Eksperci odpowiadają na 7 najczęściej zadawanych pytań dotyczących padaczki.
Ponad 2 miliony osób w Stanach Zjednoczonych cierpi na jakąś formę padaczki, czyli grupę pokrewnych zaburzeń charakteryzujących się nawracającymi napadami. Lekarz zadał ekspertom od padaczki najczęściej zadawane pytania.
Jak dochodzi do rozwoju padaczki?
W większości przypadków - około siedmiu na 10 osób - przyczyna padaczki jest nieznana. W innych przypadkach padaczka może mieć przyczyny objawowe, takie jak urazy wrodzone, urazy głowy, choroby zakaźne, w tym zapalenie opon mózgowych i mózgu. Może być również spowodowane przez warunki genetyczne i udar mózgu.
"Niezależnie od przyczyny, padaczka powoduje zbyt wiele komórek nerwowych do ognia w mózgu w tym samym czasie," mówi Donald Olson, MD, dyrektor programu padaczki w Lucile Packard Children's Hospital w Stanford University Medical Center. "W zależności od tego, w której części mózgu komórki są odpalane, objawy mogą być różne - od dziwnego uczucia, przez szarpanie jednej strony ciała, po drgawki całego ciała".
Jak diagnozuje się epilepsję?
Lekarz rozpocznie od zebrania wywiadu medycznego, a następnie przeprowadzi badanie fizyczne i neurologiczne siły mięśni, refleksu, wzroku, słuchu i zdolności do odczuwania różnych wrażeń. Inne badania obejmują test elektroencefalogramu (EEG), który mierzy impulsy elektryczne w mózgu; badania obrazowe mózgu, często z użyciem rezonansu magnetycznego (MRI); oraz badania krwi w celu zmierzenia liczby czerwonych i białych krwinek, poziomu cukru we krwi, wapnia i elektrolitów we krwi; oraz oceny funkcji wątroby i nerek.
Jakie są rodzaje napadów?
Napady dzielą się na dwie szerokie kategorie: częściowe i uogólnione.
Napady częściowe wpływają tylko na określoną część mózgu i są dalej pogrupowane w dwa typy: W prostych napadach częściowych osoba może mieć szarpiące ruchy i nienormalne odczucia, takie jak skrajne emocje lub zmiany w smaku, w zależności od tego, na jaką część mózgu napad wpływa. W złożonych napadach częściowych, osoba traci świadomość i może mieć nieświadome ruchy, takie jak mlaskanie wargami i poruszanie się. Napady częściowe, które rozprzestrzeniają się i stają się uogólnione nazywane są napadami częściowymi wtórnie uogólnionymi.
Uogólnione napady wpływają na cały mózg od początku napadu i są podzielone na kilka typów: W uogólnionych napadach toniczno-klonicznych całe ciało sztywnieje i szarpie się, a osoba traci przytomność. Jest to również znane jako napad typu grand mal. Napady miokloniczne to piorunujące szarpnięcia mięśni, zwykle po obu stronach ciała. W napadach nieobecności, osoba traci świadomość i ma puste spojrzenie, jakby patrzyła przez ciebie. Jest to również znane jako petit mal seizure. Napady atoniczne powodują, że ciało traci napięcie mięśniowe bez ostrzeżenia i przewraca się.
Co mam zrobić, jeśli mój przyjaciel ma atak?
"To uogólniony napad toniczno-kloniczny wymaga najwięcej działań" - mówi Jacqueline French, MD, profesor neurologii w New York University Comprehensive Epilepsy Center i współpracownik American Academy of Neurology.
Najpierw należy delikatnie sprowadzić osobę na ziemię i podłożyć coś pod głowę, aby nie uderzyła o podłogę - wyjaśnia French. Następnie obróć osobę na lewy bok -- to lepsza pozycja dla łatwiejszego oddychania i poprawy krążenia. Obróć głowę lekko w dół, aby ślina nie dostała się do płuc - i absolutnie nie wkładaj niczego do ust tej osoby. Napad powinien zakończyć się w ciągu jednej lub dwóch minut, może nawet mniej.
Kiedy osoba odzyska przytomność, będzie zdezorientowana, więc pozostań z tą osobą, aż wróci do normalnego stanu. Dobrym pomysłem dla osób z epilepsją jest noszenie bransoletki medycznej. Jeśli osoba ta ma atak, a nikogo nie ma w pobliżu, bransoletka poinformuje innych, co się dzieje, aby mogli odpowiednio zareagować.
Czy napad może zagrażać życiu?
Tak, ale bardzo rzadko. "Stan epileptyczny to sytuacja, gdy napad trwa dłużej niż kilka minut, co może prowadzić do uszkodzenia mózgu, a nawet śmierci" - mówi French. Tak więc, jeśli napad uderza w trzy minuty, natychmiast zadzwoń pod numer 911.
Patrząc na napady w inny sposób, mogą one zagrażać życiu, zwłaszcza w przypadku dzieci, które nie są dobrze nadzorowane w pewnych sytuacjach. Na przykład, nigdy nie zostawiaj dziecka, które miało atak, samego w wannie, wyjaśnia Olson.
Jak leczy się padaczkę?
Najczęstszym sposobem leczenia padaczki jest stosowanie leków. W zależności od rodzaju epilepsji lub napadów u danej osoby przepisuje się określone leki. Kiedy leki nie działają, operacja jest kolejną opcją leczenia. W niektórych przypadkach, chirurg może usunąć obszar mózgu produkujący napady lub może przerwać ścieżki nerwowe, które sygnalizują napady. W przypadku dzieci, bardzo ścisły plan posiłków zwany dietą ketogeniczną może zmniejszyć liczbę napadów.
Jeśli pacjent nie reaguje na leki, a operacja nie jest rozwiązaniem, stymulacja nerwu błędnego może pomóc w zapobieganiu napadom. Działa ona poprzez implant baterii w klatce piersiowej, który dostarcza małe impulsy energii elektrycznej do mózgu poprzez nerw błędny w szyi. Wady: Nie działa u każdego i nie jest zatwierdzona przez FDA dla dzieci poniżej 12 roku życia.
Jakieś nowe metody leczenia na horyzoncie?
"Mamy dużą nadzieję, że niektóre z technologii stymulacji mózgu, które są obecnie w fazie rozwoju, przyniosą owoce" - mówi Olson. Celem stymulacji mózgu jest wykrycie i przerwanie napadów zanim się rozpoczną, poprzez urządzenie wszczepione do mózgu. W fazie badań klinicznych są również nowe leki, takie jak aerozole do nosa z lekami przeciwpadaczkowymi, które mogłyby być stosowane natychmiast po rozpoczęciu napadu, aby pomóc zatrzymać jego postęp.
Pierwotnie δ w wydaniu marzec/kwiecień 2008doctor the Magazine.
