For Hearts Sake: Zmiany w stylu życia, których musiałam dokonać
Zacząłem kaszleć i odczuwać ból w klatce piersiowej, który wydawał się pojawiać znikąd. Ćwiczenia stały się o wiele trudniejsze. Miałam 26 lat i prowadziłam obóz fitness, więc byłam stosunkowo sprawna. Ale pewnego dnia nie mogłam nadążyć za grupą podczas rozgrzewki.
To był rok 2012, kiedy dowiedziałem się, że mam kardiomiopatię rozstrzeniową. Oznacza to, że moje serce jest większe niż normalnie i nie pompuje krwi zbyt dobrze. To doprowadziło do zaawansowanej zastoinowej niewydolności serca. Później mój lekarz powiedział mi, że moja choroba serca - kardiomiopatia niezwiązana z uszkodzeniem lewej komory (LVNC) - jest wrodzona.
Moja diagnoza była szokiem. Ale mój sposób myślenia zmienił się, gdy dowiedziałem się, że urodziłem się z wadą serca. Nie żyłem z chorobą serca od 3 lat. Żyłem z nią przez całe życie. Wtedy przestałam walczyć z chorobą i nauczyłam się ją akceptować.
Oto jak.
Finding My Calm
Musiałam oczywiście dostosować się do leków. Ale moje pierwsze prawdziwe wyzwanie było psychiczne. Byłem młody. Miałem wielkie plany i pomysły. A moja diagnoza sprawiła, że czułem się jakbym stał w obliczu śmierci.
Niezależność przychodzi mi naturalnie, więc starałem się przegrupować w sobie. Kiedy byłem zestresowany lub zmęczony, milkłem. Musiałam nauczyć się dzielić tym, co się dzieje, co było wyzwaniem. Byłem przyzwyczajony do bycia tym, który pomaga innym. Czasami nie potrzebowałem, aby ktoś zrobił coś dla mnie. Ale ważne było, by moja rodzina lub inni wiedzieli, dlaczego potrzebuję przestrzeni lub przerwy.
Musiałam się też nauczyć, jak odmawiać sobie. Nie ma nic złego w byciu w swojej głowie od czasu do czasu. Ale był czas, kiedy musiałam zmusić się do wstania z łóżka, do spotkań towarzyskich, do zawierania przyjaźni i do bycia częścią społeczności. Z czasem zrozumiałem, że te rzeczy uczyniły mnie szczęśliwszym.
Moi dwaj terapeuci również okazali się bardzo pomocni. Spotykam się z pracownikiem socjalnym ze szpitala, który nauczył mnie, jak postrzegać życie z przewlekłą chorobą. Spotykam się też z czarnoskórym doradcą, który pomógł mi z kulturowego punktu widzenia.
Jestem również muzułmaninem i staram się modlić raz dziennie. Poza tym, robię wiele medytacji z przewodnikiem. Robię sesję rano i przed pójściem spać w nocy. Ilu bierze chwilę w środku dnia, jeśli potrzebuję.
Moim celem jest utrzymanie niskiego poziomu stresu, dlatego często medytuję. Ale kiedy jestem przytłoczony, narzędzia i nawyki, których się nauczyłem - poprzez terapię i medytację - przychodzą naturalnie. To prawie odruch.
Nowa rutyna ćwiczeń
Na początku chciałem jeszcze robić takie rzeczy jak gra w piłkę z przyjaciółmi. Ale potem byłem zmęczony przez resztę dnia. Jednym z moich największych objawów był brak energii, więc te wzloty i upadki nie działały. Ale chciałem pozostać tak sprawny fizycznie, jak to tylko możliwe. I to nie tylko dla mojego ciała. Ćwiczenia były, i nadal są, dobrym sposobem na złagodzenie stresu i dekompresję.
Nauczyłam się bezpiecznie ćwiczyć z trenerem personalnym. Nauczyli mnie, jak ćwiczyć w bardziej stabilny sposób. Na przykład zacząłem budować mięśnie, wykonując więcej powtórzeń z lekkimi ciężarami, zamiast ciężkiego podnoszenia. W moim przypadku takie podejście pomogło. Moja energia zaczęła wracać.
Heres what my physical activity looks like these days:?
Ćwiczę regularnie. Staram się wykonywać 30-60 minut ćwiczeń siłowych dwa razy w tygodniu. I staram się robić od 8000 do 10 000 kroków dziennie. Ale mieszam moje aktywności aerobowe, więc nie nudzę się.
Jeśli chodzi o cardio, mogę:?
