Benign Rolandic Epilepsy objawy, przyczyny, leczenie

Lekarz wyjaśnia łagodny rolandic padaczki, w tym jego objawy, przyczyny, diagnostyki i leczenia.

Kto choruje na łagodną padaczkę rolandzką?

Benign rolandic padaczka stanowi około 15% przypadków padaczki u dzieci. Dzieci mają średnio od 6 do 8 lat, kiedy pojawiają się u nich pierwsze napady łagodnej padaczki rolandycznej. Dorośli nie są jednak dotknięci tą formą padaczki.

Nazywa się ją "rolandyczną", ponieważ napady powstają w obszarze rolandycznym mózgu. Jest to obszar, który kontroluje twarz. Ponieważ napady te rozpoczynają się w określonej części mózgu, nazywane są napadami częściowymi.

Łagodna padaczka rolandyczna jest również nazywana "łagodną padaczką dziecięcą z kolcami centralnymi". Odnosi się to do wzoru fal mózgowych, które często tworzy na elektroencefalogramie (EEG).

Co powoduje łagodną padaczkę Rolanda?

Nikt nie wie, co powoduje łagodną padaczkę rolandyczną. Dzieci, które mają bliskich krewnych z padaczką są nieco bardziej narażone na rozwój tego schorzenia.

Jakie są objawy łagodnej padaczki rolandzkiej?

Podobnie jak wszystkie formy padaczki, łagodna padaczka rolandyczna powoduje wystąpienie napadów. Napady w łagodnej padaczce rolandycznej są zazwyczaj łagodne. Zazwyczaj zaczynają się w obrębie twarzy i mogą przybierać różne formy:

• drganie twarzy lub policzków

• mrowienie, drętwienie lub nietypowe odczucia w obrębie języka lub twarzy

• trudności w mówieniu

• ślinienie się z powodu niemożności kontrolowania mięśni ust

U około jednego na dwoje dzieci z łagodną padaczką rolandyczną, napady rozprzestrzeniają się z obszaru rolandycznego na resztę mózgu. Gdy tak się dzieje, napad nazywany jest napadem wtórnie uogólnionym. Są one również nazywane napadami toniczno-klonicznymi. Ich objawy są bardziej alarmujące dla świadków:

• brak reakcji

• krótkotrwałe zaciskanie mięśni całego ciała

• rytmiczne drgawki całego ciała

• dezorientacja i zaburzenia orientacji po odzyskaniu przytomności

Zazwyczaj w łagodnej padaczce rolandycznej napady występują podczas snu. Z tego powodu mogą być w ogóle niezauważone. W innych przypadkach rodzice są świadkami napadu po zbadaniu nocnych hałasów w pokoju dziecka.

Niektóre dzieci z łagodną padaczką rolandyczną mogą mieć również:

• trudności w uczeniu się

• problemy behawioralne

Te dzieci z łagodną padaczką rolandyczną mogą wymagać dodatkowej uwagi i leczenia.

Jakie badania są stosowane w diagnostyce łagodnej padaczki rolandzkiej?

Jeśli napady są łagodne i występują tylko podczas snu, łagodna padaczka rolandzka może łatwo pozostać nierozpoznana. Często rodzice przyprowadzają dziecko do lekarza po napadzie toniczno-klonicznym podczas snu.

Lekarze diagnozują łagodną padaczkę rolandyczną na podstawie wzorca napadów. Zbierają również informacje z wielu badań:

• Elektroencefalogram (EEG): Poprzez przymocowanie zestawu elektrod samoprzylepnych do skóry głowy, technik rejestruje fale mózgowe podczas tego bezbolesnego badania. Neurolog interpretuje wyniki EEG. Dzieci z łagodną padaczką rolandyczną często mają kolce na zapisie EEG, co pomaga w postawieniu diagnozy.

• Rezonans magnetyczny (MRI): To wysokiej rozdzielczości skanowanie mózgu jest normalne u dzieci z łagodną padaczką rolandyczną. Badanie MRI jest głośne i może powodować niepokój, ale jest bezbolesne.

• Badanie neurologiczne: Dzieci z łagodną padaczką rolandyczną mają zazwyczaj prawidłowe badanie neurologiczne.

Jakie są metody leczenia łagodnej padaczki rolandycznej?

Często w łagodnej padaczce rolandycznej leczenie nie jest potrzebne ani zalecane. Napady w łagodnej padaczce rolandycznej są zazwyczaj łagodne, nieszkodliwe i rzadkie. Praktycznie u wszystkich dzieci choroba ta ustępuje.

Dzieci mogą skorzystać z leczenia, jeśli mają którykolwiek z tych problemów związanych z łagodną padaczką rolandzką:

• trudności w uczeniu się

• problemy z myśleniem lub koncentracją

• problemy z zachowaniem

• napady w ciągu dnia

• częste napady

Leki przeciwpadaczkowe, takie jak karbamazepina (Tegretol), gabapentyna (Neurontin), lewetyracetam (Keppra), lakozamid (Vimpat), okskarbazepina (Trileptal) lub zonisamid (Zonegran) są najczęściej przepisywane w leczeniu łagodnej padaczki rolandzkiej. W niektórych badaniach leczenie zmniejszyło liczbę napadów toniczno-klonicznych, ale napady twarzy utrzymywały się.