Skąd wiesz, czy cierpisz na zespół przewlekłego zmęczenia czy na depresję? Obie choroby powodują zmęczenie, problemy ze snem i ból, ale są też pewne wyraźne różnice.
Co to jest zespół przewlekłego zmęczenia?
Zespół przewlekłego zmęczenia (CFS) nazywany jest także myalgic encephalomyelitis. CFS powoduje skrajne zmęczenie, które nie ma wyraźnej przyczyny.
CFS sprawia, że jesteś skrajnie zmęczony. Nie pomaga nawet sen przez całą noc. Zmęczenie może się nasilać przez cały dzień po jakimkolwiek wysiłku fizycznym lub aktywności. Jesteś zbyt zmęczony, aby zrobić prawie wszystko: wziąć prysznic, pójść do pracy, ugotować obiad, zrobić pranie czy pójść do supermarketu. Z jakiegokolwiek powodu możesz nie być w stanie wstać z łóżka. Możesz mieć problemy z zasypianiem lub utrzymaniem snu.
CFS często powoduje ból. Mogą wystąpić bóle mięśni, stawów lub głowy. Powszechne jest także niewyraźne widzenie lub widzenie plam, a także problemy z pamięcią lub koncentracją. Możesz czuć się zamglony lub nie być w stanie zapamiętać szczegółów.
CFS może powodować również te objawy:
-
Zawroty głowy
-
Osłabienie mięśni
-
tkliwe, obrzęknięte węzły chłonne na szyi lub pod pachami
-
Ból gardła
-
Problemy trawienne
-
Dreszcze
-
Nocne poty
-
Alergie lub reakcje na pokarmy
-
Wrażliwość na światło lub hałas
-
Nieregularne bicie serca
-
Duszność
CFS nie ma znanej przyczyny. Możliwe przyczyny to zaburzenia równowagi hormonalnej, zakażenie wirusem Epsteina-Barr (EBV) lub innymi wirusami, zakażenie drożdżakami Candida albicans lub nadaktywność układu odpornościowego. Pewną rolę w CFS mogą odgrywać także geny, ponieważ choroba często występuje u osób z tej samej rodziny.
Co to jest depresja?
Depresja jest powszechnym, poważnym zaburzeniem nastroju. Powoduje ona głęboki, utrzymujący się smutek. Osoba może stracić zainteresowanie zajęciami, kontaktami towarzyskimi lub seksem.
Depresja często powoduje poczucie smutku, pustki, winy lub bezwartościowości. Mogą pojawić się myśli o śmierci lub samobójstwie.
Depresja kliniczna może powodować również objawy fizyczne, takie jak zmęczenie i problemy ze snem. Pacjent może nie być w stanie zasnąć. Możesz spać za dużo lub za mało. Możesz też budzić się o wiele za wcześnie. Brak energii do wykonywania nawet drobnych zadań.
Depresja może również powodować takie objawy, jak:
-
Lęk
-
Poczucie pustki
-
Zaniki pamięci lub koncentracji
-
Zmiany apetytu
-
Zaklęcia płaczliwe
-
Utrata wagi
-
Spowolnienie mowy lub ruchów
-
Bóle bez fizycznej przyczyny, takie jak bóle pleców lub głowy
-
Pacing
-
Wykręcanie rąk
-
Problemy trawienne lub skurcze brzucha
-
Niepokój
Nie jest jasne, co powoduje depresję. W grę mogą wchodzić fizyczne zmiany w mózgu lub zmiany poziomu substancji chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami, które odgrywają rolę w nastroju i emocjach. Hormony często wywołują depresję. Niektóre kobiety zapadają na nią po urodzeniu dziecka lub po wejściu w okres menopauzy. Problemy z tarczycą czasami powodują objawy depresji. Na ryzyko depresji mogą mieć także wpływ Twoje geny.
Przykre lub nieoczekiwane wydarzenia życiowe często wywołują depresję. Może to być śmierć bliskiej osoby, poważna lub przewlekła choroba, traumatyczne przeżycie lub utrata pracy.
Podobieństwa między CFS a depresją
CFS i depresja mogą powodować zmęczenie, problemy ze snem, brak energii, ból, problemy trawienne, bóle głowy, zaniki pamięci lub problemy z koncentracją.
Sposób, w jaki można żyć z CFS jest podobny do sposobu, w jaki można żyć z depresją. Można spróbować ograniczyć zajęcia lub unikać wszystkiego, co powoduje stres.
CFS i depresja są chorobami przewlekłymi. Oba schorzenia mogą trwać latami, choć objawy mogą się czasem polepszać lub pogarszać.
CFS i depresja występują częściej u dorosłych, ale dotykają także dzieci i nastolatków. Zdiagnozowanie CFS lub depresji jest bardziej prawdopodobne u kobiet niż u mężczyzn.
CFS i depresja często dotykają więcej niż jednego członka tej samej rodziny.
Czym różni się CFS od depresji?
W CFS mogą występować objawy, które nie występują w depresji, takie jak częste bóle gardła, osłabienie, obrzęk lub tkliwość węzłów chłonnych. Ból występuje częściej w przypadku CFS niż depresji.
Objawy CFS, takie jak silne zmęczenie, często zaczynają się lub nasilają po wysiłku fizycznym, dlatego pomocne może być ograniczenie ćwiczeń. Objawy depresji czasami ulegają poprawie po wysiłku fizycznym, więc więcej ćwiczeń może poprawić samopoczucie.
Osoby cierpiące na CFS często postrzegają je jako chorobę fizyczną. Osoby cierpiące na depresję zwykle postrzegają swoją chorobę jako psychiczną.
Jak diagnozuje się CFS i depresję?
Lekarz może zdiagnozować każde z tych schorzeń. Zacznie od pełnego badania fizykalnego i wywiadu lekarskiego. Lekarz zapyta o objawy, kiedy się zaczęły, kiedy występują i co powoduje ich nasilenie lub poprawę.
Rozpoznanie CFS zostanie postawione, jeśli pacjent ma problemy ze snem i przez co najmniej 6 miesięcy odczuwa skrajne zmęczenie, które nie ustępuje po położeniu się do łóżka i nasila się po jakiejkolwiek aktywności fizycznej lub umysłowej. Może również wystąpić jeden z następujących objawów: problemy z pamięcią lub koncentracją, zawroty głowy lub omdlenia po wstaniu z łóżka.
Rozpoznanie depresji zostanie postawione, jeśli objawy utrzymują się przez co najmniej 2 tygodnie. Jeśli objawy utrzymują się przez 2 lata lub dłużej, rozpoznaje się depresję trwałą.
Badania laboratoryjne.Badania krwi lub moczu pomagają wykluczyć inne choroby powodujące zmęczenie, takie jak anemia, cukrzyca lub choroby tarczycy. U osób z CFS może występować wysoki poziom pewnych hormonów, który może być widoczny w badaniu krwi. W badaniu krwi można sprawdzić poziom pewnych komórek zapalnych. CFS wiąże się z wyższym poziomem komórek T i niższym poziomem komórek B, podczas gdy depresja wiąże się z mniejszą liczbą komórek T, ale większą komórek B.
Badanie snu. Badanie pozwala sprawdzić, kiedy Twój sen jest zaburzony. CFS powoduje więcej problemów podczas snu non-REM, czyli okresów lżejszego snu. Depresja powoduje więcej problemów w fazach snu głębokiego, czyli REM.
Badanie psychiatryczne. W celu zdiagnozowania CFS i depresji pacjent może zostać poddany badaniu psychiatrycznemu. Lekarz poda pacjentowi kwestionariusz służący do wykrywania depresji.
