Oto co będzie się działo przed, w trakcie i po wstrzyknięciu anty-VEGF w celu leczenia mokrej postaci zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem (mokrego AMD).
Częstotliwość tych zastrzyków zależy od przypadku mokrego AMD. Może to być tak często jak co kilka tygodni lub w odstępie kilku miesięcy. Oto, co warto wiedzieć o tym leczeniu.
Co znajduje się we wstrzyknięciu
VEGF to skrót od angielskiego vascular endothelial growth factor. Jest to białko, które pobudza wzrost naczyń krwionośnych, gdy organizm ich potrzebuje.
Kiedy masz zwyrodnienie plamki żółtej, wzrost nowych naczyń krwionośnych nie jest zdrowy dla twoich oczu. Są one zazwyczaj słabe i rosną w miejscach, które szkodzą, a nie pomagają w widzeniu. Terapia anty-VEGF powstrzymuje VEGF od tworzenia nowych naczyń krwionośnych w oku, co z kolei może pomóc ograniczyć wyciek płynu w siatkówce.
Istnieją cztery główne rodzaje terapii anty-VEGF:
-
Aflibercept (Eylea)
-
Bevacizumab (Avastin)
-
Brolucizumab (Beovu)
-
Ranibizumab (Lucentis)
Wszystkie cztery leki hamują wzrost naczyń krwionośnych, choć robią to w nieco inny sposób. Są podobnie skuteczne i wiążą się z podobnym ryzykiem. Twój lekarz pomoże Ci zdecydować, który z nich jest dla Ciebie najlepszy.
Główne zagrożenia związane z efektami ubocznymi to zakażenie lub zapalenie oka, krwawienie do żelu wewnątrz oka zwanego szklistką oraz odwarstwienie siatkówki.
Przed zastrzykiem
Przed rozpoczęciem leczenia lekarz potwierdzi, że pacjent ma mokre AMD, wykonując badanie dna oka i badania obrazowe. Kiedy nadejdzie czas na pierwsze leczenie, zastrzyk można otrzymać w gabinecie lekarskim podczas wizyty, która zwykle trwa mniej niż godzinę. Sam zabieg trwa około 15 minut. ?
Najpierw lekarz znieczuli oko za pomocą kropli do oczu. Następnie oczyści oko żółtym roztworem jodu. Aby nie mrugać podczas zastrzyku, lekarz założy na oko małe urządzenie, które przytrzyma górną i dolną powiekę.
Wykonanie zastrzyku
Igła używana przez lekarza do wykonania zastrzyku jest bardzo mała i cienka, a samo wstrzyknięcie następuje bardzo szybko, w czasie krótszym niż sekunda.
Lekarz poprosi o spojrzenie w górę, a następnie wprowadzi igłę do białej części oka (twardówki). Lekarz wprowadzi igłę aż do ciała szklistego gałki ocznej - galaretowatej substancji w środku oka - aby wstrzyknąć anty-VEGF.
Zazwyczaj zastrzyk jest bezbolesny. Niektórzy ludzie odczuwają niewielki dyskomfort lub ucisk. Ponieważ anty-VEGF miesza się z płynem w środku oka, mogą Państwo zobaczyć faliste linie.
Po wyjęciu igły lekarz przyłoży sterylną bawełnianą końcówkę do miejsca wstrzyknięcia na około 10 sekund, aby wywrzeć na nie nacisk i zapobiec wydostawaniu się płynu. Następnie przepłucze oko roztworem, aby je nasmarować i nie podrażnić.
Dalsza opieka
W ciągu tygodnia od wstrzyknięcia może nastąpić poprawa w zakresie objawów mokrego AMD. Przez kilka dni po zastrzyku pacjent może być obolały, a jego wzrok może być lekko zamglony. W celu złagodzenia dolegliwości można zażyć dostępne bez recepty środki przeciwbólowe, takie jak acetaminofen lub ibuprofen. Przyłożenie chłodnego ręcznika do oczu na około 10 minut co pół godziny może również pomóc złagodzić ból.
Jeżeli podczas wstrzykiwania igła trafiła w naczynie krwionośne w oku, może wystąpić zaczerwienienie białek oka przez okres do 2 tygodni. Jest to nieszkodliwy efekt uboczny, o ile nie występuje ból lub problemy z widzeniem.
Jeśli po wstrzyknięciu leku wystąpią pewne działania niepożądane, należy poinformować o tym lekarza, aby można było zgłosić się na kontrolę oczu. Niektóre objawy, na które należy zwrócić uwagę to:
-
Ból oczu
-
Wrażliwość na światło
-
Zmiany w widzeniu
-
Większe ciśnienie w oku
-
Pływaki w polu widzenia
Ból, wrażliwość na światło i zmiany w widzeniu mogą być oznakami infekcji. Powikłania te są rzadkie, ale w przypadku ich wystąpienia lub któregokolwiek z wymienionych powyżej objawów, należy powiadomić lekarza okulistę.
