Szczepionki mogą być ważnym narzędziem w walce z infekcjami u osób zakażonych HIV lub chorych na AIDS. Dowiedz się, które szczepienia są potrzebne, a których należy unikać.
Nie wszystkie szczepionki są bezpieczne dla osób z HIV/AIDS. Szczepionki wykonane z żywych wirusów nie powinny być podawane osobom z liczbą CD4 mniejszą niż 200, ponieważ zawierają one słabą formę zarazka i mogą wywołać łagodny przebieg choroby. Na szczęście większość szczepionek dla osób z HIV/AIDS to szczepionki inaktywowane, które nie zawierają żywego zarazka.
Efekty uboczne szczepionek a HIV/AIDS
Każda osoba, niezależnie od statusu HIV, jest narażona na działania niepożądane związane ze szczepionkami, w tym:
-
Ból, zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu podania szczepionki
-
Zmęczenie
Jeśli jesteś nosicielem HIV/AIDS, dodatkowe uwagi dotyczące szczepionek obejmują:
-
Szczepionki mogą zwiększać wiremię
-
Szczepionki mogą nie działać tak dobrze, jeśli liczba CD4 jest bardzo niska. Jeśli liczba CD4 jest niska, może pomóc przyjmowanie silnych leków antyretrowirusowych przed otrzymaniem niektórych szczepionek.
-
Szczepionki wykonane z żywego wirusa mogą wywołać chorobę, której szczepionka ma zapobiegać. Jeśli liczba CD4 jest niska, należy unikać szczepionek zawierających żywe wirusy, takich jak ospa wietrzna, odra/świnka/rubelka (MMR) oraz szczepionka przeciw grypie w aerozolu do nosa. Należy również unikać bliskiego kontaktu z osobami, które w ciągu ostatnich dwóch lub trzech tygodni otrzymały szczepionkę zawierającą żywe drobnoustroje.
-
Szczepionki mogą zwiększać wiremię, choć nie ma to większego znaczenia u osób leczonych antyretrowirusowo.
Jakich szczepionek potrzebują osoby zakażone HIV?
Poniżej znajdują się ogólne wytyczne dotyczące szczepionek dla osób zakażonych wirusem HIV. Dzięki nim będziesz wiedział, które z nich należy przyjmować i jak często.
Zalecane dla wszystkich osób dorosłych będących nosicielami wirusa HIV
|
Szczepionka/choroba |
Dawkowanie |
Zalecenia |
|
Wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) ? |
trzy szczepienia w ciągu sześciu miesięcy |
|
|
Grypa [flu] |
jeden strzał |
|
|
Odra, świnka i różyczka (MMR) (szczepionka zawierająca żywe wirusy) |
dwa zastrzyki w ciągu jednego miesiąca |
|
|
Polisacharyd pneumokokowy (zapalenie płuc) |
jeden lub dwa zastrzyki |
|
|
Szczepionka skoniugowana przeciwko pneumokokom (zapaleniu płuc) (PCV13) |
jeden zastrzyk |
|
|
Polisacharydowa szczepionka przeciw pneumokokom (zapaleniu płuc)(PPSV23) |
jeden zastrzyk |
|
|
Toksyna tężcowa i błonicza (Td) lub Tdap (tężec, błonica i krztusiec) |
jeden zastrzyk |
|
?
Zalecane dla niektórych osób dorosłych zakażonych wirusem HIV
|
Wirus zapalenia wątroby typu A (HAV) |
dwa szczepienia w ciągu 6 miesięcy |
|
|
Skojarzony wirus zapalenia wątroby typu A i zapalenia wątroby typu B (Twinrix) |
trzy szczepienia w ciągu 6 miesięcy |
|
|
Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) |
3 szczepienia w ciągu 6 miesięcy |
|
|
Meningokokowe (bakteryjne zapalenie opon mózgowych) |
dwa zastrzyki w ciągu 2 miesięcy |
? |
?
Jeśli wyjeżdżasz poza granice kraju
Jeśli jesteś nosicielem wirusa HIV, koniecznie zaszczep się przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, jeśli nie jesteś jeszcze uodporniony. Upewnij się, że posiadasz aktualne szczepionki i te, które są wymagane w kraju, do którego się wybierasz. Upewnij się jednak, że są to szczepionki inaktywowane, a nie żywe. Jeśli nie jest dostępna wersja inaktywowana, nie należy stosować szczepionki żywej. Przykłady żywych szczepionek to niektóre szczepionki przeciwko durowi brzusznemu i żółtej febrze. Zamiast tego należy poprosić lekarza o dostarczenie listu wyjaśniającego, że z medycznego punktu widzenia nie można się zaszczepić.
