Kiedy dowiadujesz się, że Twój partner ma raka gruczołu krokowego, oboje prawdopodobnie macie wiele pytań dotyczących tego, co dalej. Będziecie musieli porozmawiać o wielu sprawach. Ale co należy powiedzieć - a czego nie należy mówić - gdy wspólnie stawiacie czoła chorobie?
Zanim wybierzesz słowa, skup się na części "razem". Twój partner bardzo skorzysta na tym, że będziesz przy nim. Chodź z nim na wizyty i bądź dla niego wsparciem.
"Jeśli mężczyzna ma partnera, zawsze zachęcam tego partnera, aby tam był" - mówi urolog Jesse Mills, MD, dyrektor Kliniki Męskiej na UCLA w Los Angeles. "To jest choroba, którą pary cierpią razem".
Urolog Clayton Lau, MD, zgadza się.
"Powiedz swojemu partnerowi, że chcesz być zaangażowany, chodzić na wizyty, zadawać pytania" - mówi Lau, dyrektor programu raka prostaty w City of Hope Hospital w Duarte, CA. "Wielu mężczyzn, u których zdiagnozowano raka prostaty, po prostu wyłącza mózg i martwi się, więc bardzo ważne jest, aby partner lub małżonek przetwarzał informacje i dawał wsparcie emocjonalne".
Pozostań pozytywny dla swojego partnera
Rak prostaty jest przerażający, ale ma bardzo wysoki wskaźnik wyleczalności, zwłaszcza gdy jest wcześnie wykryty. W rzeczywistości, prawie 100% mężczyzn zdiagnozowanych z rakiem prostaty, który nie rozprzestrzenił się na inne części ciała, żyje co najmniej 5 lat z chorobą, według American Cancer Society.
Jeśli twój partner czuje się przytłoczony strachem, przypomnij mu o tym.
"Większość mężczyzn zdiagnozowanych z rakiem prostaty nie umiera z powodu choroby, i trzeba dać mu znać, że" Lau mówi. "On chce wiedzieć, że nie wszystko jest doom and gloom".
Kiedy rak prostaty nie wymaga leczenia
Często rak prostaty rośnie powoli i nie stanowi bezpośredniego zagrożenia. W takich przypadkach lekarze często zalecają tzw. aktywny nadzór. (Polega on na regularnym wykonywaniu badań kontrolnych w celu upewnienia się, że nie nastąpiła progresja raka.
Zalety: Unikasz skutków ubocznych, które występują przy operacji lub promieniowaniu. Może to jednak wywołać niepokój, jeśli oboje będziecie się martwić, że sprawy przybiorą gorszy obrót. Co powiedzieć.
"Przypomnij swojemu małżonkowi lub partnerowi, że lekarze są na bieżąco i że jesteś regularnie kontrolowany" - mówi Lau.
Jeśli to ty martwisz się o to, co rak może zrobić, jeśli pozostanie nieleczony, powiedz swojemu partnerowi, jak się czujesz. Następnie zaakceptuj, że to jego decyzja, aby zrezygnować z leczenia, przynajmniej na razie, jeśli on i lekarz uważają, że aktywny nadzór jest właściwym wyborem.
"Musisz być w stanie dać swojemu partnerowi tę przestrzeń" - mówi Mills.
Znajdź zasoby
Jeśli Ty i Twój partner nie mieliście wcześniej do czynienia z rakiem, to jest to dla Was zupełnie nowy świat. Będziesz potrzebował pomocy w znalezieniu sposobów na rozmowę o tym.
"Istnieje wiele grup wsparcia dla par przechodzących przez terapię", mówi Mills. "Są one prowadzone przez centra rakowe, szpitale, kościoły" i inne organizacje. Zapytaj zespół opieki nad rakiem swojego partnera, aby skierować Cię do lokalnych grup. Możesz sprawdzić programy i usługi American Cancer Society dla pacjentów, zbyt. Psycholodzy i pracownicy socjalni również mogą pomóc.
Stawienie czoła skutkom ubocznym leczenia
Operacja raka gruczołu krokowego może mieć dwa główne i potencjalnie długotrwałe skutki uboczne: nietrzymanie moczu i zaburzenia erekcji. Oba mogą być bardzo przygnębiające. Promieniowanie również może wpłynąć na twój pęcherz i zdolność do wzwodu.
Przypomnij swojemu partnerowi, że te efekty uboczne są często tymczasowe i powiedz mu, że jesteś z nim, gdy oboje będziecie czekać na poprawę.
Jeśli twój partner nie ma pełnej kontroli nad swoim pęcherzem - efekt uboczny, którego usunięcie może zająć miesiące lub dłużej - może to zniechęcić go do wznowienia życia towarzyskiego, które prowadziliście przed leczeniem lub nawet ograniczyć jego chęć do wychodzenia z domu.
"Bądź wyrozumiały i nie minimalizuj jego uczuć", mówi Mills. "Ale zachęć go do bycia nieco przygodnym i zdaj sobie sprawę, że nowa norma oznacza, że będzie musiał zrobić więcej przystanków, aby przejść do toalety".
Rozmowa z partnerem o seksie
Trudną rzeczywistością leczenia jest jego wpływ na zdolność partnera do uzyskania erekcji. Możesz nie być w stanie uprawiać seksu w taki sam sposób jak kiedyś, przynajmniej przez jakiś czas. Porozmawiaj o tym na wczesnym etapie.
"Przeprowadźcie otwartą rozmowę jako para" - mówi Lau. "Porozmawiaj o tym, jak ważny jest seks dla was obu, ponieważ wiele razy jest ważniejszy dla jednego małżonka lub partnera niż drugiego. I pamiętaj, że chce czuć się kochany i być postrzegany w romantyczny sposób".
Mills mówi, że powrót do zdrowia po leczeniu może trwać nawet rok, a twój partner musi wiedzieć, że w tym czasie nadal jest pożądany.
"Powiedz mu, że chcesz być z nim intymny, nawet jeśli nie możesz być intymny w sposób, w jaki kiedyś byłeś", mówi Mills.
Po prostu nie mów swojemu partnerowi, że nie obchodzi cię już jego niezdolność do uzyskania erekcji.
"Nawet jeśli mówisz to z pozycji wsparcia, to jest to dokładnie zła rzecz do powiedzenia, ponieważ zdolność do posiadania erekcji jest fundamentalna dla bycia mężczyzną", mówi Mills. "Zamiast tego powiedz 'Rozumiem, że nie jesteś w stanie osiągnąć erekcji teraz, a ja nadal cię kocham'. To naprawdę ważne, aby partner nie powiedział, że to jest OK być impotentem. Zamiast tego powiedz, że chcę, abyś czuł, że robisz wszystko, co możesz [aby odzyskać zdolność do uzyskania erekcji]".
Seks jednak może być czymś, co jesteś przyzwyczajony robić, a nie mówić o nim. Jeśli masz problemy z rozpoczęciem rozmowy, Lau zaleca rozmowę z terapeutą seksualnym, który może pomóc wam obojgu nawigować zmiany w waszym życiu seksualnym. Zespół opieki zdrowotnej Twojego partnera powinien być w stanie udzielić rekomendacji.
Jeśli jest to zaawansowany rak prostaty
Czasami rak prostaty jest agresywny i trudny do leczenia. Może rozprzestrzeniać się na inne części ciała. Leczenie takiego raka wymaga terapii hormonalnej, która wyłącza produkcję testosteronu w organizmie. Wiąże się to z istotnymi skutkami ubocznymi. Twój partner prawdopodobnie będzie musiał zmierzyć się z następującymi:
-
Zmiany emocjonalne i wahania nastroju
-
Utrata zainteresowania seksem
-
Przyrost masy ciała
-
Brak zainteresowania właściwym odżywianiem, ćwiczeniami lub snem
"To może być niszczące" - mówi Mills. "Jakość życia przyjmuje ogromny cios".
Twój partner może stać się ponury, niespokojny i wycofany, zarówno jako efekt uboczny leczenia, jak i dlatego, że stawia czoła rzeczywistości zaawansowanej choroby. Należy dać mu przestrzeń, której potrzebuje, ale także być ogólnie zachęcającym, mówi Mills. Zachęcaj go do ćwiczeń i zdrowej diety.
"Powiedz: 'Jestem w tym z tobą'", radzi Mills. "Powiedz: 'Chodźmy na spacer' lub 'Pomińmy fast food i zjedzmy ładny kawałek łososia i trochę brązowego ryżu oraz kilka warzyw na parze'. Bądź częścią tego rozwiązania".
Pomagaj swojemu partnerowi na końcu
A co jeśli wszystkie opcje leczenia zostały wyczerpane i rak jest w końcowym stadium? Nadal będziecie się z nim mierzyć razem.
"W tym momencie ważne jest, aby po prostu być tam i zapewnić swojego partnera, że jest kochany", mówi Lau. "Okaż czułość, pokaż swoją obecność, zarówno fizyczną, jak i emocjonalną".
Możesz również wspierać jego decyzje dotyczące opieki hospicyjnej, miejsca, w którym chce spędzić pozostały czas, a także upewnić się, że wszelkie bóle są pod kontrolą i że jego preferencje medyczne dotyczące końca życia są honorowane. (Te informacje powinny być zawarte w jego wytycznych).
Jedną rzeczą, której nie powinieneś robić, jest bycie nieuczciwym w kwestii tego, jak się sprawy mają. "Nie można po prostu powiedzieć, że w magiczny sposób wszystko się poprawi" - mówi Lau.
Powiedz swojemu partnerowi, że będziesz z nimi bez względu na wszystko i że jest OK, aby puścić, gdy nadejdzie jego czas, mówi Mills.
"Myślę, że czasami ludzie po prostu muszą to usłyszeć", mówi Mills. "Muszą usłyszeć od ludzi, których kochają, że nie ma więcej, że muszą zrobić i że to jest OK, że śmierć nie jest porażką, ale warunkiem życia".
