Zaburzenia odżywiania nie dotyczą tylko osób młodych. Coraz więcej kobiet zmaga się z anoreksją i bulimią w wieku 30 lat i później. Oto dlaczego.
Możesz myśleć o anoreksji i bulimii jako zaburzeniach u nastolatków, ale jest to problem nękający również dorosłych. Anoreksja, w której ludzie odczuwają intensywny lęk przed przybraniem na wadze i drastycznie ograniczają spożycie pokarmu, przekracza granice etniczne i społeczno-ekonomiczne. Dotyka ona jednak głównie kobiety: Około 90% osób cierpiących na tę chorobę to kobiety, a około 20% kobiet nadal zmaga się z nią w wieku 30 lat i później.
Chociaż nie ma twardych danych na temat tego, ile dorosłych kobiet ma objawy anoreksji, Narodowe Stowarzyszenie Zaburzeń Odżywiania (NEDA) mówi, że niezadowolenie z obrazu ciała jest czynnikiem ryzyka dla klinicznych zaburzeń odżywiania. I to jest na wzrost w połowie życia kobiet, ponad dwukrotnie z 25% w 1972 do 56% w 1997, zgodnie z najnowszymi danymi dostępnymi z NEDA. W rzeczywistości, około 30% do 50% nastolatków, którzy mają anoreksję nie odzyskać do początku do połowy lat 20.
Co powoduje anoreksję? Najnowsze badania pokazują, że choroba ma więcej wspólnego z twoim mózgiem niż z wpływami społecznymi lub sposobem, w jaki zostałeś wychowany. "Kiedy osoby cierpiące na anoreksję odczuwają głód, ich mózgi nie otrzymują odpowiednich sygnałów" - wyjaśnia Walter H. Kaye, profesor psychiatrii na University of California, San Diego School of Medicine i szef UCSD's Eating Disorders Program.
Mózg anorektyka
Nowe badania obrazowania mózgu wskazują, że u osób cierpiących na anoreksję występuje nieprawidłowe funkcjonowanie układów serotoniny i dopaminy. Serotonina jest substancją chemiczną w mózgu, która odgrywa rolę w sytości, kontroli impulsów i nastroju, podczas gdy dopamina powoduje, że jesteśmy przyciągani do pozytywnych bodźców. Skany mózgu wykazały, że osoby z zaburzeniami odżywiania - a nawet te, które wyzdrowiały - mają trudności z rozróżnieniem pozytywnych i negatywnych informacji zwrotnych. Odstraszają ich rzeczy, które większość ludzi uważa za przyjemne, takie jak dobre jedzenie. A zmuszanie do jedzenia tylko zwiększa ich niechęć do jedzenia.
Trwałość tych zaburzeń może stanowić wskazówkę, dlaczego zaburzenie może utrzymywać się długo po okresie nastoletnim, mówi Kaye. Na przykład osobom z anoreksją trudno jest utrzymać zdrowe nawyki żywieniowe, ponieważ głód nie powoduje, że uznają jedzenie za apetyczne. Kaye ma nadzieję, że te informacje doprowadzą do nowych metod leczenia, takich jak ćwiczenia zwiększające elastyczność myślenia. "Te temperamenty nie znikną" - mówi - "ale możemy nimi zarządzać".
Pomoc osobom z zaburzeniami odżywiania
Nauka sugeruje, że cechy dziedziczne przyczyniają się do zaburzeń odżywiania. Około 8% osób z zaburzeniami odżywiania ma krewnego pierwszego stopnia, np. matkę lub siostrę, chorą na anoreksję. Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, zmaga się z zaburzeniami odżywiania, Kaye oferuje te spostrzeżenia:
Myśl długoterminowo
. Powrót do zdrowia może być długim procesem. Anoreksja wydaje się być związana z cechami osobowości i temperamentu zakorzenionymi w mózgu, które pozostają nawet po tym, jak ludzie przechodzą na leczenie.
Opracuj plan dla rodziny
. Nie chodzi tylko o pacjenta - cała rodzina musi pomóc w powrocie do zdrowia. Terapia rodzinna może pomóc innym nauczyć się, jak nie wywoływać zachowań anorektycznych.
Skorzystaj z profesjonalnej pomocy
. Jak w przypadku każdej choroby, osoby cierpiące na anoreksję nie mogą walczyć z nią same; znajdź program leczenia, który spełnia potrzeby osób dorosłych. Skontaktuj się z NEDA, aby uzyskać więcej zasobów i informacji.
