Jeśli masz problemy z kontrolowaniem używania alkoholu, opioidów, kokainy lub innych substancji uzależniających, nie jesteś sam. Zaburzenia związane z używaniem substancji (SUD), lub uzależnienie, jest długoterminowym stanem zdrowia psychicznego, który wpływa na chemię mózgu i zachowanie. Ponad 21 milionów Amerykanów ma co najmniej jedno uzależnienie.
Chociaż nie ma lekarstwa, można leczyć i zarządzać uzależnieniem. Jednak nie każdy, kto potrzebuje pomocy, może ją łatwo uzyskać. Tylko około 10% osób z jakimś rodzajem uzależnienia poddaje się leczeniu. Częściowo przyczyną tego stanu rzeczy jest wiele barier w dostępie do leczenia uzależnień w Stanach Zjednoczonych.
Jakie są powszechne bariery w dostępie do leczenia?
Bariery w znalezieniu i podjęciu właściwego leczenia uzależnienia od substancji są różne w zależności od osoby. Jednak kwestie strukturalne, takie jak koszty, transport, dostęp do wysokiej jakości opieki, a także kwestie systemowe, takie jak dyskryminacja rasowa i etniczna, mogą stanowić dla Ciebie wyzwanie.
Do powszechnych barier w leczeniu należą:
Koszt rehabilitacji i leczenia. Leczenie zaburzeń związanych z używaniem substancji może być kosztowne. Jest to jeden z głównych powodów, dla których wiele osób nie otrzymuje odpowiedniej opieki. W zależności od rodzaju leczenia, jakiego potrzebujesz, może ono kosztować od 15 000 do 27 000 dolarów. Jeśli masz ubezpieczenie zdrowotne z dobrym pokryciem, może ono pomóc pokryć część lub większość kosztów. Jeśli nie, wydatki mogą być przytłaczające.
Rzeczywiste koszty leczenia zależą od wielu czynników, takich jak:
-
Rodzaj ubezpieczenia
-
Długość pobytu
-
Rodzaj programu leczenia, np. czy obejmuje on wizyty w klinice lub pobyt w szpitalu
-
Leczenie powiązanych problemów ze zdrowiem fizycznym i psychicznym
-
Lokalizacja programu
-
Udogodnienia w wybranym ośrodku rehabilitacyjnym
-
Koszty leków
Osoby, które są bezdomne, mają niespełniające norm warunki mieszkaniowe lub nie mają pracy, mogą mieć duże trudności z szukaniem pomocy lub zakończeniem leczenia, zwłaszcza gdy nie mogą zaspokoić podstawowych potrzeb.
Ograniczenia geograficzne. Większość ośrodków leczenia uzależnień i placówek odwykowych znajduje się na terenach miejskich i w silnie zaludnionych stanach. Na przykład w Kalifornii jest ponad 2300 placówek, a w Vermont 62. W rzeczywistości, znajdziesz 92% ośrodków uzależnień w dużych miastach.
Duże, wiejskie stany, takie jak Montana, mogą mieć ośrodki leczenia tylko w kilku miejscach. To sprawia, że trudniej jest chodzić tam i z powrotem po regularną opiekę, zwłaszcza jeśli mieszkasz daleko.
Nie tylko istnieje niewiele ośrodków leczenia na obszarach wiejskich, społeczności te brakuje licencjonowanych specjalistów od używania substancji, którzy są w stanie przepisać leki ratujące życie. Około 90% lekarzy, którzy mogą przepisać buprenorfinę C lek powszechnie stosowany w leczeniu uzależnienia od opioidów C praktykuje w obszarach miejskich. W około 53% hrabstw wiejskich nie ma lekarza, który mógłby przepisać ten lek, mimo że istnieje na niego duże zapotrzebowanie.
Na niektórych obszarach wiejskich brakuje również wyszkolonych specjalistów od zdrowia psychicznego, którzy mogą leczyć zaburzenia związane z używaniem substancji. W około 65% wiejskich hrabstw w Ameryce nie ma praktykującego psychiatry, a w 13% nie ma żadnego specjalisty od zdrowia behawioralnego.
Ponieważ wiejskie szpitale i ośrodki leczenia uzależnień mają zazwyczaj mniej łóżek, może być konieczne pokonanie długiej drogi, aby uzyskać opiekę. Ale społeczności wiejskie nie mają również transportu publicznego, co utrudnia dostęp do leczenia.
