Młodzi ludzie, którzy dokonali detranzycji, twierdzą, że środowisko medyczne wielokrotnie ich zawiodło.
Lekarze ich zawiedli - mówią ci, którzy żałują przejścia na emeryturę
Alicia Ault
22 marca 2022 r. - Osoby, które zmieniły płeć na przeciwną, a później zdecydowały się na zmianę, opowiedziały o tym, jak ich zdaniem zawiodła je służba zdrowia podczas wyjątkowej konferencji Zoom, która odbyła się w tym miesiącu.
Forum zostało zwołane przez Genspect, organizację rodzicielską, której celem jest powstrzymanie procesu zmiany płci u nastolatków i dzieci. Grupa ta ma wątpliwości co do modelu opieki potwierdzającej płeć, popieranego przez Światowe Stowarzyszenie Zawodowe na rzecz Zdrowia Osób Transpłciowych, Amerykańskie Stowarzyszenie Medyczne, Amerykańską Akademię Pediatrii i inne grupy medyczne.
"Afirmatywna" opieka medyczna jest definiowana jako leczenie blokerami dojrzewania i hormonami płciowymi dla osób z dysforią płciową w celu zmiany płci na przeciwną, a następnie często przeprowadza się operację zmiany płci.
Wśród wielu lekarzy i innych pracowników służby zdrowia narastają jednak obawy, czy jest to rzeczywiście najlepszy sposób postępowania, zwłaszcza w przypadku osób poniżej 18. roku życia. W kilku krajach wycofano się z leczenia medycznego i zamiast tego kładzie się nacisk na psychoterapię.
Celem drugiego dorocznego spotkania Genspect, które odbyło się 12 marca i zostało nazwane #DetransitionAwarenessDay, było rzucenie światła na doświadczenia osób, które dokonały detransgresji, zidentyfikowały się jako osoby transpłciowe i przeszły transformację, ale następnie zdecydowały się zakończyć swoją transformację medyczną. Na stronie zalogowały się osoby m.in. ze Stanów Zjednoczonych, Kanady, Nowej Zelandii, Australii, Wielkiej Brytanii, Niemiec, Hiszpanii, Chile i Brazylii.
"To jest mniejszość w mniejszości" - powiedziała doradca Genspect, Stella O'Malley, dodając, że pierwsze spotkanie w 2021 roku odbyło się, ponieważ "zbyt wiele osób odrzucało historie osób, które przeszły transformację". O'Malley jest psychoterapeutką, doradcą klinicznym Society for Evidence-Based Gender Medicine oraz członkiem-założycielem Międzynarodowego Stowarzyszenia Terapeutów dla Osób Opuszczonych i Zdetronizowanych.
"W ciągu ostatniego roku stało się oślepiająco oczywiste, że (...) 'detrans' jest ogromną częścią zjawiska transseksualizmu" - powiedziała O'Malley, dodając, że osoby dokonujące detransgresji są "podważane i odrzucane".
Laura Edwards-Leeper, PhD (@DrLauraEL), wybitna terapeutka genderowa, która ostatnio wyraziła obawy dotyczące odpowiedniego zabezpieczenia podczas leczenia młodzieży z dysforią płciową, zgodziła się z tym stwierdzeniem.
Napisała na Twitterze: Nie można nazywać się prawowitym terapeutą genderowym, jeśli nie wierzy się, że detransigranci istnieją". W ramach procesu świadomej zgody na zmianę płci nieetyczne jest nieprzedyskutowanie tej możliwości z młodymi ludźmi". Edwards-Leeper jest emerytowanym profesorem w School of Graduate Psychology na Pacific University w Hillsboro, w stanie Oregon.
Prelegenci na forum w większości przedstawili swoje doświadczenia, a nie dane. Podkreślali, że nie przeprowadzono prawie żadnych badań na temat detranzycji, ale wszyscy zeznali, że jest ona mniej rzadka, niż przedstawia się ją w społeczności osób transpłciowych.
