Czy choroby psychiczne stają się coraz bardziej powszechne, czy też psychiatria przesadza z diagnozowaniem?
Zaburzenia psychiczne powszechne w Ameryce
Czy choroby psychiczne stają się coraz bardziej powszechne, czy też psychiatria przesadza z diagnozowaniem?
Dulce Zamora Medically Reviewed by Charlotte E. Grayson Mathis,?MD Od lekarza Archiwum
W ciągu kilku miesięcy Jacqueline Castine przeszła od zarabiania 2 000 dolarów jako mówca motywacyjny do zwolnienia z pracy na poczcie za minimalną stawkę. Z sukcesem wypromowała książkę o rozwoju kariery, ale po latach sprzątała domy, bo nie mogła utrzymać pracy w innym miejscu.
Uzyskaj najlepsze leczenie ADHD dla swojego dziecka.
Wzloty i upadki mieszkanki Michigan doszły do głosu, kiedy jako kierownik sprzedaży w stacji radiowej w Detroit miała wielkie złudzenie, że Bóg każe jej sfinansować jedną z imprez charytatywnych stacji.
Rezultat: Castine skończył z długiem na karcie kredytowej w wysokości 43 000 dolarów i myślami o samobójstwie.
"To było tak, jakby bańka nierealności i zniekształconego myślenia (pękła)", mówi Castine, zauważając okresy rozpaczy współistniejące z momentami wielkiej kreatywności. Szukała pomocy psychiatrycznej i zdiagnozowano u niej chorobę dwubiegunową, znaną również jako depresja maniakalna.
Zaburzenia psychiczne są powszechne
Historia Castine może wydawać się wyjątkowa, ale jej losy dzielą miliony Amerykanów. Według organizacji Depression and Bipolar Support Alliance, 3,7% dorosłych Amerykanów cierpi na chorobę dwubiegunową, a 4 na 5 z nich może o tym nie wiedzieć.
W większym obrazie chorób psychicznych, statystyki mogą być jeszcze bardziej alarmujące. Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NIMH) podaje, że około 22% dorosłych Amerykanów - około jeden na pięciu - cierpi na zdiagnozowane zaburzenia psychiczne w danym roku. Według NIMH, około 1% populacji w wieku 18 lat i starszych w danym roku cierpi na zaburzenie dwubiegunowe.
Liczby te jednak mogą się różnić w zależności od kryteriów diagnostycznych stosowanych przez badaczy, mówi William Narrow, MD, zastępca dyrektora działu badań w Amerykańskim Towarzystwie Psychiatrycznym (APA). Brał on udział w badaniu, które doprowadziło do uzyskania liczby 22% przytoczonej przez NIMH.
Ta liczba, jak mówi, może obejmować ludzi, którzy mogą mieć łagodne zaburzenia - tych, którzy mogą skorzystać z leczenia zapobiegawczego, aby utrzymać objawy od upośledzenia ich życia.
Po ponownej analizie danych, Narrow mówi, że liczba Amerykanów z zaburzeniami psychicznymi jest bliższa 15% we wszystkich grupach wiekowych. "Myślę, że jest to bardziej realistyczne, jeśli chodzi o to, kto potrzebuje leczenia w sposób ostry" - mówi.
Niemniej jednak, badanie Narrowa i kilka innych wskazują, że choroby psychologiczne są powszechne i istnieją dowody, że problem może rosnąć.
Zaburzenia psychiczne stanowią znaczne obciążenie chorobowe we wszystkich społeczeństwach. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) przewiduje, że zaburzenia psychiczne wzrosną z prawie 12% wszystkich chorób na świecie do prawie 15% do roku 2020.
Statystyki sprawiają, że eksperci podkreślają potrzebę większej świadomości i leczenia, a sceptycy obwiniają psychiatrię za przesadne diagnozowanie zwykłych problemów.
Debata odkrywa sporną kwestię, gdzie narysować linię pomiędzy tym, co jest normalnym zachowaniem, a tym, co jest uważane za część choroby psychicznej.
Inny świat
Istnieje spór o to, czy obecnie większa liczba osób cierpi na choroby psychologiczne w porównaniu z poprzednimi pokoleniami, czy też po prostu jest większa świadomość na ten temat i więcej osób jest diagnozowanych.
Niektórzy eksperci twierdzą, że depresja i lęk zwiększają liczbę osób z zaburzeniami psychicznymi.
