Jeśli u Twojego dziecka niedawno zdiagnozowano cukrzycę typu 1, Twoja rodzina będzie musiała się wiele nauczyć, aby opanować zasady prawidłowej opieki i rutyny.
Jak radzić sobie z cukrzycą typu 1 u dziecka
Paula Spencer Scott Ten artykuł pochodzi z archiwum lekarzy
Serwis doctor archiwizuje treści po 2 latach, aby zapewnić naszym czytelnikom możliwość łatwego znalezienia najbardziej aktualnych treści.
Zobacz najnowsze wiadomości i artykuły na temat cukrzycy
">
Od lekarza Archiwum
Jeśli u Twojego dziecka niedawno zdiagnozowano cukrzycę typu 1, Twoja rodzina będzie musiała się wiele nauczyć, aby opanować zasady prawidłowej opieki nad dzieckiem i wprowadzić nową rutynę.
Wasze życie ulegnie zmianie, ale z czasem zaczniecie się lepiej czuć w tej "nowej normalności".
W trakcie przystosowywania się do nowych warunków możesz pocieszać się wiedzą, że ta choroba autoimmunologiczna nie musi ograniczać Twojego dziecka. "Dzieci z cukrzycą mogą robić wszystko to, co inne dzieci" - mówi Andrea Petersen Hulke z Juvenile Diabetes Research Foundation.
Podstawowa opieka
Szpitale oferują kursy edukacyjne, które mogą dać rodzinie i opiekunom wiedzę potrzebną do radzenia sobie z tą nową sytuacją.
Główną zmianą jest nauczenie się częstego sprawdzania i regulowania poziomu glukozy we krwi (zwanego również "poziomem cukru we krwi"). Może być konieczne sprawdzanie go 10 do 12 razy dziennie. To, ile insuliny potrzebuje dziecko, zależy od pory posiłków, rodzaju spożywanych pokarmów i poziomu aktywności.
Utrzymywanie poziomu cukru we krwi w zdrowym zakresie może wymagać nieco umiejętności matematycznych. Ale z czasem będzie to coraz łatwiejsze. Nawet jeśli popełnisz błąd, po poznaniu objawów reakcji dziecka na zbyt niski lub zbyt wysoki poziom cukru będziesz wiedział, jak temu zaradzić.
"Na początku matematyka była dziwna, ale jest tak wiele narzędzi, które mogą pomóc" - mówi Lisa Sterling, która dowiedziała się, że jej córka (obecnie 17-letnia) ma typ 1, gdy miała 11 lat. Dzienniczki, glukometry i internetowe trackery pomogą Ci być na bieżąco.
Insulina może być podawana w zastrzykach (strzykawka lub pen) lub za pomocą pompy. Lekarze często zaczynają od zastrzyków, podczas gdy rodziny uczą się podstaw. Pompa to mały komputer, który podaje stałą dawkę insuliny. Aby pompa działała prawidłowo, nadal należy kontrolować poziom cukru we krwi. Ty, Twój lekarz i dziecko wspólnie zdecydujecie, z którego urządzenia powinno korzystać Twoje dziecko.
Codzienna opieka
Jane Chiang z American Diabetes Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetyków) mówi: "Celem jest zarządzanie cukrzycą w taki sposób, aby była ona dostosowana do życia dziecka, a nie odwrotnie.
Ciąg dalszy na stronie
Wbrew temu, co być może słyszeliście, osoby z typem 1 mogą jeść to, na co mają ochotę. Słodycze są w porządku, ale należy je kontrolować. "Nie chodzi o ograniczanie, ale o liczenie" - mówi Hulke.
Podobnie jest z uprawianiem sportu. Dzieci mogą grać - muszą tylko sprawdzać poziom cukru we krwi przed i po zajęciach. Zawsze miej przy sobie przekąski "na wszelki wypadek". To dobry sposób na utrzymanie normalnego poziomu cukru.
