Lekarze twierdzą, że ludzie kolorowi ponoszą konsekwencje długiej karencji.

Lisa Rapaport

12 września 2022 - Od pierwszych dni pandemii COVID-19, ludzie kolorowi byli najbardziej dotknięci przez wirusa. Teraz, wielu lekarzy i badaczy widzi duże dysproporcje powstają w tym, kto dostaje opiekę dla długiego COVID.

Długie COVID może wpływać na pacjentów ze wszystkich środowisk. Ale wiele z tych samych kwestii, które sprawiły, że wirus jest szczególnie niszczący w społecznościach kolorowych, kształtują również, kto jest diagnozowany i leczony na długi COVID, mówi Alba Miranda Azola, MD, współdyrektor zespołu Post-Acute COVID-19 w Johns Hopkins University School of Medicine w Baltimore.

Pacjenci rasy innej niż biała są bardziej skłonni do braku dostępu do podstawowej opieki zdrowotnej, napotykają bariery ubezpieczeniowe, aby zobaczyć specjalistów, zmagają się z czasem wolnym od pracy lub transportem na wizyty, a także mają bariery finansowe do opieki, ponieważ współpłacenie za terapię spiętrza się.

"Mamy bardzo skrzywioną populację zamożnych ludzi rasy kaukaskiej, którzy przychodzą do naszej kliniki, ponieważ mają możliwość dostępu do opieki, mają dobre ubezpieczenie, szukają w Internecie i znajdują nas" - mówi Azola.

Taka mieszanka pacjentów w klinice Azoli nie pasuje do demografii Baltimore, gdzie większość mieszkańców jest czarna, połowa z nich zarabia mniej niż 52 000 dolarów rocznie, a 1 na 5 osób żyje w ubóstwie. I to nie jest wyjątkowe dla Hopkinsa. Wielu z dziesiątek specjalistycznych klinik COVID, które powstały w całym kraju, również obserwuje nierówny udział zamożnych białych pacjentów, mówią eksperci.

Jest to również mieszanka pacjentów, która prawdopodobnie nie odzwierciedla tego, kto jest najbardziej predysponowany do długiego COVID.

Według CDC, podczas pandemii, osoby, które zidentyfikowały się jako czarnoskóre, latynoskie lub należące do Indian amerykańskich lub rdzennych mieszkańców Alaski, były częściej diagnozowane z COVID niż osoby, które zidentyfikowały się jako białe. Te osoby kolorowe były również co najmniej dwukrotnie bardziej narażone na hospitalizację z ciężkimi infekcjami i co najmniej 70% bardziej narażone na śmierć.

"Dane wielokrotnie pokazują nieproporcjonalny wpływ COVID-19 na populacje mniejszości rasowych i etnicznych, a także inne grupy ludności, takie jak osoby mieszkające na obszarach wiejskich lub przygranicznych, osoby doświadczające bezdomności, pracownicy podstawowi i pierwszoplanowi, osoby niepełnosprawne, osoby z zaburzeniami używania substancji, osoby uwięzione i osoby urodzone poza USA", John Brooks, MD, główny oficer medyczny ds. odpowiedzi na COVID-19 w CDC, powiedział podczas zeznań przed podkomisją ds. zdrowia w Izbie Amerykańskiej ds. Energii i Handlu w kwietniu 2021 r.

"Chociaż nie mamy jeszcze jasnych danych na temat wpływu warunków post-COVID na populacje mniejszości rasowych i etnicznych oraz inne społeczności znajdujące się w niekorzystnej sytuacji, uważamy, że prawdopodobnie będą one nieproporcjonalnie dotknięte ... i mniej prawdopodobne, że będą miały dostęp do usług opieki zdrowotnej" - powiedział wtedy Brooks.

Obraz, który wyłania się z długiego COVID sugeruje, że stan ten dotyka około 1 na 5 dorosłych. Jest on bardziej powszechny wśród dorosłych Latynosów niż wśród osób, które identyfikują się jako czarne, azjatyckie lub białe. Jest również bardziej powszechne wśród tych, którzy identyfikują się jako inne rasy lub wiele ras, zgodnie z danymi zebranymi przez CDC.

Trudno powiedzieć, jak dokładne jest to ujęcie, ponieważ badacze muszą wykonać lepszą pracę w zakresie identyfikacji i śledzenia osób z długim COVID, mówi Monica Verduzco-Gutierrez, MD, przewodniczący medycyny rehabilitacyjnej i dyrektor COVID-19 Recovery Clinic na University of Texas Health Science Center w San Antonio. Głównym ograniczeniem badań takich jak te wykonane przez CDC w celu monitorowania długiego COVID jest to, że tylko ludzie, którzy zdają sobie sprawę, że mają warunek, mogą zostać policzeni.