Trudności z powrotem
"Jest tak wiele powodów, dla których ludzie się wycofują" - powiedziała Sinead Watson, 30 lat, doradca Genspect, która przeszła transformację z płci żeńskiej na męską w 2015 roku i która zdecydowała się na detranzycję w 2019 roku.
Powołując się na badania Lisy Littman, MD, MPH, opublikowane w zeszłym roku, Watson powiedziała, że najczęstsze powody detransgresji to uświadomienie sobie, że dysforia płciowa wynika z innych problemów, wewnętrzna homofobia oraz nieznośny charakter transfobii.
Watson stwierdziła, że najtrudniejszą częścią procesu detransition było przyznanie się przed samą sobą, że jej przejście było błędem. "Jest to żenujące, czujesz się zawstydzona i winna" - powiedziała, dodając, że może to oznaczać utratę przyjaciół, którzy teraz uważają cię za "bigotkę, a jednocześnie zmagasz się z żalem z powodu zmiany".
"To prawdziwe piekło, zwłaszcza gdy żaden z terapeutów ani doradców nie chce cię wysłuchać" - mówi. "Detransitioning nie jest zabawą".
Carol (@sourpatches2077) powiedziała, że przez rok wiedziała, że jej przejście było błędem.
"Największym problemem było to, że nie mogłam powiedzieć o tym mojej rodzinie" - powiedziała Carol, która identyfikuje się jako lesbijka. "Tak wiele dla nich znaczyłam. To niedorzeczne, że mogłam im powiedzieć: 'Ups, popełniłam wielki błąd'" - powiedziała, opisując moment, w którym im o tym powiedziała, jako "druzgocący".
Grace (@hormonehangover) powiedziała, że pamięta, jak kilka lat po przejściu transformacji w końcu znalazła się w momencie "niezaprzeczalności". "Akceptuję to, zrujnowałam swoje życie, to jest złe" - wspomina. "To było druzgocące, ale nie mogłam już dłużej temu zaprzeczać".
Nie ufaj terapeutom
Osoby doświadczające uczucia niepokoju "potrzebują terapeuty, który ich wysłucha" - mówi Watson. Powiedziała, że kiedy po raz pierwszy przeszła detranzycję, terapeuci źle ją traktowali. "Po prostu nie chcieli rozmawiać o detransgracji" - zauważyła, dodając, że "było to jak kopniak w brzuch".
Watson powiedziała, że chciałaby zobaczyć więcej szkoleń na temat detranzycji, ale także na temat "technik zapobiegawczych", dodając, że wiele osób przechodzi, a nie powinno. "Nie chcę, aby było więcej detranzycjonistów, chcę, aby było ich mniej" - powiedziała.
"Aby tak się stało, musimy odpowiednio traktować osoby z dysforią płciową" - powiedziała Watson, stwierdzając, że model afirmatywny jest "obrzydliwy i to właśnie musi się zmienić".
"Powiedziałabym komuś, żeby nie szedł do terapeuty" - powiedziała Carol. Carol, która identyfikuje się jako lesbijka butch, powiedziała, że czuje się tak, jakby terapeuci zmuszali ją do przejścia na męską orientację. "Najważniejszą rzeczą, której nie rozumieją specjaliści od zdrowia psychicznego, jest to, że większość homoseksualistów to dzieci o zmienionej płci" - powiedziała Carol, dodając, że jest to szczególnie prawdziwe w przypadku lesbijek butch.
Terapeuci i lekarze muszą także uznać traumę związaną z przejściem i odejściem" - powiedziała.
Firma Kaiser, w której przeszła transformację, zaproponowała jej rekonstrukcję piersi. Carol powiedziała, że czuła się poniżona. "Jakbyś była Panem Ziemniaczanym: 'Proszę, możemy po prostu... założyć ci kilka nowych części i już możesz iść'" - powiedziała.
"Lekarze konkretyzują przelotne obsesje" - powiedziała Helena Kerschner (@lacroicsz), cytując jednego z użytkowników czatu.
