Z archiwum lekarza
Włącz wiadomości, a zobaczysz brutalne obrazy z najnowszej katastrofy - strzelec zabija ponad 30 osób na kampusie Virginia Tech. Zerknij na pierwszą stronę gazety, aby zobaczyć następstwa najnowszej katastrofy - naturalnej lub spowodowanej przez człowieka.
Po pewnym czasie ten ciągły napływ brutalnych obrazów wywołuje u dorosłych odrętwienie.
Tego samego nie można powiedzieć o dzieciach.
"Jako kultura staliśmy się niesamowicie uwrażliwieni na przemoc. Jesteśmy przyzwyczajeni do jednej katastrofy po drugiej" - mówi Susan Villani, dyrektor medyczny programów szkolnych w Kennedy Krieger Institute w Baltimore, Md.
"Ale ten [brutalny obraz] może być pierwszym dla dziecka. Martwię się, że nie ma przerwy w zasięgu wzroku dla naszych dzieci, ponieważ sami dorośli stali się tak wygodni z przemocą" - mówi.
Wskazówki dotyczące poszczególnych grup wiekowych
W związku z napływem brutalnych obrazów w mediach rodzice zastanawiają się, ile powinni pozwalać oglądać swoim dzieciom. Jaki to ma wpływ? Jak powinni reagować?
Odpowiedzi, zdaniem ekspertów, zależą w dużej mierze od wieku dziecka.
Najmłodsze dzieci (w wieku od 0 do 6 lat)
Bardzo małe dzieci, w wieku od 0 do 3 lat, są zbyt małe, aby zrozumieć znaczenie brutalnych obrazów, wyjaśnia Lynn Hagan, PhD, licencjonowany kliniczny pracownik socjalny i ekspert w zakresie wpływu przemocy na dzieci. Ale to nie znaczy, że nie są nimi przerażone.
Dlatego ważne jest, aby rodzice oferowali uspokojenie małym dzieciom, które widzą lub słyszą o brutalnych obrazach. "Trzeba im powiedzieć, że są pod opieką rodziców" - mówi dr Michael Salamon, psycholog kliniczny z Nowego Jorku.
Ponadto, nigdy nie jest za wcześnie, aby wysyłać wiadomości o samodzielności, mówi Salamon. "Powiedz im: 'Nauczymy cię, jak dbać o siebie'", mówi.
Idealnie, mówią eksperci, najlepiej jest całkowicie unikać wystawiania bardzo małych dzieci na brutalne obrazy.
"W przypadku dzieci poniżej 6 roku życia, realistycznym rozwiązaniem jest zapewnienie im odpowiedniej ochrony" - mówi dr Nadine Kaslow, psycholog z wydziału psychiatrii i nauk behawioralnych Emory University.
Obejmuje to to, co podsłuchują z rozmów swoich rodziców. "Monitorujcie swoje rozmowy" - przestrzega dorosłych Kaslow.
Pomimo najlepszych starań rodziców, jest prawdopodobne, że najmłodsze oczy i uszy będą narażone na brutalne obrazy. Kiedy to się stanie, rodzice powinni zrobić trochę kontroli szkód.
Hagan oferuje następujące sugestie: "Utrzymuj swoją zwykłą rutynę; utrzymuj rzeczy tak normalne, jak to możliwe dla twojego dziecka. I powtórz, że nie zamierzasz ich porzucić".
Dzieci od 6 do 12 lat
Zazwyczaj dzieciom w tej grupie wiekowej "brakuje głębi konsekwencji", mówi doktor Hagan.
Dlatego ważne jest, aby rodzice byli dostępni, aby omówić, co jest za brutalnymi obrazami, których świadkami są ich dzieci. "Powiedz swoim dzieciom wielokrotnie, że jesteś tam, aby porozmawiać o tym z nimi", nalega Salamon.
Aby taka rozmowa była skuteczna, rodzice muszą wiedzieć, od czego zacząć. "Zapytaj, jak wiele wiedzą i rozumieją o tym, co się dzieje. Nie zakładaj niczego automatycznie" - mówi Hagan.
Jest prawdopodobne, że zainicjowanie rozmowy doprowadzi do ciągłego dialogu. "Bądź dostępny dla swoich dzieci. W miarę jak będą przetwarzać informacje, będą do Ciebie wracać" - mówi Hagan.
Nastolatki
Jeśli chodzi o ekspozycję nastolatków na brutalne obrazy, rodzice mogą i powinni przyjąć bezpośrednie, zaangażowane podejście, mówi Salamon. "Przejdź przez wiadomości, przeczytaj gazetę razem, omówić, co się dzieje", sugeruje.
Starsze dzieci narażone na kontakt z obrazami przemocy mogą przekonać się, że bycie częścią rozwiązania może być dla nich budujące. Na przykład, jeśli dojdzie do katastrofy naturalnej, rodzice mogą zasugerować dzieciom, aby skontaktowały się z lokalnym oddziałem Czerwonego Krzyża i dowiedziały się, w jaki sposób mogą pomóc jako wolontariusze.