Piętno. Negatywne poglądy i osądy dotyczące używania substancji mogą powodować poczucie winy i wstydu oraz wpływać na decyzję o uzyskaniu pomocy. W jednym z badań, w którym analizowano powody, dla których osoby z SUD nie szukały pomocy, stwierdzono, że niektóre z nich:
-
obawiały się, co pomyślą przyjaciele i rodzina, jeśli będą szukać pomocy
-
Nie lubią rozmawiać w grupach ani omawiać swoich problemów z innymi
-
Nie wierzyli, że mają problem z używaniem substancji
-
Nie sądzili, że leczenie mogłoby im pomóc
Dyskryminacja ze względu na płeć. Istnieją również bariery w leczeniu związane z płcią, zwłaszcza w kwestii ciąży i opieki nad dzieckiem. Większość ośrodków leczenia uzależnień nie oferuje opieki nad dziećmi. Ponadto w jednym z badań stwierdzono, że niektórzy lekarze mogą być mniej skłonni do przepisywania terapii z użyciem agonistów opioidów (OAT) w celu leczenia uzależnienia od opioidów w ciąży. Dzieje się tak pomimo faktu, że OAT, takie jak buprenorfina i metadon, są znane jako bezpieczne i dobrze sprawdzają się w czasie ciąży.
Inne badanie wykazało, że personel służb ratownictwa medycznego trzykrotnie rzadziej podawał nalokson C - lek ratunkowy, który odwraca skutki przedawkowania opioidów C kobietom niż mężczyznom.
Kobiety mogą być również mniej skłonne do uzyskania pomocy w zakresie uzależnienia ze względu na:
-
Obowiązki rodzinne
-
Niższe dochody i niższe wskaźniki zatrudnienia
-
Brak wsparcia ze strony rodziny lub partnerów
Dyskryminacja rasowa i etniczna. Badania wykazały, że osoby czarnoskóre, rdzenne i kolorowe (BIPOC) mają mniejsze szanse na rozpoczęcie i zakończenie leczenia zaburzeń używania substancji. Ponieważ różnice te utrzymują się po uwzględnieniu czynników społeczno-ekonomicznych, niektórzy badacze twierdzą, że wskazuje to na odmienne traktowanie tych osób.
Wśród różnic w zakresie opieki zdrowotnej i prawa dotyczących zaburzeń używania substancji są następujące:
-
Podczas gdy wskaźniki używania substancji psychoaktywnych są podobne wśród białych Amerykanów i BIPOC, BIPOC są bardziej narażeni na zarzuty karne z tego powodu.
-
Osoby kolorowe ponoszą znacznie gorsze konsekwencje w przypadku pozytywnego wyniku testu na używanie narkotyków.
-
Osoby kolorowe nie są w równym stopniu reprezentowane w badaniach klinicznych dotyczących leczenia uzależnień. Może to skutkować niewłaściwym kulturowo leczeniem.
-
Czarni Amerykanie rzadziej otrzymują receptę na buprenorfinę w przypadku używania opioidów, choć częściej umierają z powodu przedawkowania.
-
Społeczności BIPOC mają mniejsze szanse na otrzymanie leków profilaktycznych i edukacji na temat przedawkowania.
-
Ze względu na normy kulturowe Latynosi i Azjaci mogą wybrać nieformalne wsparcie ze strony rodziny lub członków społeczności zamiast leczenia.
Inne problemy ze zdrowiem psychicznym. Około 3,4% osób cierpiących na SUD ma również inne zaburzenia psychiczne. Ta grupa rzadziej szuka pomocy w przypadku SUD, a tylko 7,4% z nich poddaje się leczeniu z powodu obu schorzeń. Jednym z problemów jest to, że tylko 18% programów leczenia uzależnień jest wyposażonych w sprzęt umożliwiający zarządzanie innymi problemami zdrowotnymi. Wiele osób w populacji więziennej ma SUD wraz z innym zaburzeniem zdrowia psychicznego i ma niewielki dostęp do leczenia.
Co zrobić, aby usunąć bariery?
Niektóre agencje rządowe i grupy medyczne podejmują kroki w celu usunięcia barier w leczeniu zaburzeń związanych z używaniem substancji:
-
Federalna Administracja Zasobów i Usług Zdrowotnych pracuje nad rozszerzeniem dostępu do telemedycyny w leczeniu uzależnień na obszarach wiejskich lub o słabo rozwiniętej infrastrukturze. Ta forma opieki pozwala na wirtualne połączenie ze specjalistą od zdrowia psychicznego bez względu na miejsce zamieszkania.
-
Patient Protection and Affordable Care Act (ACA) pozwala stanom na rozszerzenie zasięgu Medicaid dla większości osób dorosłych o niskich dochodach. Dotyczy to wszystkich osób poniżej 65 roku życia, które zarabiają mniej niż 16,643 dolarów rocznie. W sumie 38 stanów i Dystrykt Kolumbia zdecydowały się na rozszerzenie.
-
Amerykańskie Towarzystwo Medycyny Uzależnień wydało oświadczenie polityczne, w którym prosi pracowników medycznych o zbadanie własnych motywacji i praktyk podczas opieki nad BIPOC. Wzywa również tych lekarzy do popierania polityki zapewniającej równy dostęp do profilaktyki i leczenia SUD. Wzywa też do zwiększenia równości w badaniach naukowych.
