Masz już dość przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych? Istnieje wiele innych metod antykoncepcji, które wymagają mniej działań z Twojej strony i które możesz przerwać w dowolnym momencie.
Która z nich jest najlepsza dla Ciebie?
Najlepszą metodą antykoncepcji dla każdej kobiety jest metoda, którą będzie ona stosować prawidłowo i konsekwentnie - mówi dr Elizabeth Micks, MD, MPH, asystentka profesora położnictwa i ginekologii na University of Washington Medical Center.
Dowiedz się, jakie są dostępne metody, co się z nimi wiąże i jak dobrze każda z nich działa.
Wkładka wewnątrzmaciczna
Jest to małe urządzenie w kształcie litery T, które lekarz umieszcza w macicy po przeprowadzeniu badania kontrolnego. W zależności od rodzaju wkładki może ona tam pozostać przez okres od 3 do 10 lat.
Po założeniu wkładki wewnątrzmacicznej nie musisz robić nic więcej, aby zapobiec ciąży. Są one 20 razy skuteczniejsze niż pigułki, plastry czy pierścienie. Mniej niż 1 na 100 kobiet zachodzi w ciążę w ciągu pierwszego roku stosowania wkładki wewnątrzmacicznej.
Lekarz może ją łatwo usunąć, jeśli zdecydujesz, że chcesz zajść w ciążę lub nie chcesz już jej stosować.
Wkładki hormonalne
są wykonane z tworzywa sztucznego i wydzielają hormon progestynę. Powoduje to zagęszczenie śluzu w szyjce macicy (dolnej części macicy), co uniemożliwia plemnikom przedostanie się do środka. Powoduje to również ścieńczenie ścian macicy. Dzięki temu zapłodnione jajeczko nie może się do niej przyczepić, co jest częścią ciąży.
Dostępne są cztery marki hormonalnej wkładki wewnątrzmacicznej:? Kyleena, Liletta, Mirena i Skyla. Wszystkie opierają się na tym samym leku, zwanym lewonorgestrelem. Liletta i Mirena działają przez sześć lat. Kyleena uwalnia najmniejszą dawkę hormonów przez najdłuższy czas. Działa ona przez pięć lat. Mirena może również zmniejszyć obfite krwawienia miesiączkowe do 90% po pierwszych 6 miesiącach.
Jest tak skuteczna w leczeniu kobiet z obfitymi krwawieniami, bolesnymi miesiączkami, a nawet kobiet z endometriozą [schorzeniem macicy], włókniakami [nienowotworowymi guzami] i innymi problemami" - mówi Micks.
Wadą dla niektórych kobiet jest przetrwanie tych pierwszych 6 miesięcy. Wkładki hormonalne mogą powodować nieregularne krwawienia na początku, co dla wielu kobiet jest nie do przyjęcia" - mówi Micks. Kobiety nie lubią plamienia (lekkiego krwawienia między miesiączkami).
Wkładki miedziane
nie zawierają hormonów. Miedź działa jak środek plemnikobójczy i zapobiega zapłodnieniu komórki jajowej przez plemniki. Jeśli jednak dojdzie do zapłodnienia komórki jajowej, może to uniemożliwić implantację zarodka.
Kobiety, które chcą stosować antykoncepcję bez hormonów (co oznacza mniej potencjalnych skutków ubocznych), często wybierają te urządzenia. Antykoncepcja bezhormonalna nie ma jednak takiego samego wpływu na cykl miesiączkowy.
Nie dotyczy to wszystkich kobiet, ale ogólnie rzecz biorąc, miesiączki mogą być nieco cięższe i bardziej skurczowe w przypadku miedzianej wkładki wewnątrzmacicznej" - mówi Micks. Nie jest to metoda, którą wybralibyśmy w przypadku kobiet, które już teraz mają obfite miesiączki.
Implant antykoncepcyjny
Lekarz wprowadzi ten mały, cienki i elastyczny plastikowy pręcik do ramienia. Jest on wielkości zapałki. Podobnie jak hormonalna wkładka wewnątrzmaciczna, implant uwalnia progestynę do organizmu. Implant działa przez okres do 3 lat, a lekarz może go usunąć w dowolnym momencie przed upływem tego czasu.
Podobnie jak wkładki wewnątrzmaciczne, implanty są 20 razy skuteczniejsze niż pigułki, plastry czy pierścienie.
Niektóre kobiety mają nieregularne krwawienia w ciągu pierwszych 6 do 12 miesięcy. W większości przypadków miesiączki stają się lżejsze i występują rzadziej.
Implant jest bardzo nieprzewidywalny - mówi Micks. Niektóre przestaną miesiączkować, ale inne będą miały znacznie więcej krwawień.