"Depresja i lęk są wspólne przeziębienia psychiatrii w tym, że przychodzą i odchodzą bez uzyskania leczenia", mówi C. David Jenkins, PhD, adiunkt epidemiologii i psychiatrii na University of North Carolina w Chapel Hill.
Przez analogię mówi, że liczba chorób układu oddechowego wzrosłaby, gdyby uwzględnić liczbę osób cierpiących na zwykłe przeziębienie.
W swoim badaniu kontrolerów ruchu lotniczego Jenkins stwierdził, że wielu z nich spełniało kryteria depresji lub lęku przez miesiąc lub dwa, a następnie "prostowali się i czuli się znacznie lepiej, aż do momentu, gdy sześć do ośmiu miesięcy później mieli kolejny miesiąc, który był nieco niższy".
Jednak te zaburzenia nastroju - depresja i lęk - nie zawsze "przychodzą i odchodzą" tak łatwo. Bez leczenia, zaburzenia te mogą uniemożliwić ludziom prowadzenie produktywnego życia, mówi Kathy HoganBruen, PhD, starszy dyrektor ds. zapobiegania w National Mental Health Association.
HoganBruen mówi, że nie jest pewna, dlaczego numery zaburzeń psychicznych są tak wysokie, ale nie jest zaskoczona, że są. "W naszym społeczeństwie istnieje wiele potencjalnych stresorów", mówi, wskazując na niepewną gospodarkę, terroryzm, obawy o rodzicielstwo i opiekę zdrowotną jako część gamy obaw.
Rzeczywiście, wersja stresu choroby psychiczne jest to, co jest na wzrost, mówi Ron Kessler, PhD, profesor polityki opieki zdrowotnej w Harvard Medical School, rozróżniając warunki, takie jak depresja i lęk (które są w większości spowodowane przez czynniki biologiczne i środowiskowe), a co mówi są w dużej mierze genetyczne warunki, takie jak schizofrenia i choroba dwubiegunowa.
Globalne wskaźniki schizofrenii i choroby dwubiegunowej w większości nie zmieniły się, mówi Kessler, podczas gdy depresja i zaburzenia lękowe są bardziej powszechne.
Mówi, że urbanizacja prawdopodobnie miała rolę we wzroście zaburzeń psychicznych związanych ze stresem. "Ludzie przeprowadzają się do miast, przenoszą się daleko od miejsca, w którym mieszkali ich rodzice, i mają pracę, której wcześniej nie mieli ich ojcowie" - mówi Kessler.
Urbanizacji, według WHO, towarzyszy zwiększona bezdomność, ubóstwo, przeludnienie, zaburzenia struktury rodziny i utrata wsparcia społecznego, z których wszystkie są ryzykiem dla zaburzeń psychicznych.
Z niepewnością przyszłości i mniejszą liczbą więzi rodzinnych i społecznych, które pomagają radzić sobie z problemami, Kessler mówi, że więcej osób staje się niespokojnych, hodując wtórną depresję, a te dwie są związane z piciem i używaniem narkotyków.
"Ten triumwirat lęku, depresji i nadużywania substancji - to są te, które się zmieniają", mówi. "Wiele osób uważa, że lęk jest najważniejszy. To rodzaj fundamentu."
Lęk może być również zwiększony przez inne czynniki związane z nowoczesnym społeczeństwem, takie jak globalizacja i bardziej zaawansowana technologia.
"W tej chwili cały świat jest na wyciągnięcie ręki, nie dalej niż na ekranie telewizora, i wierzę, że dostajemy zgrzytów, a nasz pogląd na wszystko schodzi na psy jest spotęgowany przez nasz łatwy dostęp do wszystkich tych informacji" - mówi Jenkins.
Jednocześnie mówi, że oczekiwania są teraz większe niż wiele lat temu. Ludzie oczekują teraz, że będą mieli pracę, wystarczająco dużo pieniędzy, aby pójść na kolację i do kina, a wiele dzieci oczekuje, że będzie miało telefon komórkowy w szkole średniej i samochód na zakończenie studiów.
Shades of Gray
Jakie zachowania uważa się za normalne, a jakie klasyfikuje się jako zaburzenia psychiczne? Kiedy właściwe jest leczenie problemu za pomocą leków? Te pytania często wywołują kontrowersje w dziedzinie psychiatrii i poza nią.
Raport Surgeona Generalnego USA z 1999 roku dotyczący zdrowia psychicznego definiuje zaburzenia psychiczne jako "warunki zdrowotne, które charakteryzują się zmianami w myśleniu, nastroju lub zachowaniu (lub ich kombinacją) związanymi z niepokojem i/lub upośledzeniem funkcjonowania."