Z wyjątkiem wizyt kontrolnych, dzieci z cukrzycą typu 1 nie opuszczają zajęć szkolnych częściej niż inne dzieci.
Kluczem jest stabilna kontrola cukrzycy. "Dzieci z cukrzycą typu 1 powinny mieć możliwość prowadzenia normalnego życia" - mówi Chiang. Dotyczy to przyjęć, nocowania, zbierania słodyczy, wycieczek szkolnych i uprawiania sportu. Szczególną uwagę należy zwrócić na dni, w których dziecko jest chore, ponieważ poziom cukru we krwi może się wtedy bardziej gwałtownie zmieniać.
Opieka poza domem
Jeżeli dziecko ma przebywać poza domem, zaplanuj to wcześniej, aby zapewnić mu spokój ducha. Dziecko powinno zawsze nosić bransoletkę lub naszyjnik z alertem medycznym. Upewnij się, że opiekunowie znają podstawy opieki nad dzieckiem z cukrzycą. Opracuj plan, który powinien być znany nauczycielom, trenerom, rodzicom przyjaciół i innym osobom odpowiedzialnym za dziecko. Mama Lisa Sterling dała każdemu z nich notatnik z opisem sposobów postępowania i objawów, na które należy zwracać uwagę.
"Obozy cukrzycowe" dla dzieci z typem 1 mogą być świetnym ćwiczeniem przed dłuższymi wyjazdami poza dom. W czasie obozów dzieci mają do dyspozycji przeszkolony personel medyczny i mogą spędzać czas z innymi dziećmi cierpiącymi na tę samą chorobę. Mogą porównywać swoje spostrzeżenia i mieć szansę poczuć się mniej "inne".
Przejście do samodzielnego dbania o siebie
Wiele zależy od tego, w jakim wieku u dziecka zdiagnozowano typ 1. Osoby, które dowiedziały się o tym w bardzo młodym wieku, mogą być gotowe do samodzielnego sprawdzania i kontrolowania poziomu cukru we krwi już w szkole podstawowej. Inne mogą potrzebować więcej pomocy. Potrzeba czasu, aby nauczyć się rutyny i uświadomić sobie, jak czuje się organizm, gdy poziom cukru we krwi jest zbyt wysoki lub zbyt niski.
Nie ma określonego wieku, w którym można bez pomocy radzić sobie z cukrzycą. "Nawet nastolatek nie poradzi sobie bez pomocy rodzica, np. dzielenia się opieką w nocy lub w dni choroby" - mówi Chiang.
Podstawowym założeniem jest powolne angażowanie dziecka w coraz większy udział w wyborze produktów żywnościowych, monitorowanie, wsłuchiwanie się w swój organizm i inne elementy opieki nad nim. To dobre przygotowanie do dnia, w którym dziecko wyprowadzi się z domu".
Ciąg dalszy na stronie
Opieka nad nastolatkami
Okres dorastania to czas próby dla każdego nastolatka. Zdarza się, że się buntuje. A jeśli dziecko choruje na cukrzycę typu 1, może się to objawiać brakiem odpowiedniej opieki nad chorobą.
"Nastolatki nie lubią kontroli i często zaniedbują dbanie o siebie" - mówi Hulke. "Ale w tej chorobie chodzi przede wszystkim o kontrolę".
Nierzadko zdarza się, że dzieci, u których poziom cukru we krwi był stabilny przez całe dzieciństwo, mają problemy w wieku nastoletnim. Dzięki dodatkowej opiece, obserwacji i cierpliwości większość z nich radzi sobie dobrze.
Opieka w szkole wyższej
Pewnego dnia Twoje dziecko wyprowadzi się z domu. Pomocne jest opracowanie wraz z lekarzem "planu przejścia" (np. wcześniejsze znalezienie nowego lekarza).
"To tak jak z prowadzeniem samochodu. Tak, nastolatki są bardziej narażone na wypadki. Ale kiedy ma się tego świadomość, jest się bardziej ostrożnym" - mówi Chiang. "A z praktyką staje się to łatwiejsze".
