Rozmiar i temperament japońskiego Chin sprawiają, że jest to świetna rasa dla rodzin lub osób mieszkających samotnie. Są aktywne, ale wygodne w mieszkaniach, i ogólnie spokojne i łatwe do szkolenia. Jeśli szukasz małego, lojalnego i zabawnego towarzysza, japoński Chin może być rasą dla Ciebie.
Cechy charakterystyczne chin japońskich
Japoński Chin jest malutkim, arystokratycznym psem. Są dobrze znane ze swojej kociej natury, grubej, luksusowej sierści i komicznych, kwadratowych twarzy.
Reginalny, ale przystępny, japoński Chin jest umiarkowanie popularny w Stanach Zjednoczonych. Z jedwabistą, prostą sierścią, klapniętymi uszami, puszystymi tylnymi łapami i perkatym, pierzastym ogonem, który zwisa nad grzbietem, wyglądają i zachowują się jak psy królewskie. Występują w wielu kolorach - najczęściej czarno-białym, czerwono-białym lub trójkolorowym.
Chin japoński jest na tyle malutki, że można go zabrać wszędzie. Jest to rasa zabawkowa. Przeciętny japoński Chin ma od ośmiu do jedenastu centymetrów wzrostu i zazwyczaj waży mniej niż dwanaście funtów. Mają krótkie kufy, szerokie głowy i duże, uduchowione oczy. Długość życia Japanese Chin wynosi od dziesięciu do dwunastu lat lub więcej.
Są przyjazne i lojalne wobec swoich ludzi, ale mają tendencję do bycia nieufnymi wobec obcych na początku. Mogą być wrażliwe i łatwo rozwinąć lęk separacyjny, jeśli nie otrzymają odpowiedniej uwagi. Nie radzą sobie dobrze z surowymi metodami szkolenia lub negatywnym wzmocnieniem.
Japońskie chiny są ciekawskie i aktywne, ale nie wymagają dużej ilości ćwiczeń. Lubią powolne spacery z człowiekiem, podczas których mogą wąchać, badać i figlować, więc są dobre do mieszkań. Nie jest bezpieczne puszczanie ich na smyczy na zewnątrz, ponieważ mogą być uparte i uciekać.
Opieka nad kotem japońskim
Japońskie chiny są na ogół zdrowymi psami, zwłaszcza jeśli pochodzą od dobrego hodowcy, który stosuje się do wskazówek Orthopedic Foundation for Animals (OFA) i aktywnie bada pod kątem problemów zdrowotnych typowych dla tej rasy. OFA zaleca badania przesiewowe pod kątem problemów z kolanami, oczami i sercem.
Japońskie chiny nie mają tendencji do nadmiernego ślinienia się, nie są dużymi kopaczami ani szczekaczami, ale mają tendencję do chrapania ze względu na krótkie pyski.
Z ich grubym, eleganckim płaszczem, japońskie chiny wyglądają na trudne do utrzymania, ale w rzeczywistości są dość łatwe w pielęgnacji. Większość japońskich chin dobrze sobie radzi z cotygodniowym szczotkowaniem, comiesięcznymi kąpielami, częstym obcinaniem paznokci i codziennym szczotkowaniem zębów. Może być konieczne przycinanie włosów na łapach. U niektórych osobników pełna okrywa włosowa może wyrosnąć dopiero w wieku dwóch lub trzech lat.
Chiny japońskie mają tendencję do łatwego przybierania na wadze. Wymagają one dobrej jakości karmy dla psów, ze zdrowymi smakołykami, które stanowią mniej niż dziesięć procent ich całkowitej diety. Przynajmniej dwadzieścia minut dziennie ćwiczeń może pomóc w utrzymaniu zdrowej wagi.
Japońskie chiny nie radzą sobie dobrze w gorące dni, głównie z powodu ich krótkich kuf, które przeszkadzają w skutecznym oddychaniu i kontroli temperatury. Będą potrzebowały wentylacji i zawsze dostępnej świeżej wody. Aby być bezpiecznym, powinny pozostać w domu w bardzo gorące dni.