Krytycy kwestionowali jednak zakres, w jakim psychiatria nadała etykiety myśleniu, nastrojowi i zachowaniu. Pojawiają się zarzuty o nadmierne diagnozowanie ludzi i "medykalizację" kłopotliwych cech, myśli i działań.
Krytyka wydaje się nasilać, gdy w grę wchodzą dzieci i gdy chodzi o przepisywanie im leków.
W 1996 r. Międzynarodowy Organ Kontroli Środków Odurzających ONZ wyraził zaniepokojenie rosnącym stosowaniem środka stymulującego Ritalin w leczeniu ADHD u dzieci, szczególnie w USA. Władze zgłaszające się do organu stwierdziły, że zaburzenie to może być zbyt często diagnozowane i przepisywane bez uwzględnienia innych rodzajów leczenia.
Wielu specjalistów od zdrowia psychicznego nie ma wątpliwości, że istnieją ludzie, którzy są albo źle zdiagnozowani, nadmiernie zdiagnozowani, albo zbyt łatwo otrzymują leki.
Jednak znacznie większym problemem, mówi HoganBruen, jest to, że ludzie, którzy potrzebują pomocy, nie są oceniani i leczeni na zaburzenia zdrowia psychicznego.
Dokładny punkt, w którym normalne problemy stają się zaburzeniem wymagającym leczenia, jest najwyraźniej trudny do określenia, nawet w Diagnostycznym i Statystycznym Podręczniku Zaburzeń Psychicznych APA (DSM) - przewodniku referencyjnym używanym przez specjalistów do klasyfikacji objawów psychiatrycznych.
"Istnieje kontinuum między normalnym zachowaniem a nienormalnym zachowaniem dla wielu różnych objawów" - mówi Narrow. Niemniej jednak, psychiatrzy stawiają diagnozy najlepiej jak potrafią, biorąc pod uwagę jak poważne są objawy i jak bardzo upośledzają codzienne życie.
Czasami medycyna rysuje linię choroby w punkcie, w którym lekarze wiedzą, jak leczyć, sugeruje Kessler. "Gdyby okazało się, że jakaś pigułka zostanie opracowana jutro ... i sprawi, że (problemy) znikną ... ogłosilibyśmy to w chorobie i zaczęlibyśmy ją leczyć" - mówi.
Podczas gdy psychiatria nadal poszukuje skuteczniejszych metod leczenia i lepszego zrozumienia zaburzeń psychicznych, istnieją pewne środki zaradcze - w tym leki - których działanie zostało naukowo udowodnione.
Dzieci z ADHD, które otrzymują leczenie są mniej prawdopodobne w późniejszym życiu, aby się rozwieść, być na zasiłku, dostać się w kłopoty z prawem, lub być martwe, mówi Kessler.
Choroby psychiczne są i zawsze były obciążeniem dla społeczeństwa, nawet jeśli w przeszłości nie mówiono o tym problemie tak otwarcie, mówi Narrow.
Według WHO, szacunki z roku 2000 umieściły zaburzenia psychiczne jako sześć z 20 czołowych przyczyn niepełnosprawności na świecie.
Według raportu Surgeon General's Report on Mental Health, ADHD dotyka od 3% do 5% dzieci w wieku szkolnym w każdym okresie sześciu miesięcy.
Jak ponure jak raporty mogą wydawać, HoganBruen mówi, że istnieje skuteczne leczenie i to jest możliwe, z leczenia, aby prowadzić produktywne życie.
Jaśniejsza perspektywa
Castine mówi, że nie sądziła, że jest po co żyć, kiedy straciła wszystkie pieniądze, cierpiąc na chorobę dwubiegunową. Ale po zażyciu leków i pracy z terapeutą, udało jej się znaleźć pracę jako specjalista ds. edukacji społecznej, publicznie mówiąc o swoich osobistych doświadczeniach z chorobą psychiczną.
63-latka ma teraz mnóstwo oszczędności w banku i ma nadzieję, że dzięki publikacji swojej kolejnej książki, która ukaże się latem tego roku, zarobi na emeryturę.
Jeśli podejrzewasz, że ty lub ktoś z twoich bliskich może mieć zaburzenia psychiczne, eksperci sugerują wizytę u lekarza pierwszego kontaktu lub specjalisty od zdrowia psychicznego.