Kiedy dzieci angażują się, zyskują poczucie kontroli, wyjaśnia Hagan. "To sprawia, że czują się jak oni robią różnicę", mówi lekarzowi.
Starsze dzieci mogą również znaleźć komfort w opracowywaniu planu działania, gdyby katastrofalne wydarzenie dotknęło ich własnego życia, sugeruje Brian Chu, PhD, asystent profesora psychologii na Rutgers University.
"Rozwiąż problem razem z dzieckiem" - mówi. Może to obejmować plany, jak rodzice i dzieci mogą utrzymywać ze sobą kontakt w razie tragedii, np. kontakt przez telefon komórkowy. Poziom szczegółowości, jaki rodzice oferują podczas takiej rozmowy, powinien zależeć od wieku, poziomu dojrzałości i ogólnego poziomu niepokoju dziecka - wyjaśnia Chu.
Ogranicz nadmierną ekspozycję w każdym wieku
Większość ekspertów zgadza się, że dzieci, niezależnie od wieku, nie powinny być narażone na nadmierną ilość brutalnych obrazów. Zobaczyć wybuch bomby to jedno. Oglądanie jej wielokrotnych detonacji może sprawić, że pojedynczy incydent będzie wydawał się o wiele większy, szczególnie dla widowni złożonej z małych dzieci.
Weźmy na przykład relacje z wydarzeń 9/11. "Małe dzieci widziały te obrazy i myślały, że było tam wiele samolotów" - mówi Kaslow.
Całodobowe przekazywanie wiadomości z wielu źródeł utrudnia ograniczenie ekspozycji. "To jest ciągłe. Mamy 24-godzinne stacje informacyjne, co prowadzi ludzi do przekonania, że żyją w niebezpiecznym środowisku" - mówi Villani.
Więc to do rodziców, aby monitorować ekspozycję. "Telewizja nie powinna być szumem w tle, zwłaszcza 24-godzinne programy informacyjne. Ten obraz wizualny jest kuszący, ale dzieci niekoniecznie mogą go przetwarzać", mówi Villani.
Strach to jedna z konsekwencji nadmiernej ekspozycji; niepożądane zmiany zachowania to kolejna. "W literaturze stwierdzono, że w niektórych przypadkach powtarzająca się ekspozycja na przemoc potęguje zmiany neurochemiczne w mózgu, które korelują z agresywnym zachowaniem" - mówi doktor Salamon.
Plus, mnóstwo dzieci potrzebują przerwy od prawdziwej przemocy, z którą konfrontują się w życiu codziennym. "Trzydzieści pięć procent dzieci jest wykorzystywanych seksualnie w czasie. Siedemdziesiąt procent dzieci w środowiskach miejskich są narażone na przemoc. Dlaczego mielibyśmy chcieć narażać je na jeszcze więcej?" pyta Salamon.
Oceń poziom strachu
Jeśli chodzi o ocenę wpływu brutalnych obrazów na dzieci, rodzice muszą wziąć pod uwagę coś więcej niż wiek. "To zależy również od konkretnego dziecka. Niektóre są o wiele bardziej wrażliwe niż inne" - mówi doktor Kaslow.
Uważnie oceniając reakcję dziecka w pierwszej kolejności, rodzice mogą uniknąć tworzenia atmosfery strachu, gdzie jeden nie istnieje. "Mów i słuchaj w sposób, który pozwala dzieciom wyrazić ich własne potencjalne lęki. Nie zakładaj, że mają reakcję, której być może nie mają" - mówi Chu.
Stwórz atmosferę bezpieczeństwa
Chociaż rodzice nie zawsze mogą przewidzieć, jak ich dzieci zareagują na brutalne obrazy, mogą podjąć konkretne kroki, aby stworzyć i utrzymać atmosferę bezpieczeństwa.
Zapewnienie bezpiecznego środowiska domowego prawdopodobnie znajduje się na szczycie listy. "Kiedy dzieci mogą przynajmniej wiedzieć, że ich dom jest bezpiecznym miejscem, to łagodzi ich poziom niepokoju" - mówi doktor Kaslow.
Umieszczanie gwałtownych wydarzeń w perspektywie pomaga też. "Powiedz im, że wydarzenia są rzadkie i że, ogólnie, świat jest bezpiecznym miejscem", sugeruje Hagan.
Pomimo najlepszych wysiłków rodziców, aby pomóc dzieciom utrzymać poczucie bezpieczeństwa i kontroli nad swoim życiem pośród niepokojących obrazów, poziom lęku może pozostać wysoki.
"Jeśli wydaje się, że to obsesja, która pochłania ich myśli lub działania, to trzeba się nią zająć" - mówi Kaslow.
Bo jedno jest pewne - przemoc na świecie nie zniknie.
-
Zobacz, jak inni radzą sobie z tą tragedią na forum wiadomości lekarskich A Health Cafe: Poznaj swoich sąsiadów.
