Ludzie powinni wiedzieć, że dyskineza tardialna nie jest ich winą - mówi neurolog Jack Adams. Ważne jest również, aby wiedzieć, że istnieje pomoc w przypadku bólu i niepokoju społecznego, którego wiele osób doświadcza.
Rozwiąż problem bólu i niepokoju
Reviewed by Poonam Sachdev on February 18, 2022 .
Transkrypcja wideo
LAURENCE ADAMS: Pierwszy problem polega na tym, że założenie, iż to po prostu sam ruch jest problemem, co jest po prostu nieprawdą, że sam ruch wywołuje całą masę innych problemów z nim związanych. Oczywistym jest, że każdy myśli o kwestiach kosmetycznych, które mogą być bardzo niepokojące dla pacjenta, szczególnie w innych interakcjach społecznych i tym podobnych. Po drugie, może to przeszkadzać w funkcjonowaniu. Dyskineza tardialna, szczególnie zła dyskineza tardialna może powodować istotne problemy z połykaniem, może powodować istotne problemy z mową. Trzecią kwestią jest to, że mogą być bolesne. Jeśli masz ciągłe ruchy, szczególnie w przypadku klasycznej dyskinezy tardywnej, w której ruchy dotyczą twarzy, języka i ust, może to być bolesne. Skurcze mięśni, wtórne skurcze mięśni, zgrzytanie zębami, żucie na języku czasami, to może być dość bolesne. Wszystkie te rzeczy dodają się do ogromnego emocjonalnego problemu również. Jest założenie w czasach myślę od pacjenta, że jakoś oni spowodowali to. To ich wina, że tak się stało. A tak oczywiście nie jest. Osobiście spędziłem wiele czasu, próbując to wyjaśnić, próbując zauważyć, że problem polega na tym, że leki, które stosujesz, leki neuroleptyczne, leki blokujące dopaminę prawdopodobnie powodują wtórną nadwrażliwość receptorów dopaminowych, a zatem są one nadaktywne i stąd bierze się ruch hiperkinetyczny. Myślę, że to bardzo ważny punkt do wyjaśnienia. Mogą być dwa różne założenia, które wierzę. Założenie osoby, z którą ma się do czynienia, że przyczyna tego stanu rzeczy jest po pierwsze czysto psychiatryczna lub po drugie związana z czymś innym, np. z używaniem narkotyków, leków lub czymś podobnym. I myślę, że jest też przeciwny, część pacjenta, że są one stale martwi się o to, i to może być naprawdę duża sprawa, jak również i może w czasach zacząć powodować pacjenta do wycofania się w tym samym czasie. Myślę, że terapia rozmowa, psychoterapia, jak to może być pomocne do pewnego stopnia dla emocjonalnych kwestii wokół niego, dla lęków i szczerze mówiąc, depresji wokół niego. W przeciwnym razie niewiele da się zrobić z samym zaburzeniem ruchu. Oczywiście, jak w przypadku wszystkich zaburzeń ruchowych, nie ma znaczenia, z jakim typem zaburzenia ruchowego mamy do czynienia. Lęk będzie miał tendencję do pogorszenia sytuacji. Myślę, że należy starać się jak najbardziej usunąć niekoniecznie ruch, oczywiście zmniejszyć go jak tylko możemy, ale usunąć inne jego elementy. Próbować pomóc w wywołanym przez niego niepokoju, próbować pomóc w wywołanym przez niego dyskomforcie i bólu, próbować pomóc w wywołanych przez niego funkcjonalnych nieprawidłowościach w mowie i połykaniu, a także próbować wyjaśnić, na ile to możliwe, kosmetyczne trudności w interakcjach społecznych, które mogą się pojawić, ale także dać pacjentom znać, że jeśli się pojawią, to nie oni je spowodowali, co moim zdaniem jest naprawdę ważne.
Nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak bardzo ruchy i dźwięki wpływają na twoje ciało fizycznie".
- Michelle W.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ
Dyskineza tardialna: Ich własne słowa
Mimowolne ruchy - drgawki, grymasy, mlaskanie wargami - mogą być uciążliwe. Jak to jest żyć z tym efektem ubocznym leków?