Micks mówi, że jeśli pacjentki nie chcą zajść w ciążę w ciągu roku, to zalecam im założenie wkładki wewnątrzmacicznej lub implantu. Mogą je wyjąć w każdej chwili, nawet dzień później, miesiąc później, kiedy tylko zechcą.
Zastrzyk (Depo-Provera)
Metoda ta chroni przed ciążą przez 3 miesiące. Wykorzystuje do tego celu progestynę.
Tylko 1 na 100 kobiet, które otrzymują zastrzyk co 12 tygodni, zajdzie w ciążę. W przypadku tych, które nie dostaną zastrzyku w wyznaczonym terminie, w ciążę zajdzie 6 na 100.
Podobnie jak w przypadku innych metod progestynowych, zastrzyk może powodować nieregularne krwawienia w ciągu pierwszego roku. Około połowa kobiet będzie miała potem rzadsze i lżejsze miesiączki. U pozostałych mogą wystąpić plamienia lub cięższe, dłuższe miesiączki.
Zastrzyk może powodować rozrzedzenie kości, które ustępuje po jego wygaśnięciu. Z tego powodu kobiety zagrożone osteoporozą powinny stosować inną formę antykoncepcji.
Jeśli pacjentka chce stosować zastrzyk przez okres dłuższy niż 2 lata, powinna porozmawiać z lekarzem o ryzyku i korzyściach płynących z jego kontynuacji. Kobiety z rakiem piersi oraz te, które przyjmują niektóre leki na zespół Cushingsa (choroba wynikająca z narażenia na wysokie stężenie hormonu kortyzolu) również nie powinny brać zastrzyku.
Niektóre kobiety mogą nie chcieć zastrzyku, ponieważ wymaga on chodzenia do lekarza co 3 miesiące. W niektórych częściach Stanów Zjednoczonych kobiety mogą otrzymać receptę na zastrzyk, który wykonują samodzielnie. Jeśli zastrzyk sprawia ci kłopot, przed podjęciem decyzji dowiedz się, czy są dogodne miejsca, w których można go wykonać, np. lokalny ośrodek zdrowia.
Jeśli chcesz zajść w ciążę w ciągu najbliższego roku, możesz rozważyć inne metody kontroli urodzeń. Powrót do płodności po odstawieniu zastrzyku może trwać 10 miesięcy lub dłużej.
Kombinacja metod kontroli urodzeń
Podobnie jak większość tabletek antykoncepcyjnych, plaster i pierścień zapobiegają ciąży dzięki hormonom progestyny i estrogenu. Plaster i pierścień stosuje się przez 3 tygodnie, a następnie przerywa na jeden tydzień. Podczas tego tygodnia przerwy dostaje się miesiączkę. Niektóre kobiety, które chcą całkowicie zaprzestać miesiączkowania, nie robią sobie tygodnia przerwy.
Kobiety, które przestają stosować plastry w czwartym tygodniu, często mają lżejsze miesiączki i mniej objawów.
Plaster lub pierścień należy zmieniać w odpowiednim czasie. Dziewięć na 100 kobiet, które nie stosują ich zgodnie z zaleceniami, zachodzi w ciążę.
Podobnie jak pigułka, zarówno plaster, jak i pierścień mogą zwiększać ryzyko zakrzepów krwi. Nie są one zalecane dla kobiet z czynnikami ryzyka wystąpienia udaru, zakrzepów krwi lub chorób serca, takich jak kobiety po 35 roku życia, które palą papierosy.
Plaster
to cienka, beżowa, plastikowa naklejka, którą nosi się na skórze przez cały tydzień. Przykleja się go po zewnętrznej stronie ramienia, na plecach, z tyłu lub na brzuchu. Plaster wymienia się co tydzień przez 3 tygodnie, a następnie zwykle robi się tygodniową przerwę.
Niektóre kobiety skarżą się, że plaster odpada lub podrażnia skórę w miejscu jego naklejenia.
Pierścień?
to kolejna opcja. Sprzedawany pod nazwą Annovera lub NuvaRing, jest to mały pierścień, który wkłada się do pochwy, podobnie jak tampon. Pozostawia się go na 3 tygodnie. Po tym czasie należy zrobić tydzień przerwy, aby umożliwić sobie wystąpienie miesiączki. W przypadku leku Annovera należy ponownie założyć pierścień. W przypadku NuvaRing zakłada się nowy pierścień.
Może się zdarzyć, że pierścień wypadnie zanim nadejdzie czas na jego wymianę. W takim przypadku wystarczy go opłukać i włożyć z powrotem. Jeżeli pierścień jest uszkodzony, należy założyć nowy.
Plaster i pierścień nie są tak skuteczne jak pigułki, wkładki wewnątrzmaciczne, implanty czy zastrzyki. Jednak niektóre kobiety nadal stosują plastry i pierścień, ponieważ czują większą kontrolę nad metodą, którą mogą przerwać w dowolnym momencie bez wizyty u lekarza.
