Słuchanie dzieci

Słuchanie swoich dzieci to umiejętność, której wielu rodziców może nie posiadać, ale którą można łatwo nabyć.

By Denise Mann Reviewed by Charlotte E. Grayson Mathis, MD Od lekarza Archives

Czy naprawdę słuchasz swoich dzieci? A czy one słuchają ciebie?

Mówią: "Trzymałem tylko te papierosy dla przyjaciela". Mówisz: "MASZ SZLABAN NA CAŁE ŻYCIE. CZY NIE WIECIE, ŻE PALENIE WAS ZABIJE!"

Mówisz: "Nie bierz narkotyków. Nie pij alkoholu. Nie pal." Twoje dziecko słyszy: bla bla bla.

Czy można uniknąć tych ciągłych sporów i rozłąki ze swoimi dziećmi? Zdecydowanie tak, mówią eksperci doktora. Absolutnie możesz mówić tak, aby twoje dzieci słuchały, i słuchać tak, aby twoje dzieci mówiły.

Ale jak złamać kod młodości - bez uciekania się do "LOL", "BRB", "TTYL" lub innych irytujących - ale popularnych - kidizmów? Oto, co eksperci mają do powiedzenia na temat słuchania dzieci i sprawiania, by słuchały Ciebie.

Słuchaj uważnie.

Na początek, słuchanie swoich dzieci sprawia, że chętniej słuchają ciebie, mówią eksperci doktora.

"Najważniejszym sposobem mówienia, aby twoje dziecko słuchało, jest słuchanie dziecka", mówi nowojorski psychoanalityk Gail Saltz, MD, autor kilku książek, w tym Getting Smart About Your Private Parts. "Jeśli czują się słuchane również, są bardziej prawdopodobne, że będą w stanie słuchać i poczują się bardziej zrozumiane, mają większe zaufanie i będą bardziej zainteresowane tym, co masz do powiedzenia".

Mark Kopta, PhD, przewodniczący i profesor psychologii na Uniwersytecie w Evansville, w Indianie, zgadza się. "Masz o wiele większe szanse, aby dziecko cię słuchało, jeśli najpierw ty je wysłuchasz" - mówi. "Moja złota zasada brzmi: 'Kiedy masz problem z dzieckiem, najpierw je wysłuchaj, a potem empatyzuj z nim'".

Oto jak: "Pierwszą rzeczą, którą bym zrobił, jest wysłuchanie dziecka lub nastolatka, następnie odzwierciedlenie tego, jak myślisz, że się czują, a potem przejście do omawianej kwestii" - radzi. Na przykład, jeśli przyłapiesz dziecko z paczką papierosów, zapytaj je o to i posłuchaj, co powie. Następnie zachęcaj dziecko do mówienia o swoich uczuciach i odzwierciedlaj je jak najdokładniej. Być może spróbował palić, bo wszyscy jego koledzy to robili, albo dlatego, że chciał się wydawać starszy - są to dwa silne impulsy dla podatnych na wrażenia nastolatków. Może mieć papierosy z wielu powodów, więc ważne jest, aby nie przesadzać. Kiedy już ustalisz, co się dzieje, będziesz w stanie lepiej poradzić sobie z sytuacją.

Najpierw wysłuchaj siebie.

Według Amerykańskiej Akademii Pediatrii (AAP) ważne jest, aby zastanowić się, co zamierzamy powiedzieć, zanim odpowiemy dziecku. Rodzice często wypowiadają ostre słowa ze złości lub frustracji. Możesz naprawdę nie mieć na myśli gniewnych słów, ale twoje dziecko może nigdy ich nie zapomnieć. "Bezmyślne komentarze lub żarty, które dla Ciebie wydają się przypadkowe, mogą być raniące dla Twojego dziecka" - stwierdza AAP. "Zwroty takie jak 'Ty głupi idioto', 'To głupie pytanie' lub 'Nie zawracaj mi głowy' sprawiają, że dziecko czuje się bezwartościowe i niechciane i mogą poważnie zaszkodzić jego poczuciu własnej wartości". Jeśli stale krytykujesz lub stawiasz dziecko w dołku, może ono wahać się, czy zadawać ci pytania lub słuchać tego, co masz do powiedzenia.

Nie pouczaj.

