Pozytywny czas na wyjście

Jane Meredith Adams Z archiwum doktora

27 marca 2000 (San Francisco) -- Podczas gdy niektórzy eksperci od dyscypliny odrzucają pomysł przerw w nauce, Jane Nelsen, autorka książki Positive Time-Out, sugeruje modyfikację przerw w nauce, aby uczynić je pocieszającym doświadczeniem. Dzieci poniżej 3 roku życia nie powinny być umieszczane w żadnym czasie, mówi, ale starsze dzieci mogą mieć to, co nazywa "pozytywnymi przerwami". Oznacza to, że dziecko, często w towarzystwie rodzica, idzie do miejsca "dobrego samopoczucia", aby się uspokoić, zanim spróbuje wyciągnąć wnioski z konfliktu.

Niech dziecko stworzy miejsce time-out, zaopatrzy je w pluszaki i książki, i nazwie je nazwą: miejsce cichego czasu lub Hawaii. "Wiele osób sprzeciwia się, że pozytywny time-out jest nagrodą za złe zachowanie" - mówi Nelsen. "Ale źle zachowujące się dziecko to zniechęcone dziecko. Najskuteczniejszym sposobem radzenia sobie z niewłaściwym zachowaniem jest pomóc dzieciom poczuć się zachęconym, tak aby ich motyw do niewłaściwego zachowania został usunięty."

Proponuje ona takie podejście: "Czy pomogłoby ci pójście teraz do miejsca, w którym czujesz się dobrze? Czy chciałbyś, żebym poszedł z tobą?". Jeśli dziecko powie, że nie, rodzic odpowiada: "Dobrze, myślę, że pójdę sam".

Rodzice mogą modelować wartość pozytywnej przerwy, szczególnie w przypadku starszych dzieci. Nelsen podaje następujący przykład: 9-letni syn Barbary wrócił późno do domu i Barbara martwiła się, że jest chory. Kiedy pojawił się Rick, zrozumiała, że złość wzięła górę. Powiedziała: "Rick, cieszę się, że nic ci nie jest - martwiłam się. Ale w tej chwili jestem tak zdenerwowana, że muszę wziąć czas na uspokojenie się, zanim omówimy to, co się stało".

Jane Meredith Adams była pisarką dla The Boston Globe i pisała dla wielu innych publikacji. Mieszka w San Francisco.