-
Spacerować wzdłuż rzeki
-
Jeżdżę na rowerze w domu lub na zewnątrz
-
Pace wokół mojej piwnicy
-
Używanie bieżni w moim domu - moje najmniej ulubione
Mierzę i śledzę swoją aktywność. Pomaga mi to w osiąganiu celów i utrzymaniu się w granicach fizycznych możliwości. Korzystam z urządzenia fitness typu wearable. Ale możesz użyć swojego telefonu.
Wyznaczam sobie realistyczne cele. Kiedy byłem bardzo chory, nie miało sensu chodzić 30 minut dziennie. Zamiast tego, chodziłem po schodach w górę i w dół. Potem odpoczywałem. Musiałem dać mojemu ciału czas na wyleczenie. W miarę polepszania się stanu zdrowia, dodawałam więcej aktywności - może ładowałam zmywarkę i wchodziłam i schodziłam po schodach kilka razy.
Korzystam z lekcji rehabilitacji kardiologicznej. Nauczyłem się swoich stref bezpieczeństwa. Pewnego dnia fizykoterapeuta zwrócił uwagę na to, że wstrzymuję oddech podczas wykonywania pewnych ćwiczeń. To są rodzaje rzeczy, które potrzebowałem być bardziej świadomy o i coaching pomógł.
Biorę udział w zajęciach grupowych. Stawiam sobie wyzwania w sztukach walki. Spotykamy się dwa razy w tygodniu. Zajęcia pomagają mi zrozumieć moją wytrzymałość i pomagają mojej elastyczności.
Zmiany w odżywianiu
Nigdy nie piłem alkoholu ani nie paliłem. Nie przepadam też za sokami, napojami gazowanymi czy kofeiną. Ale chciałam być tak zdrowa, jak to tylko możliwe. Skontaktowałem się z dietetykiem, aby znaleźć najlepszy sposób podejścia do mojego stanu.
Pierwszą rzeczą, jakiej się dowiedziałem, było ograniczenie soli. Na szczęście nie było to dla mnie trudne. Nie poszedłem na dietę o niskiej zawartości soli, ale przestałem dodawać dodatkowy sód do mojego jedzenia. I próbowałem zminimalizować, ile zjadłem na zewnątrz.
Teraz dostaję posiłki medyczne dostarczane co tydzień. Utrzymuję też inne niezbędne zapasy. To zawiera dużo owoców i warzyw, wraz z jajkami, płatkami owsianymi lub musli, lub zdrowymi dla serca składnikami na kanapkę. I nie pomijam posiłków, bo nie chcę być zbyt głodny. Po pierwsze, wtedy nie możesz myśleć jasno. Ale wtedy też kończy się na tym, że jesz wszystko, co możesz znaleźć.
To, ile wody piję, jest również ważne. Odmierzam ją. Każdy jest inny, ale mój limit to około 84 uncje dziennie. Podczas gorących dni mój zespół opieki zdrowotnej mówi, że powinienem pić więcej. Mogę zwiększyć ilość do około 105 uncji dziennie.
Trzymam się mojej zdrowej diety tak bardzo, jak to możliwe, i unikam dodanego cukru lub soli przez większość czasu. To zostawia mi trochę miejsca na mniej zdrowe rzeczy - fast food, czekoladę, ciasto - i nie martwię się zbytnio, kiedy się rozpieszczam. ?
Going Forward
Był czas, kiedy nie byłam pewna, co jest przyczyną moich problemów z sercem. Czułem się winny, że może zrobiłem coś złego. Ale mój mięsień sercowy nigdy nie uformował się we właściwy sposób. Nie jest możliwe, abym poprawił się fizycznie. Nadal jestem na liście do przeszczepu serca. Teraz jednak żyję z urządzeniem wspomagającym pracę lewej komory (LVAD).
Wraz z LVAD, zmiana stylu życia zwiększyła moją energię i nastrój. Kiedy czuję się dobrze - psychicznie, fizycznie i duchowo - mogę dotrzymywać kroku moim dzieciom i być lepszym mężem i bratem.
Co dwa tygodnie rozmawiam również z osobami z kręgu chorych na serce. Rozmawiamy o tym, jak to jest żyć z chorobą serca lub mieć członków rodziny czy przyjaciół, którzy ją mają. Czasami pojawiają się łzy. Ale jest też śmiech, a nawet śpiew. Te chwile przypominają nam, że jesteśmy kimś więcej niż pacjentami. Jesteśmy tu, aby pomóc sobie nawzajem w leczeniu.