Chin japoński jest stosunkowo łatwy w opiece. Aby być zdrowym i szczęśliwym, mają kilka prostych wymagań:
-
wysokiej jakości dieta
-
dużo ćwiczeń fizycznych
-
codzienne szczotkowanie zębów
-
cotygodniowe szczotkowanie sierści
-
badanie przez lekarza weterynarii co najmniej raz w roku
-
przestrzeganie zaleceń lekarza weterynarii dotyczących szczepień i zwalczania pasożytów
Problemy zdrowotne, na które należy zwracać uwagę w przypadku japońskiej brody
Około 80% psów cierpi na choroby zębów do drugiego roku życia, dotyczy to również japońskich Chin. W rzeczywistości, rasy zabawek są bardziej podatne na choroby zębów niż większe rasy. Problemy zaczynają się od smoły i zapalenia dziąseł, a następnie postępują do infekcji korzeni zębów. Infekcja zębów może wpływać na inne narządy, takie jak serce, wątroba, nerki i stawy i znacznie skrócić życie psów. Codzienne szczotkowanie zębów może pomóc, ale również rutynowe czyszczenie zębów u lekarza weterynarii jest niezbędne.
Wiele z częściej spotykanych problemów zdrowotnych u chin japońskich występuje u większości psów ras małych lub zabawkowych. Luxating patellas to stan, w którym rzepka kolanowa wyskakuje z miejsca. Jeśli jest to łagodne lub w jednym kolanie, psy będą często funkcjonalne, ale mogą dostać zapalenie stawów w późniejszym okresie życia. W przypadkach ciężkiego zapalenia stawów, operacja może być potrzebna.
Innym stanem wspólnym dla małych psów, a japońskie Chins w szczególności, jest zwyrodnieniowa choroba mitralna. Jest to specyficzny rodzaj przewlekłej choroby serca. W tej chorobie, która występuje najczęściej u starszych psów rasy japoński chin, zastawka mitralna staje się słaba lub zgrubiała, przez co serce nie może skutecznie pompować krwi. Lekarz weterynarii może usłyszeć szmery w sercu, a dalsze badania będą potrzebne, aby określić, jak poważna jest ta choroba i ustalić najlepszy sposób leczenia.
Japońskie chiny są brachycefaliczne, co jest terminem opisującym krótką twarz typową dla tej rasy oraz innych, takich jak buldogi i puguary. Psy te często mają małe nozdrza i wąskie lub niedrożne drogi oddechowe, które mogą powodować pewne problemy zdrowotne. Niektóre z nich mogą być zarządzane za pomocą zdrowych nawyków, a inne mogą być leczone chirurgicznie. Niektóre z tych problemów zdrowotnych obejmują:
-
problemy z oddychaniem, w tym chrapanie, świszczący oddech i brak tlenu
-
nietolerancja wysiłku fizycznego
-
nietolerancja ciepła
-
wzdęcia spowodowane połykaniem zbyt dużej ilości powietrza.
-
zapalenie płuc, zakażenie płuc, spowodowane wdychaniem pokarmu
Japońskie chiny są podatne na kilka chorób ortopedycznych i neurologicznych, o których należy pamiętać. Dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, czyli nieprawidłowo uformowane stawy, często powodują ból i sztywność w tych miejscach. Japońskie chiny są również podatne na niestabilność dwóch pierwszych kości kręgowych, zwanych kręgami szczytowymi i osiowymi, co będzie wyglądało jak bolesna lub sztywna szyja. W przypadku każdego z tych schorzeń lekarz weterynarii wykona zdjęcia rentgenowskie, przepisze leki przeciwbólowe i prawdopodobnie skieruje Cię do specjalisty, jeśli potrzebna będzie dalsza interwencja.
