Dowiedz się więcej o tym, co powoduje zaburzenia chodu i jak sobie z nimi radzić.
Zaburzenia chodu mogą być objawem choroby podstawowej. Występują one zwykle częściej u starszych osób dorosłych. Zaburzenia chodu mogą wpływać na jakość życia i zwiększać ryzyko upadków i urazów.
Najczęstsze rodzaje zaburzeń chodu
Lekarze mogą przyjrzeć się sposobowi poruszania się pacjenta i określić rodzaj zaburzeń chodu, które u niego występują. Sposób, w jaki porusza się pacjent, daje lekarzom wskazówki dotyczące podstawowej przyczyny problemów z chodem. Może to pomóc w zdiagnozowaniu problemu i zaplanowaniu leczenia.
Każdy rodzaj zaburzeń chodu jest inny i nie ma dwóch osób, które miałyby dokładnie takie same objawy. Oceniając chód, lekarze zwracają uwagę na ogólne cechy sposobu poruszania się pacjenta. Niektóre z najczęstszych zaburzeń chodu to m.in.
Chód hemiplegiczny. Chód hemiplegiczny jest zaburzeniem, które dotyczy jednej strony ciała. Jedna z rąk pozostaje przy boku i nie porusza się podczas chodzenia. Nogę znajdującą się po tej samej stronie należy ciągnąć po półokręgu, aby ją wysunąć do przodu. Chód hemiplegiczny jest często skutkiem udaru.
Chód diplegiczny? To zaburzenie chodu dotyczy obu stron ciała. Biodra i kolana mogą być zgięte, a kostki zwrócone do wewnątrz. Podczas poruszania się kroki będą miały charakter kołyszący. Chód diplegiczny może wystąpić w wyniku porażenia mózgowego, udaru lub urazu głowy.
Chód neuropatyczny. Chód neuropatyczny jest czasem znany jako opadanie stopy. Jedna stopa opada, gdy noga jest uniesiona do góry, dlatego należy podciągnąć kolano wystarczająco wysoko, aby palce nie ciągnęły po podłożu podczas chodzenia. Chód neuropatyczny może być objawem stwardnienia rozsianego (SM), stwardnienia zanikowego bocznego (ALS) lub neuropatii obwodowej.
Chód miopatyczny. Chód miopatyczny, nazywany czasem chodem brodzącym, charakteryzuje się tym, że podczas chodzenia porusza się na boki. Często jest on spowodowany osłabieniem w obszarze miednicy. Chód miopatyczny może być spowodowany problemami z biodrami występującymi od urodzenia. Może być objawem dystrofii mięśniowej, innej choroby mięśni lub osłabienia mięśni kręgosłupa.
Chód ataktyczny. Chód ataktyczny charakteryzuje się zataczającym się ruchem podczas chodzenia. Chory może chwiać się z boku na bok i nie być w stanie chodzić po linii prostej. Zaburzona może być również równowaga podczas stania, a pacjent może się kołysać, kiedy nie chodzi.
Chód ataktyczny może być objawem upojenia alkoholowego i ulega poprawie po wytrzeźwieniu. Również niektóre leki mogą powodować chód ataktyczny. W cięższych przypadkach chód ataktyczny może być oznaką urazu mózgu.
Chód parkinsonowski. Przy chodzie parkinsonowskim pacjent może być pochylony do przodu, mieć zgięte plecy i szyję. Możesz stawiać małe kroki zamiast dłuższych. Chód parkinsonowski jest często objawem choroby Parkinsona.
Inne przyczyny zaburzeń chodu
Istnieją dodatkowe przyczyny, które mogą powodować trudności w chodzeniu. Przewlekły ból spowodowany takimi schorzeniami jak zapalenie stawów lub przebyte urazy może wpływać na sposób chodzenia. Może to być również związane z bólem lub osłabieniem stóp. Problemy z równowagą mogą wynikać z problemów z uchem wewnętrznym, które mają wpływ na poruszanie się.
Schorzenia takie jak choroby serca, problemy z oddychaniem i otyłość również mogą mieć wpływ na Twoją mobilność i sposób poruszania się.
Leczenie zaburzeń chodu
Jeśli masz problemy z chodzeniem, powinieneś porozmawiać z lekarzem. Konieczna może być wizyta u specjalisty, np. neurologa, ortopedy lub podologa, w celu ustalenia przyczyny zaburzeń chodu. Diagnostyka może obejmować badanie fizykalne, badanie krwi oraz badania obrazowe, takie jak prześwietlenie lub rezonans magnetyczny.
Gdy lekarz zna przyczynę zaburzeń chodu, może opracować plan postępowania w przypadku ich wystąpienia. Niektóre problemy z chodem ustępują po zastosowaniu leków lub zabiegu chirurgicznego. Jeśli na chód ma wpływ przyjmowany lek, pacjent i lekarz mogą zdecydować, czy należy zmienić receptę.
W innych przypadkach pacjent może skorzystać z fizykoterapii i ćwiczeń fizycznych, które poprawią jego ogólną siłę. Pomocne mogą być urządzenia wspomagające poruszanie się, takie jak laska lub chodzik. W celu poprawy chodu może być potrzebne specjalne obuwie lub wkładki ortopedyczne.
Jeśli u pacjenta występują zaburzenia chodu, lekarz może pomóc zminimalizować ich skutki i przywrócić mu jak największą sprawność ruchową.
