Opinia: Śmierć gimnastyczki z powodu zaburzeń odżywiania wciąż wywołuje rezonans

Genie Burnett, PsyD

Czerwiec 1, 2022 -- Nigdy nie zapomnę tej sierpniowej nocy w 1994 roku, kiedy usiadłam w moim mieszkaniu w Atlancie i włączyłam telewizor po długim dniu spędzonym w szkole.

Był tam mój trener gimnastyki, Al Fong, rozmawiający z Barbarą Walters w telewizji o mojej byłej koleżance z drużyny Christy Henrich i jej śmierci przez niedożywienie/anoreksję. Byłem zdumiony rozmowy i zarzuty, że Al jakoś, jako jej trener, był odpowiedzialny za jej zaburzenia odżywiania i późniejszej śmierci. Ja też miałem rozwiniętą anoreksję jako młody nastolatek, ale na szczęście przeżyłem i prosperowałem.

Christy była z pewnością naszą małą "E.T. - Extra Tough". Byliśmy początkiem kariery trenerskiej Ala w Great American Gymnastics Express w Blue Springs, MO. Było nas około 20, którzy zaczynali z nim w późnych latach 70-tych/wczesnych 80-tych, i byliśmy w siłowni cały czas: 6 dni w tygodniu, 3-4 godziny dziennie.

Byliśmy tam w najgorętsze dni, robiąc kondycję (sercowo-naczyniowe piekło), dostając łzy na rękach od drążków, spadając z belki, dostając siniaki, shin splints i zużywając się. To była jedna z najcięższych prac, jakie kiedykolwiek wykonałem - i najbardziej zabawny, satysfakcjonujący czas w moim życiu. Podróżowaliśmy po całym Missouri w tym niebieskim vanie. Walczyliśmy, płakaliśmy i kochaliśmy się nawzajem. Byliśmy rodziną, a Al był naszym metaforycznym tatą.

Christy był kilka lat młodszy ode mnie i znacznie lepszy gimnastyk niż ja. Pamiętam ją bardzo słodki, słodki ... i twardy umysł. Była laserowo skoncentrowana na byciu światowej klasy gimnastykiem olimpijskim. Ona brakowało podejmowania 1988 zespół olimpijski o 0.0188 punktów.

Jednak po tym wielkim osiągnięciu, zaczęła szybko spadać w szalony świat zaburzeń odżywiania - używając zarówno anorektycznych i bulimicznych zachowań. Między 1988 Olympic Trials i lipiec 26, 1994, Christy stracił wagę, gimnastyka, i jej życie.

Niedawno historia w The New York Times o gimnastyce, zaburzenia jedzenia i zdrowia psychicznego przyniósł wszystko to z powrotem. Times opowiada wiele z historii Christy i używa go jako wprowadzenie do problemów, które od dawna nękane gimnastyki kobiet.

Skontaktowałem się z naszym trenerem, Al Fong, około tydzień temu, aby uzyskać jego perspektywę tego, co stało się z Christy podczas jej upadku. Pamiętał, że na międzynarodowym spotkaniu w 1988 roku w Budapeszcie przed próbami olimpijskimi, mieli lunch z dobrze znanym sędzią olimpijskim, Grete Treiber. Treiber powiedziała Christy: "Nie jesteś odpowiednim ciałem dla drużyny olimpijskiej".

Al powiedział, że w tym momencie zarówno on, jak i Christy poczuli się "zdruzgotani". To było powszechne w latach 80-tych i 90-tych, że ciała gimnastyczek były wysokie i chude w porównaniu do bardziej muskularnej postury, że powszechnie widzimy w olimpijskich gimnastyczek teraz. Ponieważ Christy miał muskularną posturę, zaczęła robić komentarze na temat rumuńskich gimnastyków ciała i jak chude, silne i muskularne były. Al powiedział, że podziwiał je i często komentował, jak chodzili, wyglądał, i przedstawił się. To, według Ala, rozpoczęło jej zejście. To jest to, co nazwałbym "wyzwalaczem".

Rok po Olimpiadzie, Christy i Al udali się na Mistrzostwa Świata 1989 w Stuttgarcie, Niemcy Zachodnie, gdzie zajęła czwarte miejsce na nierównych równoległych barach. W przeglądzie filmów YouTube z tego spotkania, wykonywała dobrze i wyglądał silny. Jednak Christy zaczęła konsekwentnie tracić na wadze po tym spotkaniu. Inni mówili jej, jak świetnie wygląda, a to było wystarczającą informacją zwrotną, by podsycić wewnętrzny ogień.

Mentalna determinacja, skupienie, i grit: To jest to, co trzeba, aby być wielkim, światowej klasy gimnastyka. To jest to, co trzeba również stać się bardzo chory człowiek z zaburzeniami odżywiania.

