lekarz patrzy na zaburzenie osobowości typu borderline i zaburzenie dwubiegunowe, które są często mylone. Oba mają objawy impulsywności i wahania nastroju, ale są traktowane inaczej.
Zaburzenia dwubiegunowe
Zaburzenie dwubiegunowe, znane również jako depresja maniakalna, powoduje wahania nastroju, energii i zdolności do funkcjonowania w ciągu dnia.
Objawy:
W przeciwieństwie do zaburzeń osobowości typu borderline, wahania nastroju w przypadku zaburzeń dwubiegunowych nie są wywoływane przez konflikty interpersonalne, trwają od kilku dni do kilku tygodni lub miesięcy, a nie od kilku minut do kilku godzin, a epizodom z definicji towarzyszą zmiany snu, energii, mowy i myślenia.
W okresie manii objawy mogą obejmować:
-
Nadmiernie radosny lub zły, rozdrażniony nastrój
-
Więcej energii fizycznej i umysłowej oraz aktywności niż normalnie
-
gonitwa myśli i pomysłów
-
Mówienie więcej i szybciej
-
Robienie wielkich planów
-
Podejmowanie ryzyka
-
Impulsywność (nadużywanie substancji, seks, wydatki itp.)
-
Mniej snu, ale bez uczucia zmęczenia
-
Słaba ocena sytuacji
W okresach depresji objawy mogą obejmować:
-
Spadek energii
-
Trwały smutek
-
Mniejsza aktywność i energia
-
Niespokojność i drażliwość
-
Problemy z koncentracją i podejmowaniem decyzji
-
Zmartwienia i niepokój
-
Brak zainteresowania ulubionymi zajęciami
-
Poczucie winy i beznadziejności; myśli samobójcze
-
Zmiana apetytu lub wzorców snu
Leczenie:
Większość osób cierpiących na zaburzenia dwubiegunowe potrzebuje leczenia przez całe życie, aby utrzymać stan zdrowia pod kontrolą. Obejmuje ono zwykle leki - zwykle stabilizatory nastroju, a czasem także leki przeciwpsychotyczne lub przeciwdepresyjne. Terapia może również pomóc osobom z zaburzeniem dwubiegunowym zrozumieć je i rozwinąć umiejętności radzenia sobie z nim.
Zaburzenia osobowości typu borderline
Zaburzenie osobowości typu borderline wiąże się z długotrwałym wzorcem nagłych, chwilowych wahań - nastroju, relacji, obrazu siebie i zachowania (w przeciwieństwie do wyraźnych epizodów manii lub depresji u osób z zaburzeniem dwubiegunowym), które są zwykle wywoływane przez konflikty w interakcjach z innymi ludźmi. Osoby z zaburzeniem osobowości typu borderline mogą doświadczać nadmiernie silnych reakcji emocjonalnych na denerwujące wydarzenia życiowe i często próbują się skrzywdzić.
Osoby z zaburzeniem osobowości typu borderline są bardziej narażone na inne problemy ze zdrowiem psychicznym, też. Są również bardziej narażone na jakiś rodzaj traumy w dzieciństwie niż osoby z zaburzeniem dwubiegunowym, chociaż trauma sama w sobie nie powoduje zaburzeń osobowości typu borderline.? Często mogą też mieć problemy z uzależnieniami, zaburzeniami odżywiania, obrazem ciała i lękami.
Symptomy:
Osoba z zaburzeniem osobowości typu borderline ma problemy z kontrolowaniem swoich myśli i zarządzaniem uczuciami, a także często wykazuje impulsywne i lekkomyślne zachowania. Oto główne objawy tego stanu:
-
Gorączkowe starania, aby nie czuć się opuszczonym
-
Historia niestabilnych, intensywnych związków
-
Tendencja do postrzegania ludzi i sytuacji jako "dobrych" lub "złych".
-
Słaba samoocena
-
Impulsywność (wydatki, seks, nadużywanie substancji itp.)
-
Samookaleczenia (np. cięcie) lub zachowania samobójcze
-
Wahania nastroju obejmujące złość i depresję, zwykle w odpowiedzi na stresujące wydarzenia lub związki
-
Uczucie pustki
-
Problemy z opanowaniem gniewu i nieprzyjemnych emocji
-
Paranoja
Leczenie:
Długotrwałe ?leczenie jest zwykle konieczne dla osób z zaburzeniem osobowości typu borderline. Leczenie obejmuje głównie określone formy psychoterapii, takie jak dialektyczna terapia zachowania (DBT) lub psychoterapia skoncentrowana na przeniesieniu (TFP), której celem jest pomoc ludziom w radzeniu sobie z impulsami (takimi jak pragnienia samobójcze lub tendencje do samookaleczania się, gdy czują się zdenerwowani), uczuciem niepokoju lub gniewu oraz nadwrażliwością emocjonalną w interakcjach z innymi ludźmi. Leki są również czasami używane, aby pomóc w tych objawach, chociaż nie zawsze są one skuteczne i nie są uważane za główny przedmiot leczenia w zaburzeniu osobowości typu borderline. Czasami potrzebne są również krótkie pobyty w szpitalu, aby poradzić sobie z czasem kryzysu, który wiąże się z zagrożeniem bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia.
