczne badania wykazały, że długotrwały stres emocjonalny może osłabiać układ odpornościowy, sprzyjać chorobom serca, pogarszać przebieg artretyzmu, astmy i wielu innych chorób. Szczególnie zaskakującym przykładem jest badanie opublikowane w numerze Journal of the National Cancer Institute z 16 grudnia 1998 roku, które wykazało, że starsi ludzie, którzy byli w depresji, mieli prawie dwukrotnie większe ryzyko zachorowania na raka.
Umieszczenie traumatycznych wspomnień w słowach może pomóc złagodzić zamieszanie i rozbroić zagrożenie, mówi Smyth. "Pisanie daje poczucie kontroli i poczucie zrozumienia", mówi. "Aby napisać o stresującym wydarzeniu, musisz rozbić je na małe kawałki i nagle wydaje się to bardziej do opanowania".
Jeśli pisanie może pomóc złagodzić objawy zapalenia stawów i astmy, inne schorzenia związane ze stresem na pewno pójdą w ślad za tym, mówi Pennebaker. On i jego koledzy obecnie badają pisanie jako metodę leczenia niepłodności, a także sprawdzają, czy taka terapia może przedłużyć życie pacjentów z chorobami serca i rakiem piersi.
Ze swojej strony Smyth bada weteranów i ofiary wykorzystywania seksualnego, które cierpią na zespół stresu pourazowego (PTSD). Pomimo sukcesów takich jak Mulligan, obecnie istnieje niewiele dowodów naukowych na to, że pisanie może pomóc w leczeniu tak poważnych zaburzeń psychicznych, mówi.
Domowy sposób?
Jak mówi Smyth, pisanie o mrocznych wspomnieniach wymaga wysiłku i tolerancji na intensywny ból emocjonalny. Proces ten jest zawsze niepokojący; pacjenci z PTSD w jego badaniu noszą beepery, aby mieć całodobowy dostęp do doradców. "Mam poważne zastrzeżenia co do tego, czy ktokolwiek próbuje tego rodzaju pisania w domu" - mówi.
Jednak John Mulligan nigdy nie miał beepera, doradcy, ani nawet domu, kiedy zaczął konfrontować się ze swoją przeszłością. Siedział przy stolikach w kawiarni i na ławkach w parku, zapełniając swój notatnik przerażającymi obrazami, często robiąc sobie przerwę, gdy wspomnienia stawały się zbyt denerwujące. Dla Mulligana pisanie zawsze stanowiło walkę, ale było też kwestią przetrwania. "Pisanie daje mi wytchnienie od ciemności życia" - mówi autor, którego pierwsza powieść, Shopping Cart Soldiers, została opublikowana w 1997 roku.
Pennebaker uważa, że ludzie mogą na własną rękę próbować terapii pisarskiej, o ile przestrzegają jednej zasady: "Jeśli nie możesz sobie z tym poradzić, zrezygnuj". W swojej książce "Opening Up", Pennebaker sugeruje pisanie o bieżących stresach życiowych - niekoniecznie o wydarzeniach z przeszłości - zawsze wtedy, gdy duchy zwiotczeją. Bez względu na strukturę zdania czy gramatykę, ludzie powinni próbować opisać swoje traumy i wyjaśnić swoje uczucia, mówi.
Podobnie jak Mulligan, będą musieli zmierzyć się ze swoimi demonami - bestiami, które zawsze wydają się łagodniejsze na papierze niż w umyśle.
Chris Woolston, wolny strzelec mieszkający w Billings, Mont., zajmuje się sprawami zdrowotnymi dla Healtheon/doctor, Consumer Health Interactive i Time-Inc. Zdrowie.