Kiedy masz głos, "wykładanie nie jest dobrym sposobem na skłonienie dziecka do słuchania", mówi Saltz. Zamiast tego staraj się prowadzić "wciągającą rozmowę i rozmowę, w której pytasz, co myślą, i wspierasz ich własny proces myślenia i autonomię" - mówi. Na przykład, "zapytaj swoje dzieci: 'Co sądzisz o narkotykach, alkoholu, seksie lub sposobie, w jaki nauczyciel poradził sobie z konkretną sytuacją?', a w ten sposób możesz rozpocząć dyskusję, w której będzie można dać coś od siebie, a one będą bardziej skłonne do wysłuchania twoich myśli", mówi Saltz.

"Zadawaj nastolatkom pytania i pozwól im wyciągać własne wnioski - na przykład 'Jakie są złe strony brania narkotyków?' - w przeciwieństwie do mówienia 'To są złe strony brania narkotyków'" - dodaje Kopta. "To wszystko wraca do pragnienia niezależności nastolatka".

Bądź w pobliżu -- dużo.

"Każdy chce, aby było dobre ustawienie i czas na ważną rozmowę ze swoimi dziećmi, ale dzieci działają na swoim własnym harmonogramie, więc najważniejszą rzeczą jest zrobienie czasu, aby być w pobliżu" Saltz mówi lekarzowi. "Chcesz możliwości, które nie czują się zbyt wysoko pod presją, jak 'teraz będziemy mieć rozmowę'".

Jeśli poruszasz niewygodny temat, taki jak narkotyki lub seks, rozmowy twarzą w twarz mogą utrudnić sprawę. Zamiast tego spróbuj porozmawiać w samochodzie, gdzie dziecko może patrzeć na tył twojej głowy, lub podczas spaceru, kiedy jesteście z boku na bok.

Daj dziecku przestrzeń.

Kiedy dziecko zaczyna odpowiadać ci jednosylabowymi odpowiedziami, zrób krok do tyłu, mówi Saltz. "Zapytaj je, co czuje, co, miejmy nadzieję, pomoże mu zastanowić się nad tym, dlaczego udziela jednosylabowych odpowiedzi" - mówi. Następnie powiedz: "Chciałbym o tym porozmawiać, ale jeśli czujesz, że nie możesz w tej chwili, możemy się przegrupować za kilka godzin lub jutro".

Zainspiruj swoje dziecko.

"Tak często rodzice mówią 'nie zachodź w ciążę, nie zarażaj się chorobami przenoszonymi drogą płciową i nie bierz narkotyków', a to są trzy przygnębiające rozmowy" - wskazuje rabin Shmuley Boteach, nowojorski doradca rodzinny i związkowy oraz gospodarz programu The Learning Channel's Sholom in the Home.

"Jaką inspirację wyniosłyby z tych rozmów jakiekolwiek dzieci?", pyta Boteach, autor kilku książek, w tym nadchodzącej Sholom in the Home. "Zamiast tego staraj się prowadzić inspirujące rozmowy, które dają dzieciom poczucie tego, co jest ważne" - mówi ten ojciec ośmiu osób. "Kiedy twoje dzieci wracają do domu, zapytaj je, co wydarzyło się w szkole i miej dla nich opowieść".

Nie krzycz.

"

Bądź surowy, ale jeśli krzyczysz na dzieci, to pokazuje, że nie panujesz nad sobą i tworzysz niespokojne środowisko" - mówi Boteach. "W domu musi być spokojne środowisko". Pamiętaj, że dzieci rozwijają się w stabilności. "Rozmawiaj z dziećmi, podawaj im ścisłe zasady, wyjaśniaj je i karz dzieci, gdy jest to konieczne, ale nie trać kontroli i nie krzycz" - radzi.

Podkreślaj to, co pozytywne.

Spraw, aby pozytywy zrównały się z negatywami, mówi Kopta. "Ludzie rzadko zmieniają się z powodu negatywnych konsekwencji, inaczej nikt by nie palił, nie pił i nie przejadał się", mówi lekarzowi. "Nie wystarczy powiedzieć dziecku, żeby nie paliło, nie piło, nie brało narkotyków, jeśli nie przedstawi się alternatywnych rzeczy, które dadzą mu dobre uczucia -- jak sport, muzyka, sztuka, relacje z innymi.