Prawdopodobnie przynajmniej częściowo związane z ich krótkimi twarzami, japońskie chiny są podatne na kilka zaburzeń, które wpływają na oczy i powiązane części. Zaćma, czyli zmętnienie soczewki, może w końcu spowodować ślepotę, ale można ją naprawić za pomocą operacji. Entropion to sytuacja, w której powieki zwijają się do środka, a rzęsy ocierają się o oko. Distichiasis jest, gdy dodatkowe włosy rosną na wewnętrznej stronie powieki i pocierać na oku. Oba te warunki powiek może spowodować wrzody rogówki, infekcje oczu i trwałe uszkodzenie, jeśli nie rozwiązany. Muszą być one naprawione przez lekarza weterynarii.
Specjalne uwagi dotyczące japońskiego china
Małe i wrażliwe chiny japońskie są często opisywane jako kotowate. Mają tendencję do wspinania się bardziej niż niektóre inne rasy i często zwijają się na oparciu kanapy lub na stosie poduszek. Mają tendencję do pielęgnowania siebie i ignorowania cię, jeśli nie mają ochoty słuchać.
Ze względu na ich inteligentną i delikatną naturę, wymagają one szkolenia i socjalizacji rozpoczynającej się w młodym wieku. Właściciele chin japońskich donoszą o większych sukcesach w szkoleniu, jeśli uda się sprawić, że pies będzie myślał, że to był jego pomysł. Ze względu na krótkie nosy i wrażliwe szyje, należy stosować uprząż zamiast obroży.
Większość właścicieli japońskich Chin donosi, że są one dobre z prawie wszystkimi, od starszych ludzi do dzieci. Są jednak rasą wrażliwą, więc bardzo małe maluchy mogą mieć kłopoty. Podobnie jak w przypadku wszystkich domowników, dzieci powinny być nauczone, jak zachowywać się z psami.
Możliwe, że większość japońskich Chinów jest zbyt inteligentna dla własnego dobra. Zadziorne i szefowskie, zachowują się tak, jakby były twoim właścicielem! Są jednak przyjazne i urocze, dobrze radzą sobie z innymi psami, zwłaszcza innymi japońskimi chinami, więc większość ludzi kończy z więcej niż jednym.
Historia china japońskiego
Pomimo nazwy, japoński Chin prawdopodobnie pochodzi z Chin bardzo dawno temu. Rasa przypomina rysunki znalezione na starożytnej ceramice i sztuce z Dalekiego Wschodu, ale przez wieki mogła być mieszana z innymi rasami, takimi jak tybetański spaniel czy pekińczyk.
Przez wiele lat te urocze małe pieski były prezentami między cesarzami, pupilami mnichów buddyjskich i podarunkami dla podróżujących dygnitarzy. Były hodowane i czczone jako cenne małe skarby. W XV wieku, wraz ze wzrostem popularności podróży morskich, japońskie Chin zaczęły przedostawać się na zachód, gdzie stały się ulubieńcami zachodnich rodzin królewskich.
W 1853 roku admirał Commodore Perry po powrocie z Japonii podarował królowej Wiktorii parę japońskich Chin. Dziesięć lat później, w 1863 roku, brytyjska królowa Alexandra otrzymała japońskiego china jako prezent ślubny. Tak bardzo pokochała tę rasę, że wkrótce miała ich wiele i wszędzie je ze sobą zabierała. Dzięki tym i innym sławnym arystokratom, japoński chin stał się bardzo popularny wśród rodziny królewskiej i amerykańskiej klasy wyższej.
W 1888 roku pies o imieniu Jap był pierwszym japońskim chińczykiem, zwanym wówczas japońskim spanielem, zarejestrowanym przez American Kennel Club. Od tego czasu rasa ta powoli zyskiwała na popularności.
Dziś, dzięki swoim komicznym wybrykom i lojalnej naturze, Japanese Chin nadal rządzi domami, które mają szczęście je znaleźć. Jeśli szukasz małego, jasnego psa o wielkiej osobowości, Japończyk może być dla Ciebie.