Artykuł z The New York Times wykonał świetną pracę przy podkreślaniu niektórych czynników, które są zaangażowane w sporty wyczynowe i zaburzenia odżywiania. Ten artykuł wykorzystał historię Christy, aby porozmawiać o niebezpieczeństwach bycia w sporcie, który napędza ludzi do bycia doskonałym. Mówi również o zmianach i rozwoju w branży, aby sportowcy nie musieli umierać próbując wygrać.

Chcę zapewnić trochę więcej edukacji na temat tego, dlaczego: Dlaczego ludzie, którzy mają takie umiejętności, talent i determinację, rozwijają tak śmiertelną chorobę? To jest w mieszance - nie ma jednego czynnika, który tworzy tego "potwora", jak nazwała go Christy. Jest to raczej kombinacja:

Wzajemne oddziaływanie tych trzech czynników może cię uczynić lub złamać. Jeśli odczuwasz ból, masz wadliwy system przekonań (na przykład wierzysz w kłamstwo na swój temat) i masz podstawowe "rzeczy" biologiczne, prawdopodobnie rozwiniesz jakiś niezdrowy związek z czymś, czego możesz nadużywać - czy to będzie substancja, czy wzór zachowania. Niezależnie od tego, te trzy elementy mogą wysłać cię w dół destrukcyjnej ścieżki, która będzie i może zniszczyć twoje życie.

Tak jak w przypadku Christy, prawdopodobnie miała kombinację tych problemów. Niestety, nie dowiemy się, jakie one były. Wiemy natomiast, że Al przestał ją trenować, bo była tak chora i pomógł jej dostać się do trzech różnych ośrodków leczenia zaburzeń odżywiania. Niestety, Christy wypisała się ze wszystkich trzech programów. Szukał pomocy u najlepszych w branży i desperacko próbował dostać jej leczenie. Ona po prostu powiedziała nie.

Byłem jednym z początkowych członków zespołu Ala, kiedy założył GAGE w 1978 roku. Mój apex kariery był drugi all-around w Regionals (siedem stanów). Po opuszczeniu siłowni w maju 1983 roku, rozwinąłem anoreksję i bulimię w listopadzie tego roku. To nie było z powodu Al, gimnastyki, lub uczucie "tłuszczu". To była kombinacja czynników: Uzależnienie biegnie w obu stronach mojej rodziny, rozwód moich rodziców, i nie wiedząc, jak lub co zrobić z tym bólem.

Miałem nie jeden, ale wiele czynników wyzwalających, a wynikiem tego była 4-letnia walka z myślami, uczuciami i zachowaniem, że "nie byłem wystarczająco dobry lub kochany".

Po kilkudziesięciu latach terapii, w tym 6-tygodniowej hospitalizacji w 1984 roku, latach terapii indywidualnej i grupowej oraz intensywnym 5-dniowym programie w Instytucie Caron, byłam wolna. Byłam wolna od zachowań, które mnie pochłaniały, a to doprowadziło mnie na ścieżkę uzdrowienia.

Później uzyskałam tytuł doktora psychologii i w 2006 roku założyłam program non-profit - Manna Scholarship Fund. Manna zapewnia stypendia na leczenie zaburzeń odżywiania się, a także traumy, która jest podstawą zaburzeń odżywiania.

Mam zespół niesamowitych kobiet, które ciężko pracują, aby wspierać osobę z zaburzeniami odżywiania, traumę leżącą u podstaw, a także ich rodziny. Dajemy naszym klientom znać, że ich "upór" jest błędnie ukierunkowany w postaci zaburzenia odżywiania, i że mają historię do opowiedzenia i życie w obfitości.

Zaburzenia odżywiania nie muszą być wyrokiem śmierci, chociaż co 23 godziny ktoś umiera z powodu zaburzeń odżywiania. Im wcześniej rozpoczniesz podróż po zdrowienie, tym łatwiej jest się wyleczyć.

Jesteś tego warta. Twój ból może być umieszczony w przeszłości, a ty możesz iść do przodu i podbić wszystko, co chcesz zrobić. Po prostu zrób to.

Ułóż swój ból w historię i opowiedz ją. Napisz ją. Wykrzycz to z dachów. Wykrzycz swój ból. Zrób cokolwiek, co musisz zrobić, aby przenieść go z twojego wnętrza na zewnątrz.

To właśnie tam jest uzdrowienie: w ujawnianiu, uzdrawianiu i zamykaniu wieka na przeszłości. Ale musicie coś zrobić. Dziś jest świetny dzień, żeby zacząć.

Genie Burnett, PsyD, jest licencjonowanym psychologiem w Georgii. Jest mężatką i ma cztery niesamowite futrzane dzieci.