Etap IV przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) jest klasyfikowany jako bardzo ciężki i w zaawansowanym stadium. Dowiedz się więcej o objawach, diagnostyce i leczeniu IV etapu POChP.
Schyłkowa lub czwarta faza POChP to końcowe stadium przewlekłej obturacyjnej choroby płuc. Większość ludzi osiąga ten stopień po latach życia z chorobą i spowodowanymi przez nią uszkodzeniami płuc. W rezultacie jakość życia jest niska. Mogą wystąpić częste zaostrzenia choroby, z których jedno może być śmiertelne.
Aby ustalić, czy jesteś w stadium 4, lekarz wykona badanie płuc, zwane spirometrią. Badanie to pokazuje, jak dobrze pracują Twoje płuca. Mierzy ono:
-
Pojemność życiowa wymuszona (FVC): Największa ilość powietrza, jaką można wydychać siłą po wzięciu możliwie dużego wdechu.
-
Wymuszona objętość wydechowa (FEV1): Ilość powietrza, jaką pacjent jest w stanie wypchnąć z płuc w ciągu jednej sekundy.
Jesteś w stadium 4, gdy:
-
FEV1 / FVC wynosi mniej niż 70%.
-
FEV1 jest mniejsza niż 30%
Rokowanie w schyłkowym stadium POChP
POChP dotyka każdego w inny sposób. Dzięki odpowiedniemu leczeniu choroba nie musi ograniczać długości życia, nawet jeśli jest to ciężka postać POChP. Ćwicz bezpiecznie. Zwracaj uwagę na sygnały ostrzegawcze i postępuj zgodnie z nimi w przypadku ostrego zaostrzenia choroby. Na to, jak dobrze będziesz się czuł, mają wpływ następujące czynniki
-
Stopień ciężkości POChP
-
Palenie tytoniu
-
Niski wskaźnik masy ciała
-
Częste ostre zaostrzenia
Jeśli pacjent trafi do szpitala, krótkoterminowe rokowania zależą bardziej od ciężkości zaostrzenia niż od stopnia zaawansowania POChP. Na dłuższą metę liczy się jednak stopień zaawansowania POChP, a także między innymi takie schorzenia, jak rak płuc, choroby układu krążenia, bezdech senny, zespół metaboliczny i cukrzyca.
Objawy schyłkowej fazy POChP
Wiele z objawów występujących we wcześniejszych stadiach choroby, takich jak kaszel, śluz, duszność i zmęczenie, może się nasilić.
Samo oddychanie wymaga dużego wysiłku. Może brakować tchu bez wykonywania wielu czynności. Nawroty choroby mogą występować częściej i są bardziej nasilone.
Może również wystąpić stan zwany przewlekłą niewydolnością oddechową. Dzieje się tak, gdy z płuc do krwi nie przenika wystarczająca ilość tlenu lub gdy płuca nie usuwają z krwi wystarczającej ilości dwutlenku węgla. Czasami dochodzi do obu tych sytuacji.
Do innych objawów schyłkowej fazy POChP należą:
-
Trzaski przy rozpoczęciu wdechu
-
Beczkowata klatka piersiowa
-
Ciągły świszczący oddech
-
Brak tchu przez bardzo długi czas
-
Delirium
-
Nieregularne bicie serca
-
Szybkie bicie serca w spoczynku
-
Utrata wagi
-
Wysokie ciśnienie krwi w tętnicy biegnącej od serca do płuc (nadciśnienie płucne)
Podobnie jak w stadium 3, coraz trudniej jest utrzymać prawidłowe odżywianie i ćwiczenia fizyczne, które zwiększają siłę i poziom energii. Im cięższy przebieg POChP, tym większe prawdopodobieństwo infekcji.
Rozpoznanie POChP w stadium 4
Może zostać wykonanych kilka badań:
-
Spirometria: W stadium 4 POChP wartość FEV1 wynosi mniej niż 30%. Jeśli FEV1 jest wyższe, pacjent może nadal mieć zaawansowaną POChP.
Dlatego lekarz może również sprawdzić, czy nie występuje u Ciebie przewlekła niewydolność oddechowa:
-
Badanie gazometryczne krwi tętniczej: Badanie to pozwala sprawdzić poziom tlenu i dwutlenku węgla we krwi.
-
Badanie pulsoksymetryczne: Mały czujnik na palcu lub w uchu informuje o ilości tlenu we krwi.
Leczenie schyłkowej fazy POChP
Lekarz będzie stosował te same metody leczenia, co we wcześniejszych stadiach choroby, choć pacjent może potrzebować innych dawek, kombinacji lub częściej stosować niektóre z nich:
-
Krótko- i długoterminowe leki rozszerzające oskrzela
-
Steroidy i antybiotyki
-
Plan rehabilitacji płucnej
-
Tlenoterapia
Chirurgia w zaawansowanej postaci POChP
Opcją może być także zabieg chirurgiczny. Można ją wykonać tylko wtedy, gdy leki nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. A nawet wtedy pomaga ona tylko niewielkiej liczbie osób.
Istnieje kilka różnych rodzajów operacji:
-
Bullektomia: POChP może sprawić, że maleńkie woreczki powietrzne w płucach znacznie się powiększą. W takim przypadku lekarze nazywają je bullae. Nie jest to zbyt częste, ale mogą one urosnąć na tyle, że będą przeszkadzać w oddychaniu. Chirurg usuwa je, aby ułatwić oddychanie.
-
Operacja zmniejszenia objętości płuc: W przypadku niektórych osób operacja usunięcia górnej części płuc poprawia oddychanie i jakość życia. Aby poddać się tej operacji, pacjent musi mieć mocne serce i wystarczającą ilość zdrowej tkanki płucnej. Należy także rzucić palenie i udowodnić, że jest się w stanie przestrzegać planu rehabilitacji pulmonologicznej.
-
Przeszczep płuc:
Polega na przeszczepieniu zdrowego płuca od dawcy. Wiąże się to z poważnym ryzykiem. Na przykład organizm może odrzucić nowe płuco. Lekarze zazwyczaj zalecają tę operację tylko osobom, które mają duże uszkodzenie płuc i nie mają innych problemów zdrowotnych.
Inne opcje opieki
Chory może chcieć porozmawiać z lekarzem o opiece paliatywnej, która koncentruje się na jakości życia i łagodzeniu bólu lub innych objawów. Współpracujesz z zespołem lekarzy, pielęgniarek i pracowników socjalnych, aby:
-
Ustalić cele, jakich pacjent oczekuje od opieki
-
Pomagać pacjentowi w podejmowaniu decyzji medycznych w oparciu o te cele
-
Uzyskać wsparcie dla ciała, umysłu i emocji, np. w zakresie ćwiczeń oddechowych i radzenia sobie z niepokojem
-
Uwzględnienie potrzeb członków rodziny i opiekunów
Dobrze jest też porozmawiać z przyjaciółmi, rodziną i zespołem medycznym o tym, czego oczekujesz od opieki u schyłku życia. Otwarcie się na ten temat może nie być łatwe, ale badania pokazują, że im wcześniej to zrobisz, tym lepszą opiekę otrzymasz. Może to być pocieszające zarówno dla Ciebie, jak i Twoich bliskich.
