Moje doświadczenia z fototerapią w leczeniu łuszczycy

Barbara Brody

Wiele osób cierpiących na łuszczycę zauważa, że ich stan się poprawia ?po spędzeniu trochę czasu na słońcu. Terapia światłem, zwana również fototerapią, idzie o krok dalej, wykorzystując sprzęt medyczny do regularnego i precyzyjnego wystawiania skóry dotkniętej łuszczycą na działanie niewielkiej ilości promieni UVB. Fototerapia może być bardzo skuteczna, niezależnie od tego, czy poddajesz się jej w gabinecie dermatologicznym, czy też wybierasz urządzenie przeznaczone do użytku domowego. Jednak nie działa ona u każdego i może mieć swoje minusy.

Poprosiliśmy trzy osoby, które próbowały tego zabiegu, aby opowiedziały nam swoje historie.

Warto się męczyć

Choruję na łuszczycę od około 10 lat, a około 3 lata temu nastąpiło naprawdę poważne zaostrzenie. Miałam ją na całym brzuchu, tyłku, udach, łokciach i wewnętrznej stronie ramion. Próbowałam już różnych miejscowych kremów sterydowych, ale nic tak naprawdę nie działało. Kremy były również trudne do nałożenia, ponieważ łuszczycę miałam naprawdę wszędzie.

Kiedy mój lekarz zasugerował mi wypróbowanie terapii światłem, byłem nieco sceptyczny. Ale już po trzeciej sesji moja skóra zaczęła się oczyszczać. Byłam naprawdę szczęśliwa, że tak dobrze to działa.

Największym minusem było dla mnie zaangażowanie czasowe. Zabiegi wykonywałam w gabinecie dermatologicznym, który znajdował się po drugiej stronie miasta. Więc Id muszą wędrować przez miasto i siedzieć w poczekalni, aż to była moja kolej. Sam zabieg trwał tylko 20-30 sekund, a ja nie miałam żadnych skutków ubocznych. Raz moja skóra zrobiła się trochę czerwona.

W tym czasie, kłopot był całkowicie warty tego. Chodziłem na i poza przez około rok, i havent miał główny flare-up od tego czasu. Gdybym miała, rozważyłabym ponownie fototerapię. -- Karen Greer, Indiana

To nie było lekarstwo

Łuszczycę zdiagnozowano u mnie 30 lat temu, gdy miałem 28 lat. Od tego czasu próbowałam wszystkich możliwych metod leczenia i założyłam grupę wsparcia, Overcoming Psoriasis. Próbowałem terapii światłem bardzo wcześnie w mojej chorobie. Biologiczne leki nie były jeszcze dostępne na rynku, a ja słyszałam, że terapia światłem ma lepsze wyniki niż smoła węglowa czy kortyzon. Poza tym światło słoneczne zawsze pomagało moim płytkom.

Na początku odczuwałem pieczenie, ale ogólnie miałem dobre wyniki. Mimo to, to nie było lekarstwo, a ja w końcu przeszedłem na leki biologiczne. Teraz polegam na lekach biologicznych, środkach OTC i [naturalnym] świetle słonecznym. Jeśli moje leki biologiczne kiedykolwiek przestaną działać, z pewnością spróbuję terapii światłem ponownie.

Jeśli zdecydujesz się spróbować, pamiętaj, aby nosić ochronę oczu i uważaj na przyrosty czasu; możesz się łatwo poparzyć w ciągu kilku krótkich sekund. Todd Bello, Floryda

Lubię to bardziej niż kremy.

Mój syn, Logan, zawsze miał problemy ze skórą, ale myśleliśmy, że to tylko egzema. W marcu zeszłego roku, mniej więcej w czasie, gdy szkoły zostały zamknięte z powodu COVID-19, jego skóra stała się naprawdę zła. Byliśmy u kilku dermatologów i zdiagnozowano u niego zarówno łuszczycę plackowatą, jak i zanikową. Dowiedzieliśmy się, że stres jest głównym czynnikiem wywołującym łuszczycę.

Próbowaliśmy kremów, które pomagały tylko trochę, i antybiotyków, które nic nie dawały. Jeden z lekarzy zasugerował metotreksat, doustny lek, który może powodować skutki uboczne dla wątroby, a ja zalałam się łzami. Zdecydowaliśmy się wstrzymać i zamiast tego spróbować terapii światłem wraz z dietą eliminacyjną zaprojektowaną w celu wycięcia pokarmów, które mogą powodować nadmierny stan zapalny. Dieta była początkowo dość restrykcyjna, ale teraz Logan musi głównie unikać glutenu i warzyw nocnych.

Dzięki połączeniu zmian w diecie i terapii światłem, łuszczyca Logana uległa znacznej poprawie; jego skóra jest teraz czysta w 90%! Mamy w domu light box - nasze ubezpieczenie zapłaciło za większość z nich - i jest on zaprogramowany na dokładną ilość czasu, której potrzebuje.

Ważne jest, aby pracować powoli. Kiedy po raz pierwszy spróbowaliśmy, trochę się sparzył, ale teraz doszedł do 3 minut i 10 sekund. To rzeczywiście długi czas dla 7-latka, aby stać spokojnie, ale nauczył się, jak to zrobić samemu, trzy razy w tygodniu. Podoba mu się to o wiele bardziej niż kremy, których nienawidził tak bardzo, że musiał się zakradać i nakładać je podczas snu.

Logan zaczął widzieć pewne rezultaty po kilku miesiącach, ale na większe zmiany trzeba było czekać około 6 miesięcy. Jeśli myślisz o wypróbowaniu tego dla siebie lub swojego dziecka, wiedz, że to nie jest rozwiązanie z dnia na dzień; musisz być cierpliwy. -- Sara Scharf, Ohio?