Stwardnienie rozsiane o późnym początku występuje, gdy objawy pojawiają się, gdy jesteś około 40 lub starszy. Dowiedz się, jakie są objawy, jak jest diagnozowane i co możesz zrobić, aby je leczyć.
Kiedy masz stwardnienie rozsiane, twój układ odpornościowy atakuje komórki nerwowe i włókna w mózgu. Kiedy to się dzieje, mózg nie może wysyłać wiadomości elektrycznych do ciała tak dobrze, jak powinien. To zmienia sposób, w jaki twoje ciało porusza się i działa. Większość ludzi zaczyna odczuwać objawy SM między 20 a 40 rokiem życia. Czasami jednak objawy SM nie występują aż do 50. roku życia. Lekarze nazywają to stwardnieniem rozsianym o późniejszym początku (LOMS).
Objawy stwardnienia rozsianego o późnym początku
Objawy stwardnienia rozsianego o późnym początku są często mylone z oznakami normalnego starzenia się. Zazwyczaj obejmują one:
-
Zmęczenie
-
Osłabienie mięśni
-
Zmiany w widzeniu
-
Spadek zdolności poznawczych (problemy z pamięcią, trudności z koncentracją)
Późne stadium SM powoduje również wiele zmian w zdolnościach motorycznych. Możesz zauważyć:
-
Problemy z pęcherzem i jelitami
-
Drżenia
-
Sztywność
-
Problemy z równowagą i koordynacją
-
Problemy z chodzeniem
Diagnoza stwardnienia rozsianego o późnym początku
Nie ma jednego badania laboratoryjnego, którego lekarze używają do diagnozowania stwardnienia rozsianego. Zamiast tego stosują oni kilka testów, aby sprawdzić układ nerwowy i mózg. Niektóre z badań, których lekarz może użyć do zdiagnozowania późnego stadium stwardnienia rozsianego obejmują:
-
MRI mózgu i rdzenia kręgowego. Badanie rezonansem magnetycznym może pokazać wszelkie płytki lub blizny na mózgu, co jest kluczowym wskaźnikiem MS.
-
Ocena płynu mózgowo-rdzeniowego (CSF). Aby wykonać to badanie, lekarz pobierze próbkę płynu, który otacza i chroni kręgosłup oraz mózg. Zbada ilość substancji chemicznych w płynie pod kątem nieprawidłowości lub problemów z układem odpornościowym.
-
Badania sensorycznych potencjałów wywołanych. Lekarz może zbadać, jak mózg reaguje na wzrok, dźwięk i bodźce elektryczne, aby zmierzyć, jak impulsy elektryczne przemieszczają się w mózgu i rdzeniu kręgowym.
Z wiekiem rozpoznanie SM może być trudniejsze, dlatego lekarz może przeanalizować również historię chorób neurologicznych, aby potwierdzić późne stadium SM.
Postępowanie w przypadku SM o późnym początku
Stwardnienie rozsiane jest stanem trudnym do przewidzenia. Czasami choroba postępuje powoli, a innym razem szybko. Late-onset MS wykazuje podobne zmiany w układzie nerwowym jak early onset MS. Ale kiedy rozwijasz warunek w późniejszym okresie życia, może on postępować szybciej.
U starszych osób z SM występuje również większe ryzyko wystąpienia pierwotnie postępującej postaci choroby. Oznacza to, że stan organizmu będzie się prawdopodobnie stopniowo pogarszał w miarę upływu czasu, nawet jeśli nie będziesz miał wielu nawrotów choroby.
Leczenie stwardnienia rozsianego o późnym początku
Nie ma lekarstwa na żaden typ stwardnienia rozsianego, ale istnieje wiele sposobów na radzenie sobie z tym schorzeniem. Niektóre wspólne zabiegi dla stwardnienia rozsianego o późnym początku obejmują:
-
Leki. Istnieje wiele rodzajów leków do leczenia nawracających form MS. Nie ma jednak leków zatwierdzonych przez FDA do leczenia pierwotnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego. Dobrą wiadomością jest to, że Twój lekarz może dać Ci leczenie, które pomoże opanować objawy.
-
Zarządzanie nawrotami choroby. Kortykosteroidy, czyli hormony steroidowe, hormon adrenokortykotropowy (ACTH) w żelu lub wymiana osocza mogą pomóc w opanowaniu nawrotów SM.
-
Rehabilitacja. Rehabilitacja fizyczna, zawodowa i poznawcza może pomóc w radzeniu sobie z tym, jak MS zmienia organizm. Programy te mogą zapewnić lepszą mobilność, ograniczyć zmęczenie i poprawić pamięć. Jeśli masz problemy z mówieniem lub połykaniem, pomocna może być patologia mowy.
Porozmawiaj z lekarzem, jeśli zdiagnozowano u Ciebie późne stadium stwardnienia rozsianego. Istnieje wiele sposobów, które mogą pomóc Ci opanować objawy i poprawić jakość życia.
