Patti Gellman przez dwa lata próbowała zajść w ciążę po raz pierwszy.
Niepłodność testuje każdy aspekt życia pary
Testy na niepłodność w każdym aspekcie życia pary
Z archiwum lekarza
Patti Gellman przez dwa lata próbowała zajść w pierwszą ciążę. To, co ona i jej mąż, Alex, myśleli, że będzie prostym aktem miłości, aby urodzić dziecko, zamieniło się w wysoce zmedykalizowaną podróż z poszturchiwaniami, proszeniami, dyskomfortem i - być może najtrudniejszą częścią - miesiącem za miesiącem bólu serca, gdy nic nie wydawało się działać. Ich zawirowania w końcu się opłaciły w 1993 roku, kiedy Gellman urodziła zdrowe bliźniaki.
"Nie sądziłam, że ktokolwiek będzie w stanie przekonać mnie do ponownego przejścia przez to, zwłaszcza że miałam dwóch wspaniałych, zdrowych synów" - mówi Gellman, która mieszka w Ambler, Pa. Jednak ostatniej zimy zmieniła zdanie i po przejściu przez kilka kolejnych rund zapłodnienia in vitro, pięć miesięcy temu urodziła kolejnego chłopca.
Jak może zaświadczyć Gellman, pragnienie posiadania dzieci może być tak silne, że niepłodne pary często podejmują ogromne wysiłki fizyczne, emocjonalne i finansowe, aby zajść w ciążę. Dobra wiadomość jest taka, że około 80% tych par w końcu osiągnie sukces, zazwyczaj z pomocą endokrynologa reprodukcyjnego, a zdecydowana większość nie będzie musiała poddawać się bardziej zaawansowanym i kosztownym technologiom, takim jak zapłodnienie in vitro. Ponadto, ulepszenia w praktykach laboratoryjnych zwiększyły szanse, że te bardziej zaawansowane metody zadziałają, a jednocześnie zmniejszyły ryzyko porodu mnogiego.
"Problem polega na tym, że niepłodność wpływa na każdy aspekt życia kobiety" - mówi Alice Domar, psycholog zdrowia i dyrektor Mind/Body Program for Infertility w Beth Israel Deaconess Medical Center, Harvard Medical School. "Wpływa na ich relacje z mężami, ponieważ mężczyźni i kobiety nie reagują na niepłodność w ten sam sposób. Wpływa na ich życie seksualne, ponieważ mówi się im, kiedy mogą i nie mogą mieć stosunku. Wpływa na relacje z przyjaciółmi i rodziną, ponieważ wszyscy inni wydają się zachodzić w ciążę bez wysiłku. Wpływa na pracę, ponieważ muszą opuszczać mnóstwo czasu na wizyty u lekarza i zabiegi. Może to doprowadzić do kryzysu duchowego. Czują się źle, ponieważ przechodzą przez te wszystkie inwazyjne testy i procedury, które bolą. I kosztuje to mnóstwo pieniędzy".
Jeśli jesteś wśród szacowanych 10% par w wieku reprodukcyjnym, które są niepłodne -- zdefiniowane jako niezdolne do poczęcia dziecka przez co najmniej rok bez pomocy medycznej -- licz swoje błogosławieństwa za te postępy w nauce. Ale bądźcie też przygotowani na wejście do labiryntu wypełnionego niepewnością, rozczarowaniem i niepokojem. Na szczęście uzbrojenie się w jak najwięcej informacji na temat niepłodności od samego początku, stworzenie sieci wsparcia wśród kobiet, które już tam były, oraz wypracowanie realistycznej perspektywy może pomóc - twierdzą eksperci. Oto kilka myśli z okopów - zarówno od weteranów, jak i specjalistów od płodności - które mogą ułatwić tę podróż.
Więcej niż wycinanka do ciasteczek
Kiedy Annette Wax z Wheeling w stanie Ill. miała problemy z poczęciem swojego drugiego dziecka w wieku 29 lat i doświadczyła skutków ubocznych pierwszego leku na płodność, który wypróbowała, jej lekarz rodzinny wysłał ją do znanego specjalisty od leczenia niepłodności, który był również objęty jej ubezpieczeniem zdrowotnym. Jednak już po pierwszej wizycie u lekarza, który nakreślił regularny przebieg leczenia, poczuła się jak wrzucona w schemat, w którym ignorowano jej własne potrzeby i pragnienia.
"To było jak fabryka - czułam się jak nikt wśród 30 osób w poczekalni" - wspomina Wax. "Powiedzieli mi, że jeśli jedna rzecz nie zadziała, spróbują następnej i następnej. ... Czułem się jak królik doświadczalny".
Lekarze mówią, że poczucie komfortu z programem jest równie ważne jak jego statystyki i wskaźniki sukcesu. "Program płodności musi dawać osobistą uwagę -- w przeciwnym razie spowoduje spustoszenie emocjonalne" - przestrzega dr Sherman Silber, dyrektor medyczny Fertility Center of St. Louis i autor książki "How to Get Pregnant With the New Technology". "Lekarz prawdopodobnie nie będzie miał całego tego czasu, aby zapewnić, ale powinien być personel doradczy, który będzie trzymał cię za rękę każdego dnia".
