Naukowcy twierdzą, że osoby z historią hospitalizacji, cukrzycą i wyższym wskaźnikiem masy ciała były najbardziej narażone na rozwój długiego COVID. Rodzaj ubezpieczenia posiadanego przez pacjentów również wydawał się być czynnikiem, choć badacze nie podali przyczyny tego zjawiska.
U 30% pacjentów biorących udział w badaniu COVID rozwinął się długi COVID
Ralph Ellis
U około 30% pacjentów z grupy COVID-19 rozwinął się stan znany jako long COVID, stwierdzili naukowcy z UCLA w badaniu opublikowanym w Journal of General Internal Medicine.
Naukowcy z UCLA przebadali 1038 osób zapisanych do programu ambulatoryjnego UCLA COVID w okresie od kwietnia 2020 do lutego 2021 roku. Naukowcy odkryli, że u 309 z nich rozwinęło się długie COVID.
Diagnoza długiego COVID pojawiała się, jeśli pacjent odpowiadający na pytania kwestionariusza zgłaszał utrzymujące się objawy po 60-90 dniach od zakażenia lub hospitalizacji. U osób hospitalizowanych najbardziej uporczywymi objawami były zmęczenie (31%) i duszność (15%). Wśród pacjentów ambulatoryjnych 16% zgłosiło utratę węchu.
Wyniki badania różnią się od wyników wcześniejszych badań. Na przykład w badaniu przeprowadzonym przez University of California-Davis oszacowano, że u 10% pacjentów leczonych z powodu COVID-19 występują objawy długookresowe. W badaniu przeprowadzonym w 2021 roku przez Penn State University stwierdzono, że u ponad połowy pacjentów z COVID-19 na całym świecie wystąpią objawy długofalowe.
Część tej rozbieżności można przypisać temu, że nie istnieje oficjalna, powszechnie akceptowana definicja długiego COVID. CDC twierdzi, że oznacza ona pacjentów, którzy doświadczają nowych, powracających lub trwających problemów zdrowotnych 4 lub więcej tygodni po pierwszym zakażeniu koronawirusem. Natomiast w badaniu UCLA uwzględniono pacjentów, u których objawy utrzymują się od 60 do 90 dni po zakażeniu.
Mimo to zespół badawczy z UCLA zwrócił uwagę na dane demograficzne i charakterystykę kliniczną w celu opracowania skutecznego leczenia.
Naukowcy stwierdzili, że osoby, które w przeszłości były hospitalizowane, chorowały na cukrzycę i miały wyższy wskaźnik masy ciała, były najbardziej narażone na rozwój długiego COVID. Rodzaj ubezpieczenia posiadanego przez pacjentów również wydawał się być czynnikiem, choć badacze nie podali przyczyny tego zjawiska.
Zaskakująco, pacjenci z ubezpieczeniem komercyjnym mieli dwukrotnie większe prawdopodobieństwo rozwoju [długiego COVID] w porównaniu z pacjentami z ubezpieczeniem Medicaid, jak wynika z badania. Związek ten będzie ważny do dalszego zbadania, aby zrozumieć, czy status ubezpieczenia w tej grupie reprezentuje niezmierzone czynniki demograficzne lub narażenie.
Starszy wiek i status socjoekonomiczny nie były w tym badaniu związane z długim czasem trwania COVID - co jest niespodzianką, ponieważ te cechy często wiążą się z ciężką chorobą i wyższym ryzykiem zgonu z powodu COVID-19, powiedział UCLA.
Słabe strony badania obejmują subiektywny charakter oceny objawów przez pacjentów oraz ograniczoną liczbę ocenianych objawów, powiedział UCLA.
Badanie to ilustruje potrzebę obserwowania zróżnicowanych populacji pacjentów w celu zrozumienia długiego przebiegu choroby COVID i oceny, w jaki sposób czynniki indywidualne, takie jak istniejące wcześniej choroby współistniejące, czynniki socjodemograficzne, status szczepienia i typ wariantu wirusa, wpływają na rodzaj i utrzymywanie się długich objawów COVID, powiedział dr Sun Yoo, asystent profesora klinicznego w dziedzinie nauk o zdrowiu w szkole medycznej UCLA.
