Po miesiącach oczekiwania, zbliża się termin porodu Twojego dziecka. Oto czego możesz się spodziewać od początku porodu do pierwszych dni i tygodni z nowym dzieckiem.
Objawy porodu
Nikt nie może przewidzieć z całą pewnością, kiedy rozpocznie się poród - termin porodu podany przez lekarza jest jedynie punktem odniesienia. Normalnym jest, że poród może rozpocząć się już trzy tygodnie przed tym terminem lub nawet dwa tygodnie po nim. Poniżej przedstawiamy oznaki, że poród jest prawdopodobnie niedaleki:
-
Rozjaśnienie. Dzieje się tak, gdy główka dziecka opada do miednicy w ramach przygotowań do porodu. Twój brzuch może wyglądać na niższy i może być Ci łatwiej oddychać, ponieważ dziecko nie zagęszcza już Twoich płuc. Możesz również odczuwać zwiększoną potrzebę oddawania moczu, ponieważ dziecko naciska na twój pęcherz. Może to nastąpić w ciągu kilku tygodni do kilku godzin od rozpoczęcia porodu.
-
Krwawy objaw. Krwista lub brązowawa wydzielina z szyjki macicy to uwolniony korek śluzowy, który zabezpiecza macicę przed infekcją. Może to nastąpić na kilka dni przed lub w momencie rozpoczęcia porodu.
-
Biegunka
.
Częste luźne stolce mogą oznaczać, że zbliża się poród.
-
Pęknięte błony.
Płyn tryskający lub wyciekający z pochwy oznacza, że błony worka owodniowego, które otaczały i chroniły Twoje dziecko, zostały pęknięte. Może to nastąpić na kilka godzin przed rozpoczęciem porodu lub w jego trakcie. Większość kobiet zaczyna rodzić w ciągu 24 godzin. Jeśli w tym czasie nie nastąpi poród naturalny, lekarze mogą wywołać poród, aby zapobiec infekcjom i komplikacjom porodowym.
-
Skurcze
.
Chociaż nie jest niczym niezwykłym doświadczanie okresowych, nieregularnych skurczów (skurcze mięśni macicy) w miarę zbliżania się porodu, skurcze występujące w odstępach krótszych niż 10 minut są zazwyczaj oznaką rozpoczęcia porodu.
Etapy pracy
Poród dzieli się zazwyczaj na trzy etapy:
Etap 1.
Pierwszy etap porodu dzieli się na trzy fazy: latentną, aktywną i przejściową.
Pierwsza z nich, faza utajona, jest najdłuższa i najmniej intensywna. W tej fazie skurcze stają się coraz częstsze, co pomaga szyjce macicy rozszerzyć się tak, aby dziecko mogło przejść przez kanał rodny. Dyskomfort na tym etapie jest jeszcze minimalny. W tej fazie szyjka macicy zaczyna się rozszerzać i zanikać. Jeśli skurcze są regularne, prawdopodobnie zostaniesz w tej fazie przyjęta do szpitala i będziesz poddawana częstym badaniom miednicy w celu określenia stopnia rozszerzenia szyjki macicy.
W fazie aktywnej szyjka macicy zaczyna się rozszerzać coraz szybciej. Podczas każdego skurczu możesz odczuwać silny ból lub ucisk w plecach lub w brzuchu. Możesz również odczuwać chęć parcia lub przyłożenia się, ale lekarz poprosi Cię, abyś poczekała, aż szyjka macicy będzie całkowicie otwarta.
Podczas okresu przejściowego szyjka macicy rozszerza się całkowicie do 10 centymetrów. Skurcze są bardzo silne, bolesne i częste, pojawiają się co trzy do czterech minut i trwają od 60 do 90 sekund.
Etap 2.
Etap 2 rozpoczyna się, gdy szyjka macicy jest całkowicie otwarta. W tym momencie lekarz da Ci zgodę na parcie. Twoje parcie, wraz z siłą skurczów, będzie napędzać dziecko przez kanał rodny. Ciemiączka (miękkie miejsca) na główce dziecka umożliwiają jej przejście przez wąski kanał.
Główka dziecka nabiera kształtu, kiedy jej najszersza część dociera do otworu pochwy. Jak tylko główka dziecka wyjdzie na zewnątrz, lekarz odessie płyn owodniowy, krew i śluz z jego nosa i ust. Będziesz nadal naciskać, aby pomóc w dostarczeniu ramion i ciała dziecka.
Po urodzeniu dziecka lekarz - lub Twój partner, jeśli tego zażądał - zaciska i przecina pępowinę.
Etap 3
. Po urodzeniu dziecka wchodzisz w ostatnią fazę porodu. W tym etapie dostarczasz łożysko, organ, który odżywiał dziecko w łonie matki.
Każda kobieta i każdy poród jest inny. Ilość czasu spędzonego na każdym etapie porodu będzie różna. Jeśli jest to Twoja pierwsza ciąża, poród trwa zazwyczaj około 12-14 godzin. W przypadku kolejnych ciąż proces ten jest zazwyczaj krótszy.
Leczenie bólu
Tak jak różny jest czas trwania porodu, tak samo różna jest ilość bólu odczuwanego przez kobiety.
Pozycja i wielkość dziecka oraz siła skurczów również mogą mieć wpływ na ból. Chociaż niektóre kobiety potrafią opanować ból za pomocą technik oddechowych i relaksacyjnych poznanych na kursach rodzenia, inne będą potrzebowały innych metod kontroli bólu.
Niektóre z częściej stosowanych metod łagodzenia bólu obejmują:
Leki
.
Kilka leków jest stosowanych w celu złagodzenia bólu związanego z porodem. Chociaż leki te są ogólnie bezpieczne dla matki i dziecka, to jak w przypadku wszystkich leków, mają one możliwość wystąpienia działań niepożądanych.
Leki przeciwbólowe dzielą się na dwie kategorie: przeciwbólowe i znieczulające.
Leki przeciwbólowe łagodzą ból bez całkowitej utraty czucia lub ruchu mięśni. Podczas porodu mogą być podawane ogólnoustrojowo poprzez wstrzyknięcie do mięśnia lub żyły lub regionalnie poprzez wstrzyknięcie w dolną część pleców w celu znieczulenia dolnej części ciała. Pojedyncze wstrzyknięcie do płynu rdzeniowego, które szybko łagodzi ból, nazywane jest blokadą kręgosłupa. Blokada zewnątrzoponowa polega na ciągłym podawaniu leków przeciwbólowych w okolice rdzenia kręgowego i nerwów rdzeniowych poprzez cewnik wprowadzony do przestrzeni zewnątrzoponowej. Możliwe zagrożenia związane z obydwoma tymi metodami obejmują obniżenie ciśnienia krwi, które może spowolnić akcję serca dziecka, oraz ból głowy.
Środki znieczulające blokują wszelkie odczucia, w tym ból. Blokują one również ruchy mięśni. Środki znieczulenia ogólnego powodują utratę przytomności. W przypadku porodu przez cesarskie cięcie możesz otrzymać znieczulenie ogólne, rdzeniowe lub zewnątrzoponowe. Odpowiednia forma znieczulenia zależy od stanu Twojego zdrowia, zdrowia Twojego dziecka i warunków medycznych towarzyszących Twojemu porodowi.
Opcje nielekarskie.
Do nielekowych metod łagodzenia bólu należą: akupunktura, hipnoza, techniki relaksacyjne oraz częsta zmiana pozycji podczas porodu. Nawet jeśli wybierzesz niefarmakologiczne metody łagodzenia bólu, możesz w każdym momencie porodu poprosić o podanie leków przeciwbólowych.
Czego należy się spodziewać po porodzie
Tak jak Twoje ciało przeszło wiele zmian przed porodem, tak samo będzie przechodzić zmiany w trakcie dochodzenia do siebie po porodzie.
Fizycznie możesz doświadczyć następujących rzeczy:
-
Ból w miejscu nacięcia lub skaleczenia.
Epizjotomia to cięcie wykonane przez lekarza w kroczu (obszar pomiędzy pochwą a odbytem), aby pomóc w urodzeniu dziecka lub zapobiec rozdarciu. Jeśli zostało to wykonane lub obszar ten został rozdarty podczas porodu, szwy mogą utrudniać chodzenie lub siedzenie. Może być również bolesny, gdy kaszlesz lub kichasz w czasie gojenia.
-
Obolałe piersi. W miarę napływu mleka piersi mogą być przez kilka dni spuchnięte, twarde i bolesne. Sutki również mogą być obolałe.
-
Hemoroidy
. Hemoroidy (obrzęknięte żylaki w okolicy odbytu) są powszechne po ciąży i porodzie.
-
Zaparcia
. Wypróżnienie może być trudne przez kilka dni po porodzie. Hemoroidy, episiotomia i obolałe mięśnie mogą powodować ból przy wypróżnieniu.
-
Uderzenia gorąca i zimna. Dostosowanie organizmu do zmieniających się poziomów hormonów i przepływu krwi może spowodować, że w jednej chwili będziesz się pocić, a w następnej sięgniesz po koc, aby się przykryć.
-
Nietrzymanie moczu lub kału. Mięśnie rozciągnięte podczas porodu, szczególnie po długim porodzie, mogą powodować wyciek moczu podczas śmiechu lub kichania lub utrudniać kontrolę wypróżnień, powodując przypadkowe wypróżnienie.
-
"Bóle po". Po porodzie przez kilka dni będziesz nadal odczuwać skurcze, ponieważ Twoja macica wraca do rozmiarów sprzed ciąży. Skurcze mogą być najbardziej odczuwalne podczas karmienia dziecka piersią.
-
Wydzielina z pochwy
(lochia). Bezpośrednio po porodzie doświadczysz krwawej wydzieliny, cięższej niż podczas zwykłej miesiączki. Z czasem upławy zbledną do białego lub żółtego koloru, a następnie ustaną całkowicie w ciągu dwóch miesięcy.
Pod względem emocjonalnym w ciągu kilku dni lub tygodni po porodzie możesz odczuwać drażliwość, smutek lub płacz, powszechnie określane jako "baby blues". Objawy te występują u 80% nowych matek i mogą być związane ze zmianami fizycznymi (w tym zmianami hormonalnymi i wyczerpaniem) oraz Twoim emocjonalnym przystosowaniem do obowiązków związanych z opieką nad noworodkiem.
Jeśli te problemy utrzymują się, poinformuj swojego lekarza lub innego pracownika służby zdrowia; możesz doświadczać depresji poporodowej, poważniejszego problemu, który dotyka od 10% do 25% nowych matek.
