ADHD Terapia behawioralna dla dzieci

Lekarze zalecają terapię behawioralną jako pierwszą metodę leczenia dzieci z ADHD. wyjaśnia lekarz.

Bez względu na to, w jakim wieku jest Twoje dziecko, eksperci twierdzą, że jest to pierwszy krok w kierunku skutecznego zarządzania objawami ADHD.

Terapia behawioralna nie jest psychoterapią ani terapią przez zabawę. Koncentruje się na działaniach, a nie na emocjach. Może nauczyć dziecko, jak zamienić negatywną, zakłócającą energię na pozytywne myśli i działania. A wszystko zaczyna się w domu - od Ciebie, rodzica.

Terapia behawioralna nie jest tym samym, co terapia ADHD lub terapia zajęciowa. Trenerzy ADHD mogą być dodatkiem do zespołu dziecka, aby pomóc w osiągnięciu konkretnych celów, ale nie są terapeutami ani lekarzami. Terapia zajęciowa pomaga w rozwijaniu umiejętności wykonywania codziennych zadań.

Kiedy należy zacząć

Ogólnie rzecz biorąc, lekarze zalecają terapię behawioralną od razu po zdiagnozowaniu ADHD u dziecka. Jeśli diagnozę postawiono w okresie przedszkolnym (w wieku 4 lub 5 lat), terapia behawioralna jest zazwyczaj jedyną stosowaną metodą leczenia. Badania wykazują, że terapia behawioralna działa równie dobrze jak leki u małych dzieci. Jeśli stan Twojego przedszkolaka nie poprawia się lub objawy są umiarkowane lub ciężkie, lekarz może przepisać leki.

Amerykańska Akademia Pediatrii (AAP) zaleca terapię behawioralną w połączeniu z lekami dla dzieci w wieku 6 lat i starszych. Leczenie skojarzone jest czasem określane jako podejście multimodalne.

W przypadku małych dzieci niektórzy terapeuci stosują terapię przez zabawę, która wykorzystuje zabawę jako sposób na to, aby dziecko mogło mówić o swoich doświadczeniach i uczuciach. Jednak badania nie wykazały, że terapia zabawą lub terapia rozmową łagodzi objawy ADHD u małych dzieci, zgodnie z CDC.

Szkolenie dla rodziców

Głównymi opiekunami w terapii behawioralnej są dorośli, którzy wychowują dziecko - często rodzic lub rodzice. Treningi dla rodziców uczą ich umiejętności i podejścia, które są im potrzebne w tej pracy.

Szkolenie rodziców jest jedynym rodzajem terapii, który CDC zaleca dla małych dzieci z ADHD. Rodzic będzie miał zazwyczaj co najmniej 8 sesji z terapeutą, aby nauczyć się strategii, które będą potrzebne i zapewnić wsparcie i informacje zwrotne.

Szkolenie w zakresie radzenia sobie ze stresem może być również pomocne dla rodziców. Może ono pomóc w znalezieniu sposobów na zachowanie spokoju, gdy rodzic czuje się sfrustrowany objawami ADHD u swojego dziecka.

Pomocne są również inne osoby, które spędzają czas z dzieckiem, takie jak nauczyciele lub opiekunowie. Chodzi o to, aby otoczyć dziecko osobami, które będą konsekwentnie i skutecznie zachęcać do pozytywnych zachowań i zniechęcać do tych niezbyt dobrych.

Jak zacząć

Niektórzy rodzice wybierają terapeutę behawioralnego ADHD, ale nie trzeba chodzić do specjalnego doradcy. Istnieją klasy terapii behawioralnej ADHD, które szkolą rodziców. Zapytaj lekarza swojego dziecka, czy zajęcia są dostępne w Twojej okolicy. Czasami są one wymienione pod takimi nazwami, jak:

• Szkolenie dla rodziców z zakresu zarządzania zachowaniami

• Trening behawioralny dla rodziców

• Trening zachowań rodzicielskich

• Trening rodzicielski

Podczas zajęć terapeuta uczy, jak ustalać i przestrzegać zasad oraz jak reagować na zachowania związane z ADHD. Zajęcia odbywają się zwykle raz w tygodniu przez około 3 do 4 miesięcy. Badania wykazują, że takie szkolenie nie tylko pomaga wyeliminować negatywne zachowania dziecka, ale także zbliża do siebie obie strony.

Cele terapii

Dzieci z ADHD często mają problemy z usiedzeniem w miejscu. Mogą być impulsywne i niespokojne. To może utrudniać im skupienie uwagi. Może to również powodować zakłócenia w klasie i w domu. Terapia behawioralna uczy dziecko umiejętności, które mogą mu pomóc. Są to:

• Wzmacniają dobre zachowania

• Ograniczanie zachowań zakłócających porządek

• Nauczyć dziecko, jak wyrażać uczucia w spokojny sposób

Zaczyna się od trzech podstawowych kroków:

Konkretne techniki terapii behawioralnej obejmują:

• Pozytywne wzmacnianie. Nagradzaj dziecko za dobre zachowanie. Przykład: Jeśli prawidłowo i na czas odrobisz pracę domową, będziesz mógł zagrać w grę wideo.

• Gospodarka żetonowa. Łączy ona w sobie idee nagrody i konsekwencji. Nauczyciele często stosują tę metodę, rozdając np. naklejki z gwiazdkami, ale tę samą zasadę należy stosować także w domu.

• Koszt reakcji. Niepożądane zachowanie prowadzi do utraty przywilejów lub nagród. Przykład: Jeśli nie odrabiasz pracy domowej, tracisz czas spędzony przy komputerze.

• Przerwa. Ta powszechna konsekwencja jest często stosowana, gdy przedszkolaki źle się zachowują. Przykład: Jeśli uderzysz swoją siostrę, musisz przez kilka minut siedzieć cicho sam.

W szkole

Nauczyciele mogą chwalić dziecko słowami lub podawać przedmioty uspokajające, które dziecko może trzymać w ciszy, jednocześnie zwracając uwagę na lekcję. W przypadku starszych dzieci nauczyciel może używać sygnałów ręcznych do prywatnej komunikacji z dzieckiem podczas lekcji. Inne techniki stosowane w szkole, zwane ułatwieniami, obejmują:

• inne miejsce rozwiązywania quizów i testów

• Przeniesienie biurka dziecka

• Dłuższy czas rozwiązywania testów

• Zmodyfikowane zadania domowe

• Zajęcia z umiejętności społecznych, edukacja specjalna lub plan behawioralny

• Umożliwienie wyjścia z sytuacji bez wyjścia (bieganie do biblioteki za nauczycielem itp.)

• Selektywne ignorowanie niewłaściwego zachowania

• Usuwanie uciążliwych przedmiotów, takich jak gumki lub inne materiały rozpraszające uwagę

Czego możesz się spodziewać

Terapia behawioralna, stosowana z lekami lub bez nich, może pomóc dziecku ograniczyć objawy nadpobudliwości, impulsywności i nieuwagi. Terapia behawioralna może pomóc dziecku w osiąganiu lepszych wyników w szkole, ale trzeba się jej trzymać i być konsekwentnym. Pamiętaj, że nauczenie się nowych umiejętności wymaga czasu. Nie oczekuj zmian od razu. Na początku poprawa zachowania może następować powoli. Ale dzięki cierpliwości, wytrwałości i pracy zespołowej powinno być coraz lepiej.