Z archiwum Doktora
Próba ustalenia, czy Twój nastolatek Cię okłamuje, może być trudna.
Naukowcy badający kłamstwo i mówienie prawdy wśród dzieci odkryli, że rodzice często nie potrafią powiedzieć, kiedy ich dziecko kłamie.
Ponieważ próba złapania nastolatka w kłamstwie jest prawdopodobnie stratą czasu, terapeuci rodzinni mówią, że lepiej jest użyć innej taktyki: ułatwić nastolatkowi powiedzenie ci prawdy.
"Karanie za kłamstwo tylko uczy dzieci, by były lepszymi kłamcami" - mówi psycholog Laura Markham, PhD, autorka książki Peaceful Parent, Happy Kids.
Idealnie byłoby, gdybyś pomógł swojemu dziecku uzyskać komfort mówienia ci prawdy od najmłodszych lat. Ale jeśli twoje dziecko jest już nastolatkiem, nie jest za późno, aby pokazać jej, że może być z tobą szczery, jeśli jesteś gotowy do pracy nad tym.
"To może zająć rok konsekwentnego zmieniania sposobu, w jaki podchodzisz do kłamstwa, aby twój nastolatek zaufał ci na tyle, by powiedzieć prawdę" - mówi mgr Joe Broome, terapeuta rodzinny w Renton, Wash.
Aby rozpocząć odbudowę relacji:
-
Codziennie spędzaj czas z nastolatkiem.
Nie musi to być ważne wydarzenie. Wystarczy, że podzielisz się z nim częścią swojego dnia, jeden na jeden. Markham sugeruje, aby zrobić coś, co sprawia nastolatkowi przyjemność, np. zrobić sobie manicure lub pograć w gry wideo.
-
Spodziewaj się, że będą cię testować.
"Nie od razu będą ci się zwierzać" - mówi Markham. "Mogą powiedzieć ci, że ich przyjaciel Robbie wpadł w kłopoty z powodu XYZ. Robbie to test. Jeśli polecisz z klamką i powiesz 'O nie, czy rodzice Robbiego wiedzą o tym?', nigdy więcej nic ci nie powiedzą. Ale jeśli zamiast tego powiesz: 'Wow, Robbie musiał być tak zdenerwowany. Ciekawe, jak się czuł. Ciekawe, czy wiele dzieci tak robi', zachęcisz go do większej ilości rozmów."
-
Nie przesadzaj z reakcją.
Kiedy nastolatek powie ci coś, co cię przerazi, zatrzymaj się i oddychaj. Jeśli musisz, ugryź się w język. "Kiedy nastolatek zaczyna ci się zwierzać, jeszcze ważniejsze jest, aby naprawdę regulować swoje emocje" - mówi Markham. Nie oznacza to, że nie ma żadnych konsekwencji. Musisz wcześniej jasno określić, jak zareagujesz, jeśli nastolatek skłamie i jak bardzo cenisz sobie szczerość. Następnie należy zastosować się do tego. Rób to spokojnie, bez zbędnych ceregieli.
-
Pomóż nastolatkowi w rozwiązywaniu problemów.
Zamiast mówić mu, co myślisz o tym, z czego właśnie ci się zwierzył, zapytaj go, co on myśli. "Jeśli twój nastolatek powie ci, że inne dzieci piją i jeżdżą, impulsem jest zwariowanie" - mówi Markham. Ale przyjęcie prostego podejścia "Po prostu powiedz nie!" ucisza rozmowę. "Zamiast tego możesz powiedzieć coś w stylu: 'To musi być takie trudne i przerażające, kiedy ktoś, kto pił, chce, żebyś wsiadł do samochodu. Byłoby niezręcznie być tym, który coś powie, prawda? Co możemy zrobić, żebyś nie był w takiej sytuacji?"
Każdy rodzic chce mieć srebrną kulę na radzenie sobie z kłamstwem. Ale nie ma czegoś takiego. "Chodzi o budowanie relacji opartej na zaufaniu" - mówi Broome. "Ty, jako rodzic, musisz przejąć w tym inicjatywę".