Dlatego słowo z ust jest jednym z najlepszych sposobów na znalezienie programu, z którym będziesz się dobrze czuć, radzi dr Richard Rawlins, dyrektor Laboratoriów IVF/ART w Rush Medical Center w Chicago. "Znajdź grupę wsparcia dla niepłodnych par, takich jak RESOLVE, i porozmawiaj z tymi kobietami, ponieważ przeszły przez to. Zapytaj je, gdzie były dobrze zaopiekowane i gdzie miały dobrą interakcję lekarz-pacjent." RESOLVE jest organizacją wspierającą, edukacyjną i rzeczniczą niepłodność z siedzibą w Somerville, Mass. z rozdziałami w całym kraju.
Programy leczenia niepłodności zazwyczaj rozpoczynają się od badania i testów w celu zbadania trzech czynników, które mogą przyczynić się do problemów z poczęciem - spermy, owulacji i strukturalnych nieprawidłowości w jajowodach lub macicy. W zależności od diagnozy i wieku kobiety, leczenie może obejmować leki na płodność w celu skorygowania zaburzeń hormonalnych, inseminację wewnątrzmaciczną, operację lub eksperymentalne techniki wspomaganej reprodukcji (ART), takie jak zapłodnienie in vitro, w którym plemnik i jajo są zapładniane w laboratorium.
Chociaż badania diagnostyczne mogą być czasami przeciągane nawet do 18 miesięcy, Daniel Kenigsberg, współdyrektor Long Island IVF w Port Jefferson, N.Y., radzi znaleźć specjalistę, który wykona badania w ciągu około sześciu tygodni i który uwzględni kolejne opcje, jeśli jeden sposób działania zawiedzie. Radzi również, aby pary naprawdę zrozumiały swoje szanse na poczęcie każdego miesiąca.
"Nawet jeśli przywróciłbyś płodność pary do normy, nadal zachodziliby w ciążę tylko w tempie około 20% miesięcznie. Jeśli ludzie nie rozumieją tego podstawowego założenia, niepłodność może stać się szczególnie stresująca, ponieważ ktoś dostanie lek na płodność lub inseminację na jeden miesiąc i pomyśli, że to musi działać."
Pary mogą być ograniczone do pewnych programów lub zabiegów przez swoich ubezpieczycieli, a w stanach z obowiązkowym pokryciem pacjenci często są szybciej kierowani na zapłodnienie in vitro niż gdzie indziej. Ale eksperci zachęcają do spierania się z ubezpieczycielami, jeśli jest taka potrzeba. "Myślę, że ubezpieczyciele w większości chcą, aby pacjenci zaszli w ciążę w mniejszej liczbie prób, ale czasami nie patrzą na wskaźniki sukcesu tak dokładnie, jak pacjenci" - mówi dr Michael Zinaman, dyrektor endokrynologii reprodukcyjnej w Loyola University Medical Center w Chicago.
The Numbers Game
Oczywiście ważne jest porównanie wskaźników sukcesu zapłodnienia in vitro, które według najnowszych statystyk Centers for Disease Control and Prevention wynoszą średnio około 23% na jedną próbę i kosztują średnio 10 000 dolarów. To prawda, teraz bardziej niż kiedykolwiek, ponieważ niektóre kliniki skoczył znacznie przed innymi, z niektórych wskaźników sukcesu tak wysokie, jak 50% dla kobiet 35 i poniżej ze względu na poprawę procedur i warunków laboratoryjnych, mówi dr Zinaman.
Dr Silber sugeruje jednak, aby pary brały pod uwagę także wskaźniki rezygnacji z programu, które mogą sprawić, że wskaźniki powodzenia wydadzą się wyższe niż w innych przypadkach. Programy w obszarach o wysokiej populacji z długimi listami oczekujących często odwołują procedury in vitro dla kobiet z mniejszymi zbiorami jaj, ponieważ wskaźnik ciąży będzie niższy. "Ich ogólny plan biznesowy może polegać na anulowaniu 20% cykli -- w ten sposób ich ogólny wskaźnik ciąż będzie wydawał się o 20% wyższy". Zaleca on, aby wskaźniki anulowania nie były wyższe niż 5%.
Inne techniki sztucznego zwiększania wskaźników sukcesu, mówi dr Kenigsberg, to przyjmowanie pacjentów z największymi szansami na zajście w ciążę lub zgłaszanie tylko części populacji kliniki, ponieważ krajowe statystyki nie są kontrolowane. Czasami kliniki mogą również ukrywać trudniejsze przypadki w "kategorii badawczej", która nie jest uwzględniana w raportowanych danych, dodaje dr Silber.
Ograniczona, ale rosnąca liczba klinik leczenia niepłodności wyróżnia się stosowaniem obiecującej metody hodowli zapłodnionych jaj, zwanej "transferem blastocysty". Jedną z głównych zalet tej techniki jest zmniejszenie szansy na wielokrotne narodziny - obawy wielu niepłodnych par szukających pomocy reprodukcyjnej. Poprzez hodowanie zapłodnionych jaj przez pięć lub sześć dni zamiast dwóch lub trzech, lekarze mogą umieścić mniejszą liczbę embrionów w macicy kobiety w nadziei, że będą się one dalej rozwijać. Wadą tego rozwiązania jest to, że dłuższe pozostawienie zarodków w sztucznym środowisku może zmniejszyć szanse na uzyskanie zdolnego do życia zarodka do transferu.
Moc gorącej krówki
Kiedy Gellman, matka bliźniąt z Pensylwanii, próbowała zajść w ciążę po raz drugi, nawet znalezienie pocieszenia w swoich dwóch 5-letnich dzieciach nie wystarczyło, aby zrównoważyć smutek, który odczuwała za każdym razem, gdy domowy test ciążowy okazał się negatywny. "Jesz, pijesz i śpisz te rzeczy", mówi, "a kiedy to nie działa, czujesz stratę tego dziecka, którego nie począłeś, czujesz stratę całego czasu, który spędziłeś dążąc do tego ... czujesz wiele strat.
"Dowiedzenie się, że nie jestem w ciąży, zawsze wpędzało mnie w depresję na dwa lub trzy dni. Rano nie chciało mi się wstać z łóżka. W końcu podnosiłam się z powrotem, a jedyną rzeczą, która mnie trzymała, była świadomość, że mogę spróbować ponownie za miesiąc lub tak". Wiedziała również z wolontariatu w RESOLVE, że nie była sama. "Od czasu do czasu trafiałam na osobę, która potrafiła powiedzieć: 'Co będzie, to będzie', ale na każdą taką osobę przypadało kolejnych 10, które wypłakiwały swoje serca na spotkaniach grupy wsparcia i które rozpadały się w twoich ramionach".
Często samo dzielenie się tymi doświadczeniami może pomóc, mówi Gellman. "To było tak ważne, aby wiedzieć, że jest ktoś inny, kto czuje się dokładnie tak, jak ja się czułam, a to było wspaniałe również dla mężów, ponieważ widzieli, że ich żony nie są tak niezwykłe i nienormalne, lub że nie zwariowały".
Ale Domar mówi, że depresja wśród niepłodnych kobiet jest tak samo poważna jak depresja doświadczana przez osoby z chorobami zagrażającymi życiu, takimi jak rak, choroby serca i AIDS. To może sprawić, że pozytywne, a nawet realistyczne, nastawienie jest trudne do zebrania, mówi. "Niepłodność jest brutalnym procesem i w przeciwieństwie do każdego innego stanu medycznego, pacjent jest obwiniany za to", mówi. "Każdemu pacjentowi z niepłodnością na świecie powiedziano: 'Po prostu się zrelaksuj, a zajdziesz w ciążę'. Czy powiedziałbyś pacjentowi z rakiem, aby po prostu się zrelaksował, a rak odejdzie?".
Więc nie bądź zaskoczony, jeśli wszystkie frazesy i racjonalizacje -- takie jak spróbuj skupić się na innych aspektach swojego życia -- nie zdejmują z ciebie krawędzi, bez względu na to, jak prawdziwe lub dobrze zamierzone. "Jeśli powiesz niepłodnej kobiecie, aby miała życie, będzie rzucać w ciebie różne rzeczy", mówi Domar. "To niesamowicie stresujący proces. Problem polega na tym, że, jak sądzę, depresja, która wynika z tego doświadczenia, może kopać w i przyczynić się do niepłodności."
W Mind/Body Center for Women's Health, Domar uczy różnych fizycznych i poznawczych umiejętności, które kobiety mogą wykorzystać podczas przechodzenia przez leczenie niepłodności. Techniki redukcji stresu obejmują medytację, jogę, progresywną relaksację mięśni, odżywianie i prowadzenie dziennika w celu wyrażenia emocji. Kobiety mogą też robić rzeczy, które mają na celu pielęgnowanie lub rozpieszczanie samych siebie, jak na przykład wziąć dzień zdrowia psychicznego, wziąć kąpiel z bąbelkami, obejrzeć "film o laskach" lub zjeść gorącą krówkę.
"Myślę, że kobiety płacą bardzo wysoką cenę za niektóre z tych metod leczenia niepłodności - może to być bardzo demoralizujące - i być może w naszym zapale, aby upewnić się, że zostaną rodzicami, zignorowaliśmy możliwe minusy", mówi Penny Simkin, edukatorka porodowa, doula i doradca porodowy w Seattle. Jej zdaniem kobiety potrzebują więcej profesjonalnego wsparcia, nie tylko podczas leczenia, ale także po poczęciu. W międzyczasie, to szczęście, że większość par nadal ma garnek złota czekający na drugim końcu.
