Dorośli z ADHD słyszeli mnóstwo teorii od przyjaciół i rodziny, dlaczego są tacy, jacy są. Ale one nie pomagają, a nawet mogą im zaszkodzić.
Chociaż lekarze nie wiedzą, co powoduje ADHD, jest to prawdziwa choroba. Naukowcy uważają, że pewną rolę odgrywają geny. Około 85% osób z ADHD ma w rodzinie kogoś, kto również na nie cierpi.
Możliwe jest również, że środowisko, urazy mózgu, dieta i okablowanie mózgu również mogą mieć z tym coś wspólnego.
Niezależnie od przyczyny, jeśli jesteś jedną z 17 milionów osób w Stanach Zjednoczonych z objawami ADHD, takimi jak nieuwaga, nadpobudliwość lub impulsywne zachowanie, wiesz, jak bardzo jest to realne.
Dorośli mogą mieć ADHD.
Około 5% osób dorosłych ma ADHD. Możesz mieć ADHD u dorosłych, nawet jeśli nie zdiagnozowano go u Ciebie w dzieciństwie, ale objawy ADHD musiały wystąpić przed 12 rokiem życia. Niektórzy ludzie są w stanie przezwyciężyć objawy występujące u nich w dzieciństwie, ale dopiero w dorosłym życiu okazuje się, że wymagania dorosłości utrudniają im to.
W wieku dorosłym objawy mogą być także inne niż w dzieciństwie. Dorośli rzadziej niż dzieci mają objawy nadpobudliwości, ale nie oznacza to, że nie mają ADHD.
Niektórzy z nich zostali zdiagnozowani jako dzieci i nigdy z tego nie wyrośli, inni nie otrzymali prawidłowej diagnozy aż do dorosłości, a niektórzy po prostu nie są świadomi, że w ogóle mają ADHD.
Niezależnie od tego, mają jedną wspólną cechę: prawdopodobnie słyszeli od przyjaciół i rodziny wiele teorii na temat tego, dlaczego są tacy, jacy są. Ale tego rodzaju analizy nie są pomocne dla osoby z ADHD, a nawet mogą jej zaszkodzić.
Osoby z ADHD nie są leniwe.
Może Ci się wydawać, że Twój współpracownik, który twierdzi, że ma ADHD, po prostu chce mieć pretekst, aby się obijać. Wygląda na to, że nie ma motywacji i chęci do pracy, ale tak naprawdę ma problemy z utrzymaniem wystarczającej koncentracji, aby wykonać swoją pracę.
Łatwo rozpraszają ich widoki lub dźwięki. Dlatego, gdy w pobliżu rozmawiasz z innym kolegą z biura, może być im bardzo trudno wykonać bieżące zadanie.
ADHD nie jest wadą charakteru. Jest to zaburzenie rozwojowe mózgu. Niektóre z objawów występujących u osób dorosłych z ADHD to:
-
Problemy z wykonywaniem i organizacją zadań
-
Częste gubienie ważnych rzeczy
-
Zapominanie i roztargnienie
-
Niepokój
-
Trudności w śledzeniu szczegółów
-
Niecierpliwość
Dorośli z ADHD często pragną dużej stymulacji i wrażeń, dlatego nie mogą znieść rutynowych, nudnych zadań, takich jak wypełnianie dokumentów. Wykonywanie tego typu zadań może im zajmować więcej czasu lub często całkowicie ich unikają.
Trudno jest im utrzymać się na powierzchni. Osoby z ADHD często opisują swoje życie jako chaotyczne i wymykające się spod kontroli. Mogą sprawiać wrażenie niedbałych, ponieważ usilnie szukają telefonu lub chcą zapłacić rachunek, ale są przytłoczeni.
Można im pomóc, sugerując, jak podzielić projekt na łatwe do opanowania części, nadając zadaniom priorytety, udzielając jasnych instrukcji i wyczerpujących informacji oraz często się do nich stosując.
ADHD u dorosłych to nie tylko wymówka, by brać leki.
Niektórzy mogą uważać, że ADHD u dorosłych nie istnieje, że jest to coś, z czego ludzie wyrastają, gdy przejdą przez okres nastoletni. Jednak około 3 na 5 dzieci z ADHD w Stanach Zjednoczonych staje się dorosłymi z ADHD. Mniej niż 20% z nich zostało zdiagnozowanych i poddanych leczeniu, a tylko około 1/4 z nich szuka pomocy.
