Kiedy jesteś w ruchu i musisz iść, publiczna toaleta jest miejscem, do którego się udajesz. Jednak dla milionów ludzi, to nie jest opcja. To miejsce, gdzie sikanie wydaje się fizycznie niemożliwe.
Dzieje się tak dlatego, że przebywanie w pobliżu innych ludzi powoduje zablokowanie mięśni zwieracza. Mięśnie te kontrolują przepływ moczu z twojego pęcherza. Kiedy zamarzną, po prostu nie możesz sikać. Może się to zdarzyć w publicznej toalecie, w łazience w czyimś domu, a nawet w twoim własnym mieszkaniu, jeśli inni ludzie są w pobliżu.
Aż 20 milionów Amerykanów ma ten problem. Jest on znany jako zespół nieśmiałego lub wstydliwego pęcherza. Twój lekarz może nazwać go oficjalną nazwą - paruresis.
Bez leczenia, może on wpłynąć na twoje życie osobiste, społeczne i zawodowe. Może ci być trudno przebywać poza domem dłużej niż przez krótki czas. Możesz w końcu unikać imprez, wydarzeń sportowych i randek. Może to nawet ograniczyć Twój wybór pracy. Ale możesz to opanować dzięki terapii.
Co powoduje?
To nie jest problem z układem moczowym. Jest to raczej nerwowość związana z siusianiem, kiedy jesteś w pobliżu innych ludzi. Uważa się, że jest to zaburzenie lęku społecznego.
Może zaczęło się to, gdy rodzice krytykowali cię podczas treningu nocnikowego, albo w szkole, gdy ktoś się nad tobą znęcał lub wyśmiewał cię w toalecie. Albo mogło się to zdarzyć w gabinecie lekarskim, kiedy nie mogłeś się wysikać na zawołanie, żeby pobrać próbkę moczu. W najgorszym przypadku może to dotyczyć wykorzystania seksualnego, które miało miejsce w toalecie.
Po tym, jak zdarzy się to za pierwszym razem, martwisz się, że to się powtórzy. Innymi słowy, masz lęk przed wydajnością. Od tego momentu wszystko się rozkręca. Im bardziej starasz się zmusić naturę do działania, tym bardziej twoje ciało odmawia współpracy. Niepokój wypełnia część twojego systemu nerwowego adrenaliną, a mięśnie, które pozwalają ci opróżnić twój pęcherz po prostu zamarzają.
Wiele osób mówi, że odczuwa taki niepokój przed korzystaniem z publicznej toalety, że szukają takiej, która jest wolna. Niektórzy unikają wspólnych łazienek, a inni w ogóle nie mogą sikać w publicznych kabinach lub pisuarach.
Trzy główne czynniki wyzwalające
Wiele osób twierdzi, że kilka kluczowych rzeczy powstrzymuje ich przed publicznym wyjściem:
Brak prywatności
: Publiczne toalety rzadko ją oferują. Może to być przyczyną, że nieśmiały pęcherz jest bardziej powszechny u mężczyzn niż u kobiet. Stragany w męskich pokojach zazwyczaj nie mają drzwi ani ścian, jak te w damskich.
Kto jest z tobą w toalecie:
Bycie otoczonym przez ludzi, których nie znasz, sprawia, że trudno jest wyjść. Dla niektórych osób problemem jest rodzina lub przyjaciele.
Twoje emocje:
Niepokój, złość, strach lub poczucie bycia pod presją mogą utrudniać sikanie.
Czy można to leczyć?
Tak, leczenie może pomóc. Najczęściej stosowaną formą terapii poznawczo-behawioralnej jest stopniowa ekspozycja. Polega ona na powolnym ponownym wprowadzeniu do sytuacji, która budzi lęk. To pomaga obniżyć reakcję lękową mózgu.
Możesz zauważyć znaczną poprawę już po 8-12 sesjach z wyszkolonym terapeutą behawioralnym lub nawet przyjacielem czy członkiem rodziny. Międzynarodowe Stowarzyszenie Paruresis oferuje wskazówki, które mogą pomóc.
Masz też inne możliwości, a wypróbowanie więcej niż jednej zwiększa szanse na poprawę. Wśród nich są hipnoterapia i samodzielne cewnikowanie, po tym jak urolog lub inny pracownik medyczny nauczy Cię, co robić.
Porozmawiaj z lekarzem, zanim spróbujesz jakiegokolwiek rodzaju leczenia, aby upewnić się, że nic nie jest nie tak z Twoim układem moczowym.