Kerschner przedstawiła prezentację na temat "fandomu": obsesji na punkcie filmu, książki, programu telewizyjnego, muzyka lub sławnej osoby, spędzania każdej wolnej godziny na czacie w sieci, pisania fan fiction lub prób wchodzenia w interakcje z gwiazdami w sieci. Jest to świat zdominowany przez fantazje, a "zdecydowana większość" uczestników to nastoletnie dziewczęta, które "identyfikują się jako osoby transseksualne", częściowo dlatego, że są karmione przez społeczność przekazem, że lepiej jest być chłopcem - twierdzi Kerschner.
Terapeuci i lekarze, którzy pomagają im w przejściu, "krzywdzą je na całe życie, opierając się na czymś, z czego mogłyby wyrosnąć lub przezwyciężyć bez trwałych szkód" - dodała.
Lekarze "uświadamiają" ludziom, że przejście na emeryturę jest rozwiązaniem
Podczas webinaru dominującym tematem było to, że u wielu osób błędnie diagnozuje się dysforię płciową, która może nie zostać rozwiązana przez transformację medyczną.
Allie, 22-latka, która przestała przyjmować testosteron po półtora roku, powiedziała, że początkowo zaczęła przechodzić na męską orientację, gdy przestała próbować zrozumieć, dlaczego nie może identyfikować się z kobietami lub zaprzyjaźnić się z nimi, a także po dzieciństwie i okresie dojrzewania, które spędzała głównie w towarzystwie chłopców i była bardziej zainteresowana tradycyjnie męskimi zajęciami.
Jako nastolatka doświadczyła wykorzystywania seksualnego, a jej rodzice rozwiedli się, gdy była w liceum. Jak twierdzi, Allie miała też wiele prób samobójczych i wiele przypadków samookaleczenia. Kiedy w wieku 18 lat zdecydowała się na zmianę płci, udała się do prywatnej kliniki i otrzymała hormony płciowe w ciągu kilku miesięcy od pierwszej i jedynej 30-minutowej konsultacji. "Nie było żadnej terapii odkrywczej" - powiedziała, dodając, że nigdy nie postawiono jej formalnej diagnozy dysforii płciowej.
Przez pierwszy rok, jak mówi, była "wniebowzięta", ponieważ czuła, że to jest odpowiedź. Jednak w trakcie studiów wszystko zaczęło się psuć, a w wieku 20 lat podjęła próbę samobójczą. Pracownik socjalny w szkole rozpoznał u niej autyzm, którego objawy były takie same od dzieciństwa. Podjęła wówczas decyzję o zaprzestaniu transformacji.
Inna osoba poddana detransgresji, Laura Becker, powiedziała, że dopiero po 5 latach od przejścia na emeryturę zdała sobie sprawę, że cierpi na niezdiagnozowany zespół stresu pourazowego (PTSD), będący skutkiem emocjonalnego i psychicznego znęcania się nad nią. Mimo że w przeszłości nadużywała substancji, samookaleczała się, miała myśli samobójcze i inne problemy ze zdrowiem psychicznym, podawano jej testosteron, a w wieku 20 lat poddano ją podwójnej mastektomii. Zafiksowała się na punkcie gejów, co przerodziło się w napędzany metamfetaminą i crackiem związek z mężczyzną poznanym na gejowskiej platformie randkowej Grindr.
"Nikt z mojego otoczenia nie wiedział lepiej, ani nie wiedział, jak mi pomóc, włącznie z lekarzami, którzy przeprowadzili mastektomię i którzy beztrosko podpisywali i zarządzali moją transformacją medyczną" - powiedziała.
Kiedy Laura zdała sobie sprawę ze swojego PTSD, rozpoczęła proces detranzycji, co samo w sobie było traumatyczne" - powiedziała.
