Ból nóg jest głównym objawem choroby tętnic obwodowych. Oto wskazówki, jak sobie z nim radzić i jak złagodzić ból.
Kiedy to się działo, Wilson, 63-letnia trenerka odnowy biologicznej z Chesapeake, VA, zrzuciła to na karb choroby. Ale ból utrzymywał się przez wiele tygodni i sprawiał, że chodzenie było nie do zniesienia. Wilson poszła więc w końcu do lekarza.
Za każdym razem, gdy przechodziłam krótki dystans, bolała mnie noga - mówi Wilson. To było w łydce, za kolanem.
W 2009 roku u Wilson zdiagnozowano chorobę tętnic obwodowych (PAD). Nigdy nie słyszała o tej chorobie, która dotyka 6,5 miliona dorosłych w wieku powyżej 40 lat. PAD występuje, gdy tętnice, które transportują krew z serca do reszty ciała, zwężają się. Może to prowadzić do gromadzenia się lepkiej płytki nazębnej, która może blokować przepływ krwi i powodować ból.
Wilson rozpoczęła plan leczenia, który obejmował stenty rozszerzające zwężone tętnice w jej nogach.
Zamiast tego, miesiąc po pierwszym zabiegu, Wilson ponownie trafiła do pracowni cewnikowania serca, aby lekarze mogli wszczepić jej dodatkowe stenty, które utrzymają tętnice otwarte. Przepisali również leki na cholesterol i rozcieńczalniki krwi, aby poprawić przepływ krwi i zmniejszyć ryzyko ataku serca i udaru.
To doświadczenie uświadomiło Wilson, że PAD nie da się wyleczyć.
Wilson dowiedziała się, że zmiana stylu życia może pomóc złagodzić ból nogi i zapobiec większym uszkodzeniom. Skupiła się na stosowaniu zrównoważonej diety i zaczęła regularnie ćwiczyć. Rzuciła również palenie, które wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia poważniejszej PAD, w tym wyższym ryzykiem amputacji.
Więcej chodzić, mniej boleć
Zanim pojawiły się bóle nóg, Wilson była bardzo aktywna. W rzeczywistości kardiolog Wilson często widywał ją spacerującą na bieżni w ich siłowni. Po diagnozie Wilson, jej lekarz zachęcał ją do wznowienia samotnych treningów.
Tak, byłam powolna, bolało mnie i zatrzymywałam się, ale nie poddawałam się, mówi Wilson.
Badania pokazują, że programy chodzenia dla PAD powinny boleć, przynajmniej trochę. Naukowcy odkryli, że rutyna chodzenia o wysokiej intensywności, która zwiększyła ból nogi, doprowadziła do większej poprawy w odległości chodzenia niż rutyna chodzenia o niskiej intensywności.
Najprostszym i najbardziej skutecznym leczeniem (dla bólu nóg i ramion) jest nadzorowana terapia ćwiczeń, mówi Michael H. Criqui, MD, MPH, wybitny profesor emeritus na University of California, San Diego, School of Medicine. Ludzie, którzy poddają się nadzorowanej terapii ćwiczeń będzie w stanie chodzić dłużej i zrobić więcej z PAD.
Ustrukturyzowany program ćwiczeń może obejmować chodzenie na bieżni, jazdę na rowerze i trening siłowy przez 30-45 minut co najmniej trzy razy w tygodniu przez 12 tygodni.
Gdy dowiesz się, że to działa i trzymać się go, można zobaczyć zmiany w 3 do 4 tygodni, Criqui dodaje. Wyniki mogą być lepsze niż youll dostać z lekami.
Joshua Beckman, MD, profesor medycyny na Vanderbilt University w Nashville i przewodniczący Komitetu Doradczego American Heart Association Vascular Health, sugeruje powolne i stabilne podejście do ustanowienia treningu chodzenia.
Spaceruj, aż poczujesz dyskomfort, zatrzymaj się i odpocznij, a następnie zacznij chodzić ponownie, mówi Beckman.
Wilson zastosowała się do tej rady. Kontynuowała chodzenie, nawet gdy jej ból był tak silny, że chciała się poddać. W 2020 roku, 4 miesiące po operacji wszczepienia bypassów z powodu PAD, przekroczyła linię mety kolejnego wyścigu na 5 km.
To było dobre wzmocnienie ego, że mogę to zrobić, mówi.
Inne możliwości leczenia
Czasami same ćwiczenia mogą nie wystarczyć, aby pozbyć się bólu rąk i nóg. Lekarz może przepisać leki obniżające poziom cholesterolu lub rozrzedzające krew. Beckman mówi, że inne leki mogą pomóc zwiększyć przepływ krwi, zmniejszyć ból i pomóc ci chodzić dalej.
Może być również potrzebna procedura medyczna zwana rewaskularyzacją, która wykorzystuje małe balony lub stenty do otwarcia tętnic, mówi Beckman.
Wilsonowi pomogło w powrocie do ulubionych zajęć zaangażowanie w rzucenie palenia, czyste odżywianie, ćwiczenia i przyjmowanie leków.
Myślę, że to, co sprawiło, że bardziej się starałam, to chęć odzyskania jakości życia" - mówi Wilson. Kiedy postawiono jej diagnozę, ból uniemożliwił jej starty w wyścigach, co jest ważną częścią jej zawodu trenera odnowy biologicznej.
To są rzeczy, za które ludzie cię podziwiają, mówi. Wróciłam więc do gry, wzięłam odpowiedzialność za swoje zdrowie i udało się".
