Lekarze wykorzystują kombinację objawów i wyników badań, aby zdiagnozować zespół Churga-Straussa. Poznaj sposoby, aby dowiedzieć się, czy masz tę chorobę.
Nie ma też jednego testu, który pozwoliłby zdiagnozować zespół Churga-Strauss. Lekarz weźmie pod uwagę wiele różnych rzeczy, w tym objawy, badanie fizyczne oraz wyniki badań laboratoryjnych i obrazowych.
Proces rozpocznie się od badania. Lekarz zapyta o objawy i czy w przeszłości chorowałeś na astmę. Astma jest powszechna u osób z zespołem Churga-Straussa.
6 Kryteria diagnozy
Amerykańskie Kolegium Reumatologiczne ustaliło sześć "kryteriów" -- lub standardów -- diagnozowania zespołu Churga-Strauss. Są to objawy, które występują u większości osób z tym schorzeniem.
Twój lekarz zdiagnozuje u Ciebie zespół Churga-Straussa, jeśli spełnisz cztery z tych sześciu kryteriów:
Astma. Większość osób z zespołem Churga-Straussa ma ten problem z oddychaniem. Ale to, że masz astmę, nie oznacza, że na pewno masz tę chorobę. Tylko niewielka liczba osób z astmą ma.
Wysoki poziom eozynofili. Te białe krwinki pomagają Twojemu organizmowi zwalczać infekcje. Normalnie, 1% do 3% Twoich białych krwinek składa się z eozynofili. Zapalenie wywołane zespołem Churga-Strauss może spowodować wzrost liczby eozynofilów, aż komórki te będą stanowiły ponad 10% wszystkich białych krwinek.
Uszkodzenie nerwów. Zapalenie wywołane zespołem Churga-Straussa może uszkodzić nerwy w dłoniach i stopach. Prowadzi to do objawów takich jak drętwienie, ból i pieczenie.
Zmiany chorobowe. Eozynofile mogą dostać się do płuc i spowodować uszkodzenia, które pokazują się jako plamy na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej. Mogą one wyglądać podobnie do plam na zdjęciach rentgenowskich płuc u osób z zapaleniem płuc.
Problemy z zatokami. Osoby z zespołem Churga-Straussa często mają obrzęk zatok, zwany zapaleniem zatok.
Eozynofile poza naczyniami krwionośnymi. Badanie kawałka tkanki ze skóry lub nosa może wykazać, że masz te szczególne białe krwinki poza naczyniami krwionośnymi.
Testy diagnostyczne
Lekarze diagnozują zespół Churga-Straussa za pomocą jednego lub więcej z tych testów:
Badania krwi. Lekarz może je zlecić, aby zmierzyć liczbę eozynofili we krwi lub sprawdzić, czy w organizmie nie ma oznak stanu zapalnego. Wysoki poziom eozynofilów może oznaczać, że masz zespół Churga-Straussa lub astmę.
W zespole Churga-Straussa, twój układ odpornościowy - obrona organizmu przed zarazkami - wytwarza białka zwane autoprzeciwciałami, które atakują twoje własne tkanki. Badanie krwi zwane ANCA szuka tych autoprzeciwciał.
Tylko około 30% do 50% osób z zespołem Churga-Straussa będzie miało pozytywny wynik testu ANCA, więc sam test nie może potwierdzić diagnozy.
Badania moczu. Osoby z zespołem Churga-Strauss mogą mieć zbyt dużo białka lub zbyt dużo czerwonych krwinek w moczu. Mogą to być oznaki uszkodzenia nerek.
Badania obrazowe. Badanie rentgenowskie lub tomografia komputerowa pozwalają na wykrycie uszkodzeń w płucach lub sprawdzenie, czy w zatokach nie ma narośli zwanych polipami.
Biopsja. Jeśli inne badania sugerują, że pacjent może mieć zespół Churga-Strauss, lekarz potwierdzi wyniki za pomocą biopsji. Lekarz pobiera niewielki fragment tkanki z płuc, skóry lub innych narządów. Następnie laboratorium sprawdza próbkę pod mikroskopem w poszukiwaniu oznak zapalenia lub uszkodzenia.
Wyniki biopsji u osób z zespołem Churga-Straussa często wykazują:
-
Dużą liczbę eozynofili
-
Skupiska komórek odpornościowych zwane ziarniniakiem
-
Uszkodzenie naczyń krwionośnych spowodowane przez komórki odpornościowe, zwane zapaleniem naczyń
Badania czynności płuc. Lekarz może wykonać badanie zwane spirometrią, aby sprawdzić, jak oddychasz. Jeśli masz problemy z wydychaniem, może to oznaczać, że masz astmę.
Płukanie bronchoskopowe. Bronchoskop jest cienka, elastyczna rurka z kamerą na jednym końcu, który pomaga lekarzowi zobaczyć wewnątrz dróg oddechowych. Podczas tego badania, lekarz może przepłukać część płuc płynem, a następnie usunąć płyn, aby przetestować pod kątem eozynofili i innych oznak zespołu Churga-Straussa.
Badania serca. Zespół Churga-Straussa może czasami uszkodzić serce. Lekarz może wykonać elektrokardiogram (EKG), aby sprawdzić sygnał elektryczny serca, lub echokardiogram, aby sprawdzić, jak dobrze ono pompuje.