Limpida, lat 24, powiedział, że czuł się zmuszony do przejścia na transseksualizm po tym, jak szukał pomocy w klinice Planned Parenthood. W wieku 15 lat zidentyfikował się jako osoba transseksualna i przez lata próbował społecznie stać się kobietą, ale każdy kolejny krok sprawiał, że czuł się jeszcze bardziej nieszczęśliwy. Kiedy w wieku 21 lat udał się do kliniki, aby otrzymać estrogen, powiedział, że miał wrażenie, iż personel lekceważy jego problemy związane ze zdrowiem psychicznym, w tym fakt, że miał myśli samobójcze, nadużywał substancji odurzających i był w ciężkiej depresji. Powiedziano mu, że jest "idealnym kandydatem" do przejścia na estrogen.
Rok później stwierdził, że czuje się coraz gorzej. Pielęgniarka zasugerowała mu, aby poddał się operacji. Po tym, jak Limpida sprawdził, co się z tym wiąże, zdecydował się na detranzycję. Od tego czasu postawiono mu diagnozę autyzmu.
Robin, również w wieku 24 lat, powiedział, że pomysł operacji pomógł mu w przeprowadzeniu detranzycji, która rozpoczęła się w 2020 roku po 4 latach stosowania estrogenów. Powiedział, że zawsze był osobą o odmiennej płci i już w młodym wieku wiedział, że jest gejem. Uważa, że osoby niezgodnie z płcią są "oszukiwane", aby myśleć, że zmiana płci jest rozwiązaniem.
Brak podstaw naukowych i świadomej zgody
Michelle Alleva, która przestała identyfikować się jako osoba transpłciowa w 2020 roku, ale zaprzestała przyjmowania testosteronu 4 lata wcześniej z powodu skutków ubocznych, wspomniała o tym, co nazwała brakiem dowodów na skuteczność i bezpieczeństwo zmian medycznych.
"Jeśli decydujesz się na inwazyjną metodę leczenia, która spowoduje trwałe zmiany w twoim ciele, musisz dysponować naprawdę dobrymi dowodami" - powiedziała.
Powiedziała, że dostęp do transformacji medycznej wiązał się kiedyś z koniecznością "pilnowania dostępu" poprzez ocenę stanu zdrowia psychicznego i inne interwencje, ale nastąpił zwrot od leczenia tego, co było uważane za problem psychiatryczny, do zasadniczo potwierdzania tożsamości.
"Ta zmiana była napędzana przez aktywistów, a nie oparta na dowodach" - podkreśliła.
Większość badań wykazujących zadowolenie z przejścia obejmuje jedynie kilka lat obserwacji, dodając, że najdłuższe badanie dotyczące przejścia, opublikowane w 2011 roku i obejmujące 30 lat, wykazało, że odsetek samobójstw 10-15 lat po operacji był 20 razy wyższy niż w populacji ogólnej.
Badania dotyczące żalu były prowadzone głównie przed gwałtownym wzrostem liczby osób identyfikujących się z osobami transseksualnymi, co utrudnia wyciąganie wniosków na temat tranzycji dziecięcej. Uzyskanie danych szacunkowych dotyczących tej populacji jest trudne, ponieważ wiele osób, które się zmienia, nie informuje o tym swoich lekarzy, a w wielu badaniach czas obserwacji jest krótki lub straty w obserwacji są wysokie.
Alleva nie zgodził się również ze stwierdzeniem, że lekarze wyrażają prawdziwą świadomą zgodę, zauważając, że nie można wiedzieć, czy ktoś jest zdrowy psychicznie, jeśli nie przeprowadzono u niego dokładnej oceny stanu zdrowia psychicznego, a także, że istnieje wiele niewiadomych dotyczących przejścia na opiekę medyczną, w tym to, że wiele terapii nie jest zatwierdzonych do stosowania w danym przypadku.
W obliczu rosnącego żalu "potrzebujemy profesjonalistów przygotowanych na przyjęcie osób przechodzących transformację" - mówi Alleva. "Niektórzy z nas w wyniku naszych doświadczeń stracili zaufanie do pracowników służby zdrowia" - powiedziała.
"Jest to ogromne poczucie zdrady instytucjonalnej" - powiedziała Grace.