Dorośli z ADHD mogą zostać zwolnieni z pracy lub z niej zrezygnować, zmagać się z uzależnieniami, a nawet wylądować w więzieniu. Szacuje się, że nawet 40% więźniów zakładów karnych ma ADHD.
Leki, które lekarze zazwyczaj proponują w celu poskromienia objawów ADHD, należą do klasy leków zwanych stymulantami. Leki te mogą zmienić życie. Badania wykazują, że w przypadku osób z ADHD nie ma związku między lekami a nadużywaniem substancji, pod warunkiem, że zażywa się je zgodnie z zaleceniami lekarza.
Ponadto jedno z badań, w którym obserwowano grupę nastolatków w wieku dorosłym, wykazało, że nie byli oni bardziej narażeni na nadużywanie narkotyków niż inni nastolatkowie.
Dlatego osoby z ADHD powinny skorzystać z pomocy lekarskiej. Większość dużych szpitali i uniwersyteckich ośrodków medycznych zatrudnia lekarzy specjalizujących się w leczeniu ADHD u dorosłych.
Można mieć ADHD i nie sprawiać wrażenia nadpobudliwego.
Twój przyjaciel z ADHD może być w rzeczywistości najbardziej spokojny w grupie. Osoby cierpiące na ADHD typu nieuważnego mają głównie problemy z koncentracją uwagi i skupieniem się.
Osoby z tym typem ADHD są bardziej skłonne do popełniania nieostrożnych błędów, gubienia rzeczy i nieumiejętności postępowania zgodnie z planem. To wyjaśnia, na przykład, dlaczego współmałżonek ciągle zapomina zrobić coś takiego, jak naprawić zacięte okno lub przeciekającą toaletę.
Mogą mieć udane związki.
Brak pomocy w domu lub przy dzieciach nie oznacza, że osoby te nie dbają o swoją rodzinę. Jako partner osoby z ADHD, ważne jest, aby pamiętać, że ta osoba naprawdę się stara i chce być lepsza.
Ponieważ podczas rozmowy łatwo się rozpraszają lub tracą orientację, należy zapisywać ważne informacje. Niech nie krępują się prosić Cię o pomoc, jeśli obawiają się, że o czymś zapomniały. Gdy czujesz się za wszystko odpowiedzialny, wasze relacje mogą przypominać raczej relację rodzica z dzieckiem niż partnera, co może powodować, że oboje będziecie się na siebie gniewać.
Bądź zaangażowany w leczenie. Spędzasz z nimi dużo czasu, więc masz możliwość sprawdzenia, czy dany lek lub terapia działają, czy też nie.
Osoba z ADHD może czuć się niepewnie i przygnębiona, więc bądź jej pomocnikiem. Pomóż im interpretować sygnały społeczne - coś, z czym niektóre osoby z ADHD mają problemy - i miej sygnał wizualny, aby dać im znać, jeśli robią coś niewłaściwego, np. przerywają. Ćwicz z wyprzedzeniem sytuacje takie jak przyjęcia, wyobrażając sobie rozmowy i kwestie do omówienia, aby złagodzić niepokój i być może zapobiec wymsknięciu się czegoś niezręcznego.
Za ich temperamentem kryje się powód.
Osoby z ADHD mogą łatwiej stracić panowanie nad sobą. Pozornie drobne rzeczy mogą wywołać poważny wybuch - na przykład utknięcie w korku lub zagubienie ważnego raportu do pracy.
Ponad połowa osób z ADHD ma problemy z kontrolowaniem emocji, co niektórzy nazywają deficytem samoregulacji emocjonalnej (DESR). Jednak po zażyciu leków stymulujących ta aktywność mózgu staje się bardziej normalna. Terapia poznawczo-behawioralna może również pomóc w łagodzeniu tego typu objawów.
ADHD ma swoje dobre strony.
Jedno z badań przeprowadzonych na studentach college'u wykazało, że osoby z ADHD osiągały lepsze wyniki w testach mierzących kreatywność, takich jak teatr, muzyka, sztuki wizualne i odkrycia naukowe. Inne badanie przeprowadzone w Niemczech wykazało, że niektóre objawy, takie jak impulsywność i zdolność do nadmiernej koncentracji uwagi, sprawiają, że osoby z ADHD są świetnymi przedsiębiorcami.
Kluczem jest upewnienie się, że osoba, którą znasz z ADHD, ma dostęp do najnowocześniejszego leczenia, aby mogła opanować bardziej uciążliwe objawy i pozwolić zabłysnąć tym bardziej pozytywnym.