"Niektóre osoby z historycznie marginalizowanych grup mogą mieć mniejszą świadomość zdrowotną, aby wiedzieć o skutkach długiego COVID", mówi.

Brak świadomości może powstrzymać ludzi z uporczywymi objawami od szukania pomocy medycznej, pozostawiając wiele przypadków długiego COVID bez diagnozy.

Kiedy niektórzy pacjenci szukają pomocy, ich skargi mogą nie zostać uznane lub zrozumiane. Często uprzedzenia kulturowe lub rasizm strukturalny mogą stanąć na drodze do diagnozy i leczenia, mówi Azola.

"Nienawidzę tego mówić, ale prawdopodobnie istnieje stronniczość wśród dostawców", mówi. "Na przykład, jestem Portorykańczykiem, a sposób, w jaki opisujemy objawy jako Latynosi, może brzmieć przesadnie lub może być pomijany lub zagubiony w tłumaczeniu. Myślę, że brakuje nam wielu pacjentów, którzy są diagnozowani lub kierowani do specjalistów, ponieważ lekarz pierwszego kontaktu, z którym się spotykają, być może skłania się do tego kulturowego uprzedzenia, myśląc, że to tylko Latynos jest dramatyczny."

Istnieją pewne dowody na to, że leczenie długiego COVID może się różnić w zależności od rasy, nawet jeśli objawy są podobne. Jedno badanie ponad 400.000 pacjentów, na przykład, nie znaleziono różnic rasowych w proporcji ludzi, którzy mają sześć wspólnych długich objawów COVID: duszność, zmęczenie, osłabienie, ból, kłopoty z umiejętnościami myślenia i trudny czas poruszania się. Pomimo tego, pacjenci Black byli znacznie mniej skłonni do otrzymania ambulatoryjnych usług rehabilitacyjnych w celu leczenia tych objawów.

Benjamin Abramoff, MD, który prowadzi współpracę w zakresie long COVID dla American Academy of Physical Medicine and Rehabilitation, rysuje podobieństwa między tym, co dzieje się z long COVID do innego powszechnego problemu zdrowotnego, często niedocenianego wśród kolorowych pacjentów: bólu. Zarówno w przypadku długiego COVID, jak i przewlekłego bólu, jedną z głównych barier w opiece jest "po prostu bycie traktowanym poważnie przez dostawców", mówi.

"Istnieją znaczące dowody na to, że uprzedzenia rasowe doprowadziły do mniejszego przepisywania leków przeciwbólowych ludziom koloru" - mówi Abramoff. "Tak jak ból może być trudny do uzyskania obiektywnych pomiarów, długie objawy COVID mogą być również trudne do obiektywnego pomiaru i wymaga zaufania między dostawcą a pacjentem".

Geografia może być kolejną barierą w opiece, mówi Aaron Friedberg, MD, kliniczny współprowadzący Post-COVID Recovery Program w Ohio State University Wexner Medical Center. Wiele społeczności najbardziej dotkniętych przez COVID - szczególnie w dzielnicach miejskich o wysokim stopniu ubóstwa - od dawna miało ograniczony dostęp do opieki. Pandemia pogłębiła braki kadrowe w wielu szpitalach i klinikach w tych społecznościach, pozostawiając pacjentom jeszcze mniej opcji w pobliżu domu.

"Często mam pacjentów, którzy jadą kilka godzin, aby przyjść do naszej kliniki, a to może stworzyć znaczne wyzwania zarówno ze względu na obciążenie finansowe i czas wymagany do koordynowania tego rodzaju podróży, ale także dlatego, że objawy po COVID mogą sprawić, że tolerowanie tego rodzaju podróży będzie niezwykle trudne" - mówi Friedberg.

Mimo, że pełny obraz tego, kto jest nosicielem COVID - i kto jest leczony i ma dobre wyniki - wciąż się wyłania, to w tym momencie pandemii jest jasne, że dostęp nie jest równy dla wszystkich i że wielu pacjentów o niskich dochodach i rasy białej nie ma dostępu do potrzebnego leczenia, mówi Friedberg.

"Jedną rzeczą, która jest jasna, jest to, że istnieje wiele osób cierpiących samotnie z powodu tych warunków", mówi.