Dlaczego ćwiczenia nie pomagają osobom z długim COVID

By Lou Schuler

Aug. 3, 2022 - Kiedy Joel Fram obudził się rano 12 marca 2020 roku, miał całkiem dobry pomysł, dlaczego czuje się tak podle.

Mieszka w Nowym Jorku, gdzie przez miasto przedzierała się pierwsza fala koronawirusa. "Od razu wiedziałem" - mówi 55-letni dyrektor muzyczny z Broadwayu. To był COVID-19.

To, co zaczęło się od ogólnego poczucia, że został potrącony przez ciężarówkę, wkrótce objęło ból gardła i tak silne zmęczenie, że pewnego razu zasnął w trakcie wysyłania SMS-a do siostry. Ostatecznymi objawami były ucisk w klatce piersiowej i kłopoty z oddychaniem.

A potem zaczął się czuć lepiej. "Do połowy kwietnia moje ciało czuło się zasadniczo z powrotem do normy", mówi.

Zrobił więc to, co byłoby mądre po prawie każdej innej chorobie: Zaczął ćwiczyć. To nie trwało długo. "Czułem się, jakby ktoś wyciągnął spod mnie dywan", wspomina. "Nie mogłem przejść trzech bloków bez dostania zadyszki i zmęczenia".

To było pierwsze wskazanie, że Fram miał długi COVID.

Według National Center for Health Statistics, co najmniej 7,5% dorosłych Amerykanów - blisko 20 milionów osób - ma objawy długiego COVID. I dla prawie wszystkich tych ludzi, coraz więcej dowodów wskazuje, że ćwiczenia pogorszą ich objawy.

Pacjenci COVID-19, którzy mieli najcięższą chorobę, będą najbardziej zmagać się z ćwiczeniami później, według przeglądu opublikowanego w czerwcu od naukowców z University of California, San Francisco. Ale nawet osoby z łagodnymi objawami mogą walczyć o odzyskanie poprzedniego poziomu sprawności.

"Mamy uczestników w naszym badaniu, którzy mieli stosunkowo łagodne ostre objawy i poszedł na mieć naprawdę głębokie spadki w ich zdolności do ćwiczeń," mówi Matt Durstenfeld, MD, kardiolog w UCSF School of Medicine i główny autor przeglądu.

Większość osób z długim COVID będzie miała niższe niż oczekiwano wyniki na testach sprawności aerobowej, jak wykazali badacze z Yale w badaniu opublikowanym w sierpniu 2021 roku.

"Pewna ilość tego wynika z dekondycji" - mówi Durstenfeld. "Nie czujesz się dobrze, więc nie ćwiczysz w takim samym stopniu, w jakim mógłbyś przed zakażeniem".

W badaniu opublikowanym w kwietniu, ludzie z długim COVID powiedzieli naukowcom z brytyjskiego Uniwersytetu w Leeds, że spędzili 93% mniej czasu na aktywności fizycznej niż przed zakażeniem.

Ale wiele badań wykazało, że deconditioning nie jest całkowicie - lub nawet w większości - do winy.

Badanie z 2021 roku wykazało, że 89% uczestników z długim COVID miało złe samopoczucie po wysiłku (PEM), co ma miejsce, gdy objawy pacjenta pogarszają się po wykonaniu nawet niewielkich czynności fizycznych lub umysłowych. Według CDC, post-exertional malaise może uderzyć tak długo, jak 12 do 48 godzin po aktywności, i może to zająć ludziom do 2 tygodni, aby w pełni odzyskać.

Niestety, porady, które pacjenci otrzymują od swoich lekarzy, czasami pogarszają problem.

W jaki sposób Long COVID uniemożliwia proste rozwiązania

Long COVID to "dynamiczna niepełnosprawność", która wymaga od pracowników służby zdrowia wyjścia poza schemat, gdy objawy pacjenta nie reagują w przewidywalny sposób na leczenie, mówi dr David Putrino, neurobiolog, fizykoterapeuta i dyrektor ds. innowacji w rehabilitacji w Mount Sinai Health System w Nowym Jorku.

"Nie jesteśmy tak dobrzy w radzeniu sobie z kimś, kto dla wszystkich zamiarów i celów może wydawać się zdrowy i pełnosprawny jednego dnia, a następnego dnia być całkowicie osłabiony" - mówi.

Putrino mówi, że ponad połowa pacjentów z długim stażem COVID w jego klinice powiedziała zespołowi, że ma co najmniej jeden z tych uporczywych problemów:

• Zmęczenie (82%)

• Mgła mózgowa (67%)

• Ból głowy (60%)

• Problemy ze snem (59%)

• Zawroty głowy (54%)

A 86% stwierdziło, że ćwiczenia pogorszyły ich objawy.

Objawy są podobne do tego, co lekarze widzą z chorobami takimi jak toczeń, choroba z Lyme i zespół przewlekłego zmęczenia - coś, do czego wielu ekspertów porównuje długi COVID. Naukowcy i specjaliści medyczni nadal nie wiedzą dokładnie, jak COVID-19 powoduje te objawy. Istnieją jednak pewne teorie.

Potencjalne przyczyny objawów długiego COVID-u

Putrino mówi, że możliwe jest, że wirus wchodzi do komórek pacjenta i porywa mitochondria - część komórki, która dostarcza energii. Może tam zalegać przez tygodnie lub miesiące - coś znanego jako uporczywość wirusa.

"Nagle organizm dostaje mniej energii dla siebie, mimo że produkuje taką samą ilość, a nawet trochę więcej" - mówi. I jest konsekwencja tego dodatkowego stresu dla komórek. "Tworzenie energii nie jest za darmo. Produkujesz więcej produktów odpadowych, co stawia organizm w stanie stresu oksydacyjnego" - mówi Putrino. Stres oksydacyjny uszkadza komórki, ponieważ cząsteczki wchodzą w szkodliwe interakcje z tlenem.

"Innym dużym mechanizmem jest dysfunkcja autonomiczna" - mówi Putrino. Charakteryzuje się ona problemami z oddychaniem, kołataniem serca i innymi zakłóceniami w obszarach, o których większość zdrowych ludzi nigdy nie musi myśleć. Około 70% pacjentów z COVID w klinice Mount Sinai ma pewien stopień dysfunkcji autonomicznej, mówi.

Dla osoby z dysfunkcją autonomiczną, coś tak podstawowego jak zmiana postawy może wywołać burzę cytokin, posłańca chemicznego, który mówi układowi odpornościowemu, gdzie i jak odpowiedzieć na wyzwania, takie jak uraz lub infekcja.

"Nagle masz ten przełącznik on-off", mówi Putrino. "Przechodzisz od razu do 'walki lub ucieczki'", z przypływem adrenaliny i przyspieszonym tętnem, "a następnie pogrążasz się z powrotem w 'odpoczynku lub trawieniu'. Przechodzisz od wypalenia do takiej senności, że nie możesz utrzymać otwartych oczu".

Pacjent z uporczywym wirusem i ten z dysfunkcją autonomiczną mogą mieć taką samą negatywną reakcję na ćwiczenia, mimo że czynniki wyzwalające są zupełnie inne.

Jak więc lekarze mogą pomóc pacjentom z długim COVID?

Pierwszym krokiem, mówi Putrino, jest zrozumienie różnicy między długim COVID a długim powrotem do zdrowia po zakażeniu COVID-19.

Wielu pacjentów w tej drugiej grupie nadal ma objawy 4 tygodnie po pierwszej infekcji. "W 4 tygodniu, tak, nadal odczuwają objawy, ale to nie jest długi COVID", mówi. "To po prostu zajmuje trochę czasu, aby przejść przez infekcję wirusową".

Porady fitness są proste dla tych ludzi: Take it easy at first, and gradually increase the amount and intensity of aerobic exercise and strength training.

Ale ta rada byłaby katastrofalna dla kogoś, kto spełnia bardziej rygorystyczną definicję Putrino długiego COVID: "Trzy do czterech miesięcy od początkowej infekcji, doświadczają ciężkiego zmęczenia, objawów wysiłkowych, objawów poznawczych, kołatania serca, duszności", mówi.

"Nasza klinika jest wyjątkowo ostrożna z ćwiczeniami" dla tych pacjentów, mówi.

W doświadczeniu Putrino, około 20% do 30% pacjentów zrobi znaczący postęp po 12 tygodniach. "Czują się mniej więcej tak, jak czuli się przed COVID", mówi.

Najbardziej pechowe 10% do 20% nie zrobi żadnego postępu w ogóle. Każdy rodzaj terapii, nawet jeśli jest tak prosty jak poruszanie nogami z pozycji płaskiej, pogarsza ich objawy.

Większość - 50% do 60% - będzie miała pewną poprawę w objawach. Ale potem postęp się zatrzyma, z powodów, które badacze wciąż próbują rozgryźć.

"Moje poczucie jest takie, że stopniowe zwiększanie ćwiczeń jest nadal dobrą radą dla ogromnej większości ludzi" - mówi Durstenfeld z UCSF.

Najlepiej, jeśli ćwiczenia będą nadzorowane przez osobę przeszkoloną w zakresie rehabilitacji kardiologicznej, pulmonologicznej i/lub autonomicznej - specjalistycznego rodzaju terapii mającej na celu ponowne zsynchronizowanie autonomicznego układu nerwowego, który reguluje oddychanie i inne nieświadome funkcje, mówi. Ale te terapie są rzadko pokrywane przez ubezpieczenie, co oznacza, że większość długich pacjentów COVID jest zdana na siebie.

Durstenfeld mówi, że ważne jest, aby pacjenci nadal próbowali i nie poddawali się. "Z powolnym i stałym postępem, wiele osób może uzyskać głęboką poprawę", mówi.

Fram, który pracował z uważnym nadzorem, mówi, że jest coraz bliżej czegoś takiego jak jego życie sprzed COVID-19.

Ale jeszcze nie jest tam. Długi COVID, mówi, "wpływa na moje życie każdego dnia".