lekarz zgłębia temat tego, kiedy powiedzieć, kiedy przerwać sesje terapeutyczne.
Therapy: Does It Ever End?
Jeśli chodzi o terapię, to kiedy jest ona wystarczająca?
Od lekarza Archiwum
Czujesz, że spędziłeś z Shrinky tyle czasu, co Woody Allen? Zastanawiasz się, czy kiedykolwiek uda Ci się zejść z przysłowiowej kanapy? Wbrew pozorom, terapeuci nie traktują swoich pacjentów jak biletów na posiłek na całe życie.
"W trakcie leczenia oczywiście porusza się wiele kwestii" - mówi Leonard Tuzman, DSW, CSW, dyrektor ds. pracy socjalnej w szpitalu Hillside, będącym częścią North Shore-Long Island Jewish Health System w Nowym Jorku. "Można kontynuować pracę ad nauseum nad wszystkimi tymi kwestiami, ale w pewnym momencie pacjenci muszą wziąć to, czego nauczyli się podczas terapii, do społeczności. Terapeuta nie powinien sprzyjać uzależnieniu na całe życie".
"Zadaniem terapii jest uczynienie terapeuty zbędnym" - zgadza się Joseph Napoli, MD, zastępca szefa psychiatrii w Englewood Hospital and Medical Center w Englewood, New Jersey. Tak jak dorastasz i opuszczasz swoich rodziców, mówi Napoli, tak samo powinieneś rozwijać niezbędne narzędzia, aby opuścić swojego terapeutę i żyć własnym życiem.
Ile czasu wystarczy?
Jak długo to trwa? To zależy od tego, co doprowadziło Cię do gabinetu terapeuty i jaki rodzaj terapii stosujesz. Na przykład terapia poznawczo-behawioralna ma na celu osiągnięcie określonych celów - mówi Napoli. Jeśli boisz się prowadzić samochód, to na początku terapii uzgadnia się liczbę sesji - być może od 10 do 20 - i problem jest rozwiązywany poprzez połączenie terapii rozmownej, technik relaksacyjnych i ćwiczeń mających na celu powrót do samochodu. Gdy objawy znikną, zniknie również terapeuta.
Terapia, która ma charakter bardziej autorefleksyjny - bada, w jaki sposób stałeś się tym, kim jesteś dzisiaj i jaki wpływ ma to na twoje życie - będzie bardziej dogłębna i w rezultacie będzie trwać dłużej, mówi Napoli. "Jako terapeuta, chcesz widzieć, że pacjent podchodzi do swoich obecnych okoliczności jako dorosły ... że nauczył się patrzeć na swoje zachowanie i rozumieć jego znaczenie, i może zrobić rzeczy, aby zmienić działania i okoliczności, które mogły go doprowadzić do terapii w pierwszej kolejności."
Ale nawet długotrwała terapia zwykle dobiega końca, niezależnie od tego, czy trwa to rok, dwa, czy więcej. Jeśli Ty i Twój terapeuta macie dobre relacje, decyzja o ich zakończeniu nie jest ulicą jednokierunkową -- po obu stronach. "To nie jest coś, o czym któraś z osób powinna decydować sama" - mówi Norman Rosenthal, MD, profesor kliniczny psychiatrii na Georgetown University w Waszyngtonie i autor książki The Emotional Revolution: How the New Science of Feeling Can Transform Your Life. "To decyzja, która jest podejmowana we współpracy".
Jeśli myślisz o opuszczeniu terapii, mówi Rosenthal, zapytaj siebie dlaczego: Czy nie czerpiesz już z niej zbyt wiele? Czy też, z drugiej strony, osiągnąłeś to, co sobie założyłeś? Czy czujesz, że świat i twoje relacje w nim będą możliwe do opanowania samodzielnie? "Wiadomości będą pochodzić z wnętrza" - mówi Rosenthal. "Słuchaj ich".
Co to jest dobry terapeuta?
Dobry terapeuta powinien słuchać także tych komunikatów, mówi Rosenthal, który sam zadaje sobie pytania, kiedy pacjent mówi, że chce odejść: Czy jest to oznaka zdrowej niezależności? Czy ta osoba uporządkowała główne problemy, które ją do mnie sprowadziły?
"Dobrzy terapeuci są zorientowani na wyniki" - mówi Rosenthal. "Terapia musi być czymś więcej niż tylko trzymaniem za rękę".
Zakończenie związku nie musi być gwałtowne, mówi Rosenthal. Jeśli chodziłeś raz w tygodniu, zmniejsz częstotliwość do co drugi tydzień, a potem może do raz w miesiącu. Razem z terapeutą możecie ustalić, jak długo powinien trwać ten okres przejściowy.
"Nie robię wielkiej sprawy z zakończenia terapii" - mówi Rosenthal. "Pacjenci przychodzą, załatwiają swoje sprawy, a potem idą dalej. Jeśli kiedyś później pojawią się inne problemy, zawsze mogą wtedy wrócić."
A co jeśli myślisz, że potrzebujesz więcej terapii, ale ta terapia, lub terapeuta, już nie daje rady? To też się zdarza, Tuzman mówi lekarzowi. "Jeśli nie robisz zmian, które miałeś nadzieję zrobić, może trzeba zobaczyć kogoś innego". To nie znaczy, że należy zostawić w huff chociaż. Jeśli coś cię niepokoi w swoim terapeucie, powiedz mu o tym.
"Terapeuci to też ludzie" - mówi Tuzman. "Coś może się dziać w życiu twojego terapeuty, co wpływa na sposób, w jaki zajmuje się tobą. Porozmawiaj o swoich uczuciach i uzyskaj jego opinię.
"Spójrz jednak na wszystkie możliwości. Czy naprawdę jesteś na niego zła, czy może masz opory przed spojrzeniem na coś, co sprawia, że czujesz się niekomfortowo?"
Nawet jeśli czujesz, że jesteś gotowa spróbować swoich sił w realnym świecie bez asekuracji terapeuty, nie zdziw się, jeśli zakończenie terapii będzie wiązało się z mnóstwem sprzecznych emocji.
"Kiedy terapia jest zakończona, zdajesz sobie sprawę, że jesteś dorosły" - mówi Tuzman. "Zaczynasz ufać sobie".
Ale tak jak odczuwasz dumę, że jesteś gotowy do samodzielnego sprostania wyzwaniom życiowym, możesz również opłakiwać utratę więzi, którą stworzyłeś ze swoim terapeutą, mówi Napoli. "To wyjątkowa relacja", mówi. "Obnażyłeś swoją duszę przed tą osobą, bez jej osądzania".
"Opuszczenie swojego terapeuty jest słodko-gorzkim doświadczeniem", kontynuuje Napoli. "Ruszasz dalej, ale tracisz relację, która wiele dla ciebie znaczyła".
Zakończenie terapii powinno oznaczać sukces chociaż, mówi Rosenthal. "To szansa dla ciebie, aby powiedzieć: 'Myślę, że mogę teraz iść dalej'. Wyjście na świat i dobre samopoczucie to to, o co chodzi w terapii."
