Sarkoidoza to stopniowa utrata masy mięśniowej, która może dotyczyć osób w wieku 30 lat i później. lekarz wyjaśnia jej objawy, przyczyny, diagnozę i sposoby leczenia.
Osoby nieaktywne fizycznie mogą tracić nawet od 3% do 5% masy mięśniowej w każdej dekadzie po 30 roku życia. Nawet jeśli jesteś aktywny, nadal będziesz miał pewien ubytek masy mięśniowej.
Nie ma testu ani konkretnego poziomu masy mięśniowej, który zdiagnozowałby sarkopenię. Każda utrata mięśni ma znaczenie, ponieważ zmniejsza siłę i mobilność.
Sarkopenia zazwyczaj pojawia się szybciej około 75 roku życia. Ale może również przyspieszyć już w wieku 65 lat lub dopiero w wieku 80 lat. Jest to czynnik wpływający na słabość i prawdopodobieństwo upadków i złamań u starszych osób.
Objawy i przyczyny sarkopenii
Objawy mogą obejmować osłabienie i utratę wytrzymałości, co może przeszkadzać w aktywności fizycznej. Zmniejszona aktywność powoduje dalsze kurczenie się masy mięśniowej.
Chociaż sarkopenia jest widoczna głównie u osób nieaktywnych, fakt, że występuje również u osób, które pozostają aktywne fizycznie, sugeruje, że istnieją inne czynniki w jej rozwoju. Naukowcy uważają, że należą do nich:
-
Zmniejszenie liczby komórek nerwowych odpowiedzialnych za wysyłanie sygnałów z mózgu do mięśni w celu rozpoczęcia ruchu
-
Niższe stężenie niektórych hormonów, w tym hormonu wzrostu, testosteronu i insulinopodobnego czynnika wzrostu
-
Zmniejszenie zdolności do przekształcania białka w energię
-
Brak wystarczającej ilości kalorii lub białka każdego dnia, aby utrzymać masę mięśniową
Leczenie sarkopenii
Podstawowym leczeniem sarkopenii są ćwiczenia, a konkretnie trening oporowy lub siłowy. Ćwiczenia te zwiększają siłę i wytrzymałość mięśni przy użyciu ciężarków lub taśm oporowych.
Trening oporowy może pomóc twojemu układowi nerwowo-mięśniowemu, hormonom. Może również poprawić zdolność starszej osoby do przekształcania białka w energię w ciągu zaledwie dwóch tygodni.
Odpowiednia liczba, intensywność i częstotliwość ćwiczeń oporowych jest ważna dla uzyskania największych korzyści przy najmniejszym ryzyku urazu. W celu opracowania planu ćwiczeń należy współpracować z doświadczonym fizykoterapeutą lub trenerem.
Chociaż leki nie są preferowanym sposobem leczenia sarkopenii, kilka z nich jest badanych. Obejmują one:
-
Urokortyna II. Może ona zapobiegać zanikowi mięśni, który może wystąpić w przypadku noszenia gipsu lub przyjmowania pewnych leków. Jego zastosowanie w budowaniu masy mięśniowej u ludzi nie zostało zbadane i nie jest zalecane.
-
Suplementy testosteronu
-
Suplementy hormonu wzrostu
-
Leki stosowane w leczeniu zespołu metabolicznego (w tym insulinooporności, otyłości i nadciśnienia)
Jeśli okażą się one przydatne, będziesz je stosował wraz z ćwiczeniami oporowymi, a nie zamiast nich.
