Z archiwum lekarza
Czterdziestoletnia samotna matka i dziennikarka Lori Gottlieb szczerze pisała o odrzucaniu "wystarczająco dobrych" mężczyzn w poszukiwaniu idealnego romantycznego partnera. Jednak w swoim prowokacyjnym eseju dla "The Atlantic" Gottlieb radzi singielkom - zwłaszcza kobietom - aby rozważyły możliwość ustatkowania się, jeśli chodzi o związek miłosny, argumentując, że to prawdopodobnie doprowadzi do długotrwałego szczęścia.
W swoim eseju Gottlieb porównuje "dobre małżeństwo" do małej firmy nonprofit z sympatycznym kolegą, który potrafi rozwiązywać problemy. Gottlieb rozmawiała wyłącznie z doktorem o reakcji, jaką wywołał ten tekst.
"Dostałem całkiem niezły odzew, i to na całej mapie", mówi Gottlieb do doctora. "Żonaci ludzie bardzo wspierają punkt, który próbuję zrobić. Niektóre samotne kobiety pochwalają mnie za powiedzenie na głos tego, co wiele osób myśli, ale nie mówi. Ale wiele samotnych kobiet uważa, że to afront. Uważają, że jest to niesmaczne wyzwanie dla upodmiotowionego światopoglądu, że można mieć wszystko."
W sercu argumentu "wystarczająco dobrego" jest to, że zbyt wielu z nas zostało poddanych praniu mózgu w "bajkach i fajerwerkach" poglądów na temat romansu, któremu brakuje długoterminowej stabilności. Gottlieb pisze, że poślubienie pana wystarczająco dobrego jest realną opcją, zwłaszcza jeśli celem jest wylądowanie niezawodnego partnera życiowego i stworzenie rodziny.
"Celem artykułu nie jest zadowolenie się byle jakim schmo z ulicy, ale dobrym facetem, którego lubisz, lubisz towarzystwo i masz realistyczne oczekiwania" - mówi.
"Jeśli chcesz być z kimś i wstrzymujesz się, możesz skończyć z niczym", mówi Gottlieb. "To jest ta szalona część - zawsze porównujesz".
Definiowanie małżeństwa, które jest wystarczająco dobre
Londyński pediatra Donald Winnicott ukuł termin "good-enough mother". Matka good-enough stoi w kontraście do matki "doskonałej". Zapewnia bezpieczne środowisko, więź i ostatecznie niezależność, aby ułatwić rozwój dziecka. Dobra matka zaspokaja niektóre, ale nie wszystkie potrzeby dziecka.
Czy teoria good-enough może mieć zastosowanie również do romantycznych partnerów?
"Good enough, zamiast modelu bajkowego, który jest dużym rozczarowaniem, jest rozsądnym sposobem na wyobrażenie sobie życia małżeńskiego" - mówi Louanne Cole Weston, PhD, ekspertka do spraw seksu i związków.
Katharine Parks z Chillicothe w stanie Ohio poślubiła Johna w wieku 19 lat i jest szczęśliwa od 32 lat. Ona mówi, że terminologia jest w sam raz na cel. "W amerykańskim społeczeństwie zawsze idziemy po znacznie więcej niż faktycznie potrzebujemy. Oczekujemy zbyt wiele od związku. Myślę, że uświadomienie sobie, że to jest tak "dobre, jak to się robi" i że życie nie jest "raz na zawsze" jest ważne dla budowania wspólnego życia."
Scott Haltzman, MD, asystent kliniczny na wydziale psychiatrii i zachowań ludzkich Brown University, mówi, że kwestia ustatkowania się na określoną osobę lub zachowanie w związku jest jedną z zasad szczęścia -- jeśli przeformułujesz ją jako "akceptację".
"Żyjemy w kulturze, w której poprzez wszystkie formy mediów mówi się nam: 'Nie akceptuj niczego poza tym, co najlepsze'. Wszyscy poślubiamy 'niewłaściwą osobę'. Myślę, że prawdziwym wyzwaniem w małżeństwie jest wyjście z romantycznej, zbyt wyidealizowanej fazy i przejście do fazy 'teraz co'. Wprowadzanie zmian, modyfikowanie oczekiwań i ustatkowanie się jest czymś, co dzieje się przez cały czas trwania związku, a nie tylko w dniu, w którym stajemy przed ołtarzem" - mówi doktor. "Musimy poszerzyć nasz pogląd na to, co oznacza akceptacja".
Pepper Schwartz, PhD, ekspert ds. związków w perfectmatch.com i profesor socjologii na University of Washington, przyznaje, że termin "wystarczająco dobry" niesie ze sobą negatywną -- i niepotrzebną -- konotację.
"Implikacja osiadania lub wystarczająco dobrego jest taka, że na jakimś podstawowym poziomie będziesz niezadowolony" - mówi Schwartz doktorowi. "Jest to z pewnością koncepcja dołująca. Całe to uczucie zainfekowało społeczeństwo w sposób, który jest szokujący." Ona rysuje sportową analogię. "Jestem dobrym narciarzem, mam wiele radości z jazdy na nartach, ale nie mówię, że jestem 'wystarczająco dobrym narciarzem'. Chciałbym, żebyśmy mogli to nazwać po prostu 'dobrym małżeństwem'".
Schwartz mówi, że bycie w stanie ciągłego dążenia do celu jest formą "autotortury".
"Jeśli miałbym zadowolić się nowym Oldsmobilem, gdy tym, czego naprawdę chcę, jest Porsche, nigdy nie będę zadowolony. Prawdę mówiąc, Oldsmobile jest nowy, ładny i działa. Dlaczego nie miałbym być z niego zadowolony?"
Haltzman zauważa w swojej książce The Secrets of Happily Married Women: How to Get More out of Your Relationship by Doing Less, że przez wieki szczęście nie było czynnikiem wpływającym na dobre małżeństwa. Małżeństwo było raczej sprawą praktyczną, która zapewniała bezpieczeństwo społeczne i finansowe oraz zapewniała potomstwo. Dopiero w ostatnim stuleciu pary oczekują, że małżeństwo przyniesie im szczęście. Uczymy się w miarę upływu czasu.
David Rice z Alpharetta w stanie Ga zgadza się z tym stwierdzeniem. Żonaty od pięciu lat z Cynthią, wskazuje na długie małżeństwo swoich rodziców i wzór do naśladowania dla par z II wojny światowej. "Pomyślcie o tych żołnierzach, którzy chcieli po prostu wrócić do domu do kobiety, która pochodziła z kościelnej rodziny, umiała tańczyć i była szczęśliwa, że poślubiła miłego faceta. Warunki wstępne się zmieniły".
Przyznaje, że jego romantyczna podróż nie przebiegała zgodnie z planem. "W dojrzałym wieku 44 lat poczułem, że nadszedł właściwy czas i chcę się ożenić. Znalazłem kogoś, z kim mogłem coś zbudować, ale niezależnie od atrakcyjności, nie była to szczenięca miłość. Właściwie traktowałem to jak decyzję biznesową, jakkolwiek zimno czy bezdusznie by to nie brzmiało. Nie czułem, że mam czas na popełnienie kilku błędów. Czułem, że muszę to wybić z parku".
Pragmatyczne spojrzenie na małżeństwo
Zarówno eksperci, jak i pary małżeńskie są zgodni: Fantazją jest myślenie, że w związku osiągniesz doskonałość. Chemia, choć ważna, nie jest najważniejsza, a koncepcja "bratniej duszy" stawia poprzeczkę nierealistycznie wysoko.
"Małżeństwo "good-enough", które odrzuca romantyczną miłość na rzecz pragmatycznego związku, to bardzo ważny temat, który dotyczy idealizacji romansu i niepowodzeń, które nieuchronnie pojawiają się z powodu nieosiągalnych oczekiwań" - mówi dr Michael D. Zentman, dyrektor programu studiów podyplomowych w zakresie terapii małżeństw i par na Uniwersytecie Adelphi.
Belinda Rachman, adwokat w Carlsbad w Kalifornii, jest żoną Eliota od ponad 20 lat. "Dokonałam racjonalnego wyboru, który nie miał nic wspólnego z romantyczną miłością i byłam bardzo szczęśliwa. Miałam spisany 'plan dla mężczyzny'. Gdy każdy kolejny związek kończył się niepowodzeniem, przyjrzałam się temu, co muszę mieć w mężczyźnie, jakie cechy muszę mieć, a co było do wynegocjowania; wiedziałam, że nie chcę jechać na kolejną emocjonalną przejażdżkę rollercoasterem. Kiedy patrzę na całkowity bałagan, jaki zrobiły pary, które oparły małżeństwo na zakochaniu, nie zastanawiając się nad podstawową kompatybilnością, wiem, że dokonałam właściwego wyboru."
Terri, artystka z siedzibą w Roswell, Ga., która jest mężatką od ośmiu i pół roku, mówi, że koncepcja good-enough rezonuje z nią.
