Parwowirus to wirus, który dotyka młode psy. Poznaj przyczyny, objawy i sposoby leczenia tej choroby.
Co to jest parwowirus?
Kiedy dostajesz nowego szczeniaka, może być kuszące, aby od razu zabrać go na spacer i pokazać. Zanim jednak to zrobisz, upewnij się, że szczeniak przeszedł całą serię szczepień przeciwko parwowirusowi.
Parwowirus może być śmiertelny dla psów. Jest jednym z największych zagrożeń dla szczeniąt i młodych psów.
Nazywany również parwowirusem psów lub parvo, parwowirus jest wysoce zakaźnym wirusem, który dotyka psy. Po raz pierwszy zauważono go w 1978 roku w Europie. Głównie wpływa na psy jelita cienkiego, ale w młodych szczeniąt, może również wpływać na serce.?
Choroba atakuje wyściółkę jelita cienkiego, powodując, że przestaje się ono skutecznie replikować. Uniemożliwia to młodym psom wchłanianie składników odżywczych i pozwala innym bakteriom w jelitach infekować resztę ciała.
Szczenięta w wieku od sześciu tygodni do sześciu miesięcy są najbardziej narażone na parvo, podobnie jak niektóre rasy psów, w tym:
-
owczarki niemieckie
-
Rottweilery
-
Pinczery dobermańskie
-
American Staffordshire Terrier
-
Spaniele angielskie
Przyczyny parwowirusa
Parwowirus rozprzestrzenia się najczęściej poprzez kontakt z kałem zakażonego psa. Psy, które zachorowały na parwowirozę zazwyczaj nie mają objawów przez trzy do siedmiu dni, ale nadal mogą być zakaźne. Oznacza to, że kontakt z jakimikolwiek psimi odchodami może potencjalnie narazić Twoje zwierzę na zarażenie parwowirozą.
Parvo może przetrwać w pomieszczeniach zamkniętych do miesiąca. Jednak na zewnątrz może żyć w glebie nawet przez rok. Oznacza to, że jeśli w ciągu ostatniego roku pies zarażony parwowirozą przebywał w miejscu publicznym, Twój szczeniak może się tam zarazić tą chorobą. Dlatego też zaleca się, aby właściciele szczeniąt nie wypuszczali ich w miejsca publiczne, dopóki nie otrzymają wszystkich czterech szczepień i nie nabędą odporności. Zaleca się rozpoczęcie szczepienia w wieku sześciu tygodni, a następnie szczepienie co trzy tygodnie, aż do ukończenia przez szczenię 16 tygodni.
Objawy parwowirusa
Pierwszymi zauważalnymi objawami parwowirusa jest zazwyczaj niespodziewane zmęczenie lub senność. Następnie pies może stracić apetyt, ponieważ wirus atakuje wyściółkę jelita cienkiego. Krótko po tym, będą one spike nagłą gorączkę i zacząć mieć biegunkę i wymioty.?
Podczas gdy te objawy są wspólne dla parvo, mogą być również wynikiem innych warunków. Jeśli Twój pies ma krwawą biegunkę, natychmiast skontaktuj się z lekarzem weterynarii, aby poddać go badaniom i leczeniu.
Ciąg dalszy
Leczenie parwowirusa
Ponieważ parvo może być śmiertelne, celem powinno być zapobieganie zakażeniu, a nie jego późniejsze leczenie.?
Ponieważ jest to wirus, nie można go leczyć antybiotykami. Zamiast tego większość lekarzy weterynarii skupia się na leczeniu objawów, aby własny system odpornościowy psa mógł zwalczyć najeźdźców. W większości przypadków psy z parwowirusem będą musiały spędzić czas w szpitalu weterynaryjnym, aby uzyskać potrzebną opiekę.?
Leczenie może obejmować:
-
Dożylne podawanie płynów (IV) w celu zastąpienia tych utraconych w wyniku biegunki
-
Transfuzje krwi w celu utrzymania wysokiej liczby komórek krwi.
-
Leki przeciw nudnościom i przeciw biegunce, pomagające psom w utrzymaniu płynów w organizmie
-
Antybiotyki, jeśli u psa wystąpiły wtórne zakażenia
Dorosłe psy zazwyczaj wracają do zdrowia po parvo, jeśli otrzymają odpowiednie leczenie. Zdrowe i silne szczenięta mogą przeżyć, jeśli są wcześnie leczone.?
Jak zapobiegać parwowirusowi
Istnieją dwa ważne sposoby zapobiegania rozprzestrzenianiu się parwowirozy, zarówno u Twojego psa, jak i u innych osób. Po pierwsze, jeżeli Twój pies jest w odpowiednim wieku, upewnij się, że otrzymał serię szczepień przeciwko parwowirozie. Może ona zapobiec zarażeniu się parwowirozą przez większość psów, a psy, które ją złapią, będą miały łagodniejsze przypadki.
Powszechne szczepienia przeciwko temu wirusowi sprawiają, że parwowirus jest dziś sporadycznym zagrożeniem, a nie stałą plagą. Szczenięta powinny zawsze otrzymywać wszystkie cztery szczepienia, począwszy od szóstego tygodnia życia, aby mieć pewność, że nabyły odporność jak najwcześniej.
Po drugie, jeśli szczeniak jest zbyt młody na szczepionkę, jeśli uważasz, że twój pies mógł być narażony na parvo, lub ma objawy parvo, trzymaj je z dala od innych psów i miejsc publicznych i zabierz je do swojego weterynarza od razu. Najprostszym sposobem na uchronienie psa przed zachorowaniem jest uniemożliwienie mu kontaktu z parwowirozą w pierwszej kolejności.
