Dowiedz się, czym jest monofobia, jaki może mieć wpływ na twoje życie i jak można sobie z nią radzić.
Eksperci uważają, że monofobia jest częścią grupy zaburzeń psychicznych znanych jako zespół agorafobii. Agorafobia to ostry lęk przed przebywaniem na zewnątrz lub w obcym miejscu. Istnieją różne stopnie nasilenia monofobii: niektórzy ludzie wymagają, aby towarzyszyła im konkretna osoba, inni - aby jakakolwiek inna osoba znajdowała się w tym samym pomieszczeniu, a jeszcze inni - aby ktoś był w domu.
Fobia ta może objawiać się na różne sposoby, w tym:
-
Strach przed oddzieleniem się od konkretnej osoby
-
Strach przed byciem samemu w domu
-
Strach przed samotnym przebywaniem w miejscach publicznych
-
Strach przed poczuciem osamotnienia lub izolacji
-
Strach przed samotnym stawieniem czoła niebezpiecznej sytuacji
-
Strach przed życiem w pojedynkę
-
Strach przed poczuciem osamotnienia lub samotności
Symptomy monofobii
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego zawiera listę szczegółowych kryteriów rozpoznawania fobii:?
-
Nieuzasadniony lub nadmierny lęk wywołany przez określone wydarzenie lub sytuację, np. samotność
-
Natychmiastowa reakcja lękowa, która nie jest proporcjonalna do niebezpieczeństwa lub zagrożenia
-
Uznanie, że strach nie jest uzasadniony lub nie jest proporcjonalny do sytuacji
-
Unikanie sytuacji, jeśli tylko jest to możliwe
-
Ogromny niepokój w sytuacji
-
Strach, który wpływa na zdolność osoby do chodzenia do szkoły, pracy lub prowadzenia życia towarzyskiego
-
Strach utrzymujący się dłużej niż sześć miesięcy
-
Lęk, który nie jest wynikiem innego zaburzenia
Zasadniczo fobia to lęk lub poziom niepokoju utrzymujący się przez długi czas i mający poważny wpływ na jakość życia. Podczas gdy większość ludzi ma awersję lub niechęć do pewnych wydarzeń, sytuacji lub rzeczy, fobia jest zjawiskiem bardziej ekstremalnym i często wymaga profesjonalnej pomocy.
Monofobia jest powiązana z innymi formami lęku społecznego, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki nawiązujesz kontakt z innymi ludźmi wokół siebie.
Doświadczanie sytuacji, które wyzwalają monofobię, może również powodować objawy fizyczne, w tym:
-
Pocenie się
-
Drżenie lub trzęsienie się
-
Dreszcze lub uderzenia gorąca
-
Trudności w oddychaniu lub spłycenie oddechu
-
Uczucie dławienia się
-
Zwiększona częstość akcji serca (tachykardia)
-
Ucisk lub ból w klatce piersiowej?
-
Nudności lub rozstrój żołądka
-
Suchość w ustach lub dzwonienie w uszach
-
Zawroty głowy lub omdlenia
-
Dezorientacja lub splątanie
Przyczyny monofobii
Fobie wywołują uczucie strachu i niepokoju tak silne, że mają wpływ na codzienne życie i rutynę. Fobia wywołuje w organizmie reakcję systemu "walcz lub uciekaj", powodując, że mózg zaczyna wierzyć w bezpośrednie niebezpieczeństwo. Ludzie mogą nabawić się fobii z wielu różnych powodów, w tym:
-
Biologiczne. Neuroprzekaźniki w mózgu mogą reagować w nieoczekiwany sposób na pewne dane wejściowe, co sprawia, że mózg uważa, że grozi nam niebezpieczeństwo ze strony określonej osoby, rzeczy lub sytuacji.
-
Genetyczne i rodzinne. Tendencję do wysokiego poziomu lęku i niepokoju można odziedziczyć po rodzicach. Podobnie, dziecko może być świadkiem lęku członka rodziny przed jakąś sytuacją (np. samotnością) i może nauczyć się bać tego samego.
-
Środowiskowe. Trauma lub doświadczenie sytuacji, w której samotność wywołuje silny lęk, może powodować monofobię.
Naukowcy nie mają całkowitej jasności co do przyczyn fobii takich jak monofobia, ale wielu z nich przypuszcza, że tego rodzaju złożone fobie są spowodowane kombinacją tych czynników. W wielu przypadkach, choć nie zawsze, fobie mogą być częściowo związane z wydarzeniami lub doświadczeniami z dzieciństwa.
Diagnozowanie monofobii
Fobię taką jak monofobia może zdiagnozować specjalista z zakresu zdrowia psychicznego. Po zdiagnozowaniu autofobii, monofobii lub izolofobii, lekarz może pomóc pacjentowi w podjęciu kolejnych kroków na drodze do wyzdrowienia. ?
W procesie diagnozowania monofobii lekarz prawdopodobnie zapyta o historię choroby i stan zdrowia fizycznego pacjenta. Lekarz będzie potrzebował opisu sytuacji, które wywołują u Ciebie skrajny lęk.
Lekarz lub psychiatra może zastosować test zwany testem behawioralnym unikania (BAT), aby zmierzyć nasilenie lęku lub niechęci do przebywania w samotności. Jest to narzędzie, którego specjaliści używają do oceny nasilenia lęku lub unikania czegoś konkretnego. ?
Leczenie monofobii
Podobnie jak w przypadku wielu innych fobii sytuacyjnych, monofobię można leczyć za pomocą psychoterapii. Istnieje kilka sposobów, w jakie terapeuta może pomóc w zwalczaniu lęku przed samotnością.
Terapia ekspozycyjna. Ta forma terapii polega na stopniowym zwiększaniu czasu, przez jaki dana osoba jest wystawiona na działanie rzeczy lub sytuacji, której się boi. Wykazano naukowo i klinicznie, że terapia ekspozycyjna pomaga ludziom w przezwyciężaniu pewnych rodzajów lęków i fobii.
Terapia poznawczo-behawioralna. Jedna z najszerzej stosowanych i najlepiej zbadanych form psychoterapii, terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest połączeniem dwóch rodzajów terapii: poznawczej i behawioralnej. Koncepcja polega na zidentyfikowaniu problemów lub czynników wyzwalających i zbadaniu racjonalnych myśli i wiedzy na temat sytuacji, a także reakcji emocjonalnych. Przerwanie szkodliwych wzorców myślenia i zachowania może być bardzo pomocne w radzeniu sobie z fobiami.
Leki. Istnieje wiele leków, które mogą być przydatne w radzeniu sobie z fobiami lub skrajnym niepokojem, jaki mogą wywoływać. Leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe i uspokajające mogą być pomocne dla osoby cierpiącej na monofobię w różnych kontekstach. Każdy z tych rodzajów leków musi być przepisany przez lekarza i stosowany tylko pod jego nadzorem.