"Rzeczywiście miałam wymyślone wyobrażenie o tym, czym będzie małżeństwo. Do czasu, gdy wyszłam za mąż w połowie lat 30-tych, miałam dużo doświadczenia w randkowaniu i bańka pękła. Mieliśmy dziecko w ciągu pierwszego roku małżeństwa i dość szybko stało się to dość praktyczne" - mówi Terri, która prosiła, aby nie używać jej nazwiska. "Ciągle zmieniający się proces zbliżania się do siebie, kompromisów i codziennych obowiązków związanych z prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci nauczył mnie akceptować Thomasa takim, jakim jest. Kiedy to się stało, naprawdę poczułam ulgę, komfortowe poczucie tego, gdzie wylądowałam. Jestem o wiele bardziej zrelaksowana."
Rozpoznawanie pana lub pani "wystarczająco dobrych
W filmach Tylera Perry'ego dziewczyna często zdobywa faceta - ale jest pewne zastrzeżenie: nie jest to zazwyczaj facet, z którym się wyobrażała. W rzeczywistości jest to zazwyczaj zwykły facet - przysłowiowy "diament w kamieniu" - który został przeoczony.
Jak twierdzą eksperci, w miarę jak dojrzewamy i dowiadujemy się więcej o tym, kim jesteśmy, rozpoznajemy swoje niedoskonałości i uczymy się akceptować niedoskonałości naszego partnera, jesteśmy lepiej przygotowani do "odsiewania" kandydatów, którzy są wystarczająco dobrzy.
Gottlieb uważa, że wielu z nas - w tym ona sama - odrzuca potencjalnych partnerów na podstawie wyglądu, przyzwyczajeń lub innych powierzchownych "hamulców". W swoim artykule pisze o własnej przemianie w kwestii tego, czym romans i małżeństwo jest lub nie powinno być.
Cynthia Rice przeszła podobną zmianę. "Wcześniej w moim życiu, miałam w głowie pewne kryteria, jak 'Nie wybiorę kogoś bez pewnego statusu w życiu lub pieniędzy'," mówi. "Uważam, że [ustatkowanie się] zmienia priorytety. Wszyscy mamy trochę więcej bagażu. Zdałem sobie sprawę, że David jest naprawdę inteligentny. Możemy prowadzić rozmowę i łączyć się, nawet gdy szlifujemy dzień".
"Dokonałem praktycznego wyboru w towarzystwie", mówi lekarzowi. "To nie jest to, jak wyglądamy dla naszych sąsiadów lub dla społeczeństwa. Chodzi o to, co mamy tutaj w naszym domu".
Chociaż każdy ma inne wymagania wobec potencjalnego małżonka, eksperci oferują pięć wskazówek, które pomogą ci określić cechy potrzebne do dzielenia "wystarczająco dobrego" życia razem.
Kompatybilność
. "Podobne style w życiu, podobne sposoby działania, czy bardziej racjonalne czy emocjonalne, pomogą ci uniknąć chronicznego rozczarowania" - mówi Weston. Gottlieb mówi o stylach życia, które mogą się "stopić".
Atrakcyjność seksualna
. "Potrzebujesz odpowiedniej atrakcyjności seksualnej, pewnej chemii, ale każdy z was nie musi lubić 17 części ciała" - mówi Weston.
Podobne cele.
Możesz mieć listę prania idealnych cech w partnerze, ale zawęź swoją listę do trzech niezbędnych cech, sugeruje Schwartz. "Masz tylko tyle "slotów", które ktoś może wypełnić, niezależnie od tego, czy jest to wspólne zamiłowanie do podróży, podobne spojrzenie na pieniądze czy wychowywanie dzieci". Schwartz przestrzega przed szukaniem u partnera tego, co nazywa "niespójnymi cechami". "Niektóre kobiety poślubiają branżowe lwy, a potem są zaskoczone, gdy te gryzą" - mówi.
Szacunek.
"Jeśli kogoś podziwiasz, jesteś daleko do przodu" - mówi Schwartz.
Gut Check.
Wreszcie Weston sugeruje, aby zaufać swojemu jelitu, aby uzyskać wskazówki, czy ktoś jest wystarczająco dobry dla ciebie. "Dziewięć lat przed ślubem z moim mężem, byłem zaręczony z innym mężczyzną," mówi. "Miałem śmieszne małe bóle strzelające i drgawki w tej ręce; nie spałem dobrze. Moje ciało dawało mi wskazówki".
