Co to jest neuroblastoma?

Neuroblastoma to rzadki nowotwór występujący u dzieci. Dowiedz się, co go wywołuje i jakie metody leczenia można zastosować u dziecka.

Nowotwór ten najczęściej rozpoczyna się w okolicach nadnerczy, narządów produkujących hormony, które znajdują się na szczycie nerek i mają komórki podobne do komórek nerwowych. Ale neuroblastoma może się również rozpocząć w innych obszarach ciała, gdzie znajdują się skupiska komórek nerwowych.

Lekarze najczęściej diagnozują tę chorobę u dzieci poniżej 5 roku życia. Rzadko występuje u dzieci w wieku powyżej 10 lat.

Istnieje kilka rodzajów leczenia, które pomagają wielu dzieciom z neuroblastomą przeżyć i prowadzić zdrowe życie. Rodzice mają też do dyspozycji środki, do których mogą się zwrócić po otrzymaniu diagnozy.

Co jest przyczyną?

Ogólnie rzecz biorąc, nowotwory zaczynają się od zmian (mutacji) w niektórych komórkach organizmu. Zmiany te umożliwiają tym komórkom niekontrolowany wzrost. Mogą one tworzyć guzy i często uniemożliwiają komórkom wykonywanie normalnych czynności.

W przypadku neuroblastomy mutacje dotyczą niedojrzałych komórek nerwowych dziecka jeszcze w łonie matki. Komórki te nazywane są neuroblastami. W miarę jak dziecko rośnie przed urodzeniem, neuroblasty dojrzewają i przekształcają się w sprawnie działające komórki nerwowe.

U zdrowego dziecka neuroblasty zanikają całkowicie wraz z dojrzewaniem układu nerwowego. Jednak u dzieci z tym schorzeniem zmutowane neuroblasty pozostają na miejscu i tworzą guz.

Objawy

Są one bardzo zróżnicowane, w zależności od umiejscowienia guza, jego wielkości i zaawansowania wzrostu. Wiele z tych objawów może wskazywać na inne choroby niż neuroblastoma.

W jamie brzusznej dziecka może on powodować:

• Guzki lub obrzęki w brzuchu

• Ból brzucha lub ciągłe uczucie pełności, które może prowadzić do utraty wagi

• Obrzęk nóg dziecka lub moszny spowodowany guzami uciskającymi naczynia krwionośne i limfatyczne

• Problemy z sikaniem lub wypróżnianiem się

W policzku lub na szyi może powodować:

• Obrzęk twarzy, szyi, ramion i klatki piersiowej

• Bóle i zawroty głowy

• Kaszel, trudności w oddychaniu lub przełykaniu

• Zmiany w oczach, w tym opadające powieki i nierówna wielkość źrenic

Neuroblastoma, która się rozprzestrzeniła, może powodować takie objawy, jak

• Powiększone węzły chłonne. Są one wyczuwalne jako twarde guzki w pachach, na szyi lub w pachwinach. Najczęściej są one objawem infekcji, ale mogą być także wynikiem nowotworu, który rozprzestrzenił się na układ chłonny.

• Ból kości, osłabienie nóg lub rąk oraz zasinienie wokół oczu mogą być spowodowane nowotworem, który dostał się do kości.

• Jeśli neuroblastoma zaatakuje szpik kostny, który wytwarza komórki krwi, dziecko może być zmęczone, drażliwe, słabe, mieć wiele siniaków i infekcji.

Dwa inne znaki, na które należy zwrócić uwagę:

1. Specjalny, szeroko rozpowszechniony typ nerwiaka zarodkowego, który występuje tylko w ciągu pierwszych kilku miesięcy, często powoduje niebieskie lub fioletowe zgrubienia, przypominające małe jagody. Jest to znak, że nowotwór prawdopodobnie rozprzestrzenił się na skórę. Jest on bardzo uleczalny i często kurczy się lub ustępuje samoistnie.

2. 2. Neuroblastoma, które wydzielają hormony, mogą powodować inne objawy, takie jak ciągła biegunka, gorączka, wysokie ciśnienie krwi, pocenie się i zaczerwienienie skóry.

Diagnoza

Ponieważ wiele objawów może być spowodowanych przez bardziej powszechne schorzenia, lekarz będzie musiał przeprowadzić badania laboratoryjne, skany i biopsje, aby upewnić się, że dziecko cierpi na ten rzadki nowotwór. Należą do nich:

• Badania krwi i moczu. Badania te mierzą poziom hormonów we krwi, które mogą być wytwarzane przez nerwiaki.

• Badania obrazowe. Badania te mogą pomóc lekarzom określić, jak daleko nowotwór się rozprzestrzenił.

• USG. Umożliwia ono wykrycie guzów w jamie brzusznej.

• Promieniowanie rentgenowskie. Mogą one wykryć raka w klatce piersiowej i kościach.

• Inne rodzaje skanów. Możesz zostać poddany tomografii komputerowej, PET lub rezonansowi magnetycznemu, aby lekarz mógł ustalić, gdzie jeszcze może znajdować się neuroblastoma lub czy stosowane leczenie przynosi oczekiwane rezultaty.

• Biopsja. Lekarz może pobrać próbkę z guza lub szpiku kostnego. Laboratorium przeprowadzi test na tej próbce w celu wykrycia raka.

Mogą być również wykonane badania laboratoryjne, które zmierzą liczbę komórek krwi, czynność wątroby i nerek oraz równowagę soli w organizmie.

Neuroblastoma jest nowotworem, który można leczyć. Najważniejszym czynnikiem decydującym o możliwości wyleczenia dziecka jest stopień rozprzestrzenienia się nowotworu. Im młodszy wiek w momencie rozpoznania, tym lepsze szanse na przeżycie.

Leczenie

Rodzaj leczenia, jakie otrzyma dziecko, zależy od kilku czynników. Należą do nich:

• Stopień zaawansowania nowotworu. (Lekarze dzielą nowotwory na kategorie w zależności od wielkości guza i tego, czy się rozprzestrzenił).

• Wiek dziecka

• Gdzie rozpoczął się proces nowotworzenia

• Jaka jest spodziewana reakcja guza na leczenie

Rodzaje leczenia, jakie może otrzymać dziecko, obejmują:

• Chirurgia. Pozwala ona na usunięcie guza.

• Chemioterapia. Twoje dziecko otrzymuje serię leków chemicznych, które zabijają komórki nowotworowe.

• Radioterapia. Wykorzystuje wiązki promieniowania o wysokiej energii, np. promieniowania rentgenowskiego, do zabijania komórek nowotworowych.

• Przeszczep komórek macierzystych. Lekarz pobiera własne komórki macierzyste krwi dziecka, stosuje chemioterapię w celu zabicia komórek nowotworowych, a następnie wstrzykuje zdrowe komórki z powrotem do organizmu.

• Nowsze terapie. Należą do nich immunoterapie, których działanie polega na pobudzaniu układu odpornościowego dziecka do walki z komórkami nowotworowymi.

Czy mogę zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania mojego dziecka?

W niewielkim odsetku przypadków neuroblastomy dzieci odziedziczyły po rodzicach problem genetyczny, który zwiększa prawdopodobieństwo jej wystąpienia.

Nie są jednak znane żadne inne czynniki, które mogłyby wywołać neuroblastomę.

W przeciwieństwie do wielu nowotworów u dorosłych, nie uważa się, by takie czynniki, jak masa ciała, dieta, ćwiczenia fizyczne oraz narażenie na działanie toksyn i substancji chemicznych były powiązane z tą chorobą.