U Darricka Price'a zdiagnozowano raka jelita grubego w wieku 16 lat. Teraz, 18 lat później, zawdzięcza chirurgowi, że uratował mu życie.
Obejmując życie po raku jelita grubego
Kiedy w wieku 16 lat u członka Doctor Community Darricka Price'a zdiagnozowano raka jelita grubego, dawano mu trzy miesiące życia. Teraz, 18 lat później, dziękuje swojemu chirurgowi za uratowanie mu życia.
By Darrick Price Z archiwum Doktora
Osiem dni po moich 16. urodzinach zdiagnozowano u mnie raka jelita grubego.
Wiedziałem, że coś jest nie tak, kiedy latem 1987 roku znalazłem krew w bieliźnie. Moja matka odkryła ją później, kiedy robiła pranie. Pojechała do mojej szkoły i zabrała mnie prosto do lekarza. Lekarz natychmiast wysłał nas do szpitala, abyśmy mogli przeprowadzić badania.
Po otrzymaniu wyników okazało się, że wiadomości są straszne. Lekarze powiedzieli moim rodzicom, że nawet po zastosowaniu radioterapii i chemioterapii prawdopodobnie nie dożyję do Bożego Narodzenia, czyli za trzy miesiące. Ale i tak 21 września przeszedłem operację, która trwała 12 długich godzin, a ja obudziłem się w środku! Lekarze weszli do środka, znaleźli guz na końcu mojej okrężnicy i nie znaleźli żadnych innych spodziewanych czynników rakowych.
Po operacji lekarze przeprowadzili kolejne badania, które dały zupełnie inne wyniki. Lekarze stwierdzili, że nie potrzebuję radioterapii ani chemioterapii, ponieważ reszta nowotworu zniknęła. Teraz nazywano mnie Cudownym Dzieckiem!
Ponieważ guz zniszczył mięśnie w okolicy odbytu, musiałem mieć kolostomię, czyli zabieg polegający na usunięciu części jelita grubego i zrobieniu otworu w brzuchu, przez który odprowadza się stolec.
Z tego powodu po operacji moim jedynym prawdziwym zmartwieniem było to, czy znajdę kobietę, która pokocha mnie w tym stanie i będzie chciała mieć ze mną dzieci. Z biegiem lat odkryłem, że niektóre kobiety o to dbają, a inne nie. Nie tylko poprzez prawidłowe odżywianie się czy unikanie palenia, ale także poprzez regularne wizyty u lekarza. Regularne wizyty dają czas na wczesne wykrycie ewentualnych nieprawidłowości, dzięki czemu lekarz może pomóc, zanim staną się one poważnym problemem, tak jak to miało miejsce w moim przypadku.
Ostatnio poszedłem do lekarza, który przeprowadził moją operację - po wielu latach niewidzenia się z nim - i zbadałem się dla pewności. Przeprowadził kilka badań, z których wynika, że mój stan zdrowia jest idealny! Nie mam się czym martwić, ale wiem, że muszę nadal chodzić na badania kontrolne.
Powiedziałam mojemu lekarzowi, że kiedy przejdzie na emeryturę, musi mi znaleźć lekarza, któremu będę mogła zaufać tak bardzo, jak jemu! Na zakończenie tej historii chcę powiedzieć: "Dziękuję, doktorze, za wszystko. Za to, że dałeś mi szansę doświadczyć życia.
Zawdzięczam Ci więcej, niż kiedykolwiek będziesz wiedział